Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Πατέρα, είσαι εδώ;

Ο Κόσμος των παράξενων φαινομένων, που παρουσιάζονται σε κατοικίες ή ανθρώπους μετά την απώλεια αγαπημένων τους προσώπων, έχει να μας διηγηθεί πολλές και παράδοξες ιστορίες για τις οποίες δεν δόθηκε ποτέ καμία εξήγηση. Ανάλογη είναι και η ιστορία ενός κοριτσιού που βίωσε περίεργες και μη αναμενόμενες εμπειρίες μετά την αναχώρηση του πατέρα της από τον τρισδιάστατο κόσμο μας.  ΠΑΤΕΡΑ, ΕΙΣΑΙ ΕΔΩ; Ένα κορίτσι, του οποίου ο πατέρας πέθανε πριν κάποια χρόνια,   διαβεβαιώνει ότι δύο μέρες μετά το τραγικό συμβάν άρχισαν να συμβαίνουν περίεργα φαινόμενα   στο σπίτι της. Σύμφωνα με διηγήσεις της μία μέρα που βρισκόταν ξαπλωμένη στο κρεβάτι των γονέων της ένιωσε ότι κάποιος την χάιδευε στο πρόσωπο. Κάθε φορά που βρισκόταν μόνη, ακουγόντουσαν θόρυβοι σε όλο το σπίτι. Κανένας δεν την πίστευε αλλά, όταν μία μέρα που η μικρή ξαδέρφη της έμεινε μαζί της, και αναγκάστηκαν να φύγουν από το σπίτι γιατί η μικρούλα φοβήθηκε από τους παράξενου θορύβους, άρχισαν να την πιστεύουν. Η τηλεόραση του δωματίο

Bet Kororoti:Ο Πολεμιστής του Διαστήματος που εμφανίστηκε σε μια Φυλή του Αμαζονίου






Ο Κόσμος των θρύλων μας διηγείται την παράξενη ιστορία του Bet Kororoti, του πολεμιστή από το Διάστημα που έζησε για αρκετό καιρό με τους Καγιαπό, μία ινδιάνικη φυλή του Αμαζονίου.


Είναι πολλά τα κομμάτια της Ιστορίας που έχουν χαθεί με το πέρασμα των αιώνων. Όμως, σε όλο τον κόσμο υπάρχουν ακόμα μύθοι, θρύλοι και παραδόσεις από διάφορες φυλές που έχουν διαδοθεί από γενιά σε γενιά και έχουν καταφέρει να φθάσουν σε εμάς μέχρι σήμερα. 

Γνωρίζουμε το πόσο πολύτιμες είναι οι λίγες ιστορίες που φθάνουν μέσα από τις διηγήσεις των γηραιών των φυλών που ακόμα διατηρούν στη μνήμη τους ένα μικρό κομμάτι του παρελθόντος τους. 

Σε αυτή την περίπτωση δεν είναι μόνο οι γηραιότεροι, αλλά όλο το χωριό το οποίο διηγείται αυτές τις ενδιαφέρουσες ιστορίες. Πρόκειται για τους Καγιαπό, κατοίκους ενός ινδιάνικου χωριού στην περιοχή του Μάτο Γκρόσο στην Βραζιλία στα νότια του Αμαζονίου στην περιοχή του ποταμού Xingu. Έχει πληθυσμό 10.000 περίπου κατοίκους των οποίων η βασική ασχολία είναι η γεωργία.


Για τους Καγιαπό δεν υπάρχει μόνο ο επίγειος κόσμος στον οποίο κατοικούμε αλλά, επίσης υπάρχει και ένας άλλος κόσμος στο σύμπαν από τον οποίο πιστεύουν ότι προέρχεται η ανθρωπότητα. Οι διάφορες κοινότητες τους οργανώνονται και λειτουργούν ανεξάρτητα η μία από την άλλη αλλά όλες έχουν τις ίδιες δομές. Σημαντική θέση στη φυλή των Καγιαπό έχουν οι γιορτές και και οι χοροί. Για το λόγο αυτό στο φτιάχνουν ένα πρωτεύον χωριό με μία πλατεία στο μέσον για να βρίσκονται όλοι μαζί και να οργανώνουν τους χορούς. 


Έτσι έρχονται σε επαφή με τις άλλες κοινότητες και με τη φύση. Στις γιορτές αυτές λένε διάφορες ιστορίες και φορούν κάποια περίεργα αχυρένια κοστούμια (bo), που θυμίζουν στολή αστροναύτη. Η στολή φέρει και μία βέργα που αναπαριστά ένα όπλο που πετά ακτίνες , το οποίο ονομάζουν cob. 


Η περίεργη ιστορία αυτού του κοστουμιού έγινε γνωστή από τον Joao Americo Peret, ο οποίος δημοσίευσε, μία δεκαετία πριν γίνουν γνωστά τα διαστημικά ταξίδια, μία επιστημονική εργασία με τίτλο: “Bet Kororoti: Ο πολεμιστής του διαστήματος”, με την οποία έκανε γνωστή στον κόσμο την απίστευτη ιστορία των Καγιαπό.

Μια μέρα έφτασε στο χωριό ένας επισκέπτης άγνωστος που ονομαζόταν Bet Kororoti που στην γλώσσα τους σημαίνει: “αυτός που έρχεται από το διάστημα”. Φορούσε μία παράξενη ενδυμασία που τον κάλυπτε πλήρως και που την ονόμασαν bo . Στο χέρι κρατούσε ένα όπλο που έριχνε αχτίνες, το cob. Τρομοκρατημένοι όλοι κρύφτηκαν στους λόφους. Κάποιοι προσπάθησαν να διώξουν τον εισβολέα, αλλά κάθε φορά που προσπαθούσαν να κτυπήσουν με τα όπλα τους τον Bet Kororoti έπεφταν κάτω.

Ο πολεμιστής που είχε έρθει από τα αστέρια διασκέδαζε μαζί τους και για να τους δείξει τη δύναμή του σήκωσε το όπλο του σημάδεψε ένα δέντρο και μία πέτρα και τα κατέστρεψε. Τότε κατάλαβαν ότι μπορούσε να τους σκοτώσει, αλλά δεν το έκανε. Σιγά σιγά έγιναν φίλοι με εκείνο το πλάσμα που είχε υπερβολικά λευκό και λαμπερό δέρμα.

Του έδειξαν να κυνηγά και κατάφερε να ξεπεράσει τους πιο επιδέξιους της φυλής και για το λόγο αυτό έγινε δεχτός ως ένας ακόμα πολεμιστής των Καγιαπό. Επίσης, παντρεύτηκε με μία νεαρή Καγιαπό που τον διάλεξε ως σύζυγο, με την οποία απόκτησε πολλούς γιους και μια κόρη.

Ο Bet Kororoti είχε γνώσεις που η φυλή αγνοούσε. Για παράδειγμα τους έδειξε πως να φτιάξουν ένα χώρο (an hobby) για να μαζεύονται οι άνδρες και να διηγούνται τις περιπέτειες στους νέους, μαθαίνοντας έτσι από τους μεγαλύτερους. Σαν ένα σχολείο που ο δάσκαλος όμως είναι ξένος. Τους έμαθε να τελειοποιούν τα όπλα τους, έφτιαξε το μεγάλο δωμάτιο,τους βοήθησε να έχουν μια καλή οργάνωση και να συζητούν τα θέματα της φυλής.

Με το πέρασμα του χρόνου ο Bet Kororoti άρχισε να αλλάζει. Παρέμενε μέσα στην καλύβα του αποφεύγοντας τους άλλους ή πήγαινε στα βουνά. Μία μέρα εξαφανίστηκε. Εγκατέλειψε τον οικισμό μαζί με την οικογένειά του, εκτός από την κόρη του που έμεινε στην φυλή.

Μετά από πολλές μέρες εμφανίστηκε ξανά στην πλατεία κραυγάζοντας. Όλοι σκέφτηκαν ότι είχε τρελαθεί. Προσπάθησαν να τον ηρεμήσουν, αλλά αυτός αντιστεκόταν, το σώμα του έτρεμε και όποιος τον άγγιζε έπεφτε νεκρός.


Ο Bet Kororoti έτρεξε προς τα βουνά. Τον ακολούθησαν μέχρι την κορυφή και εκεί τον είδαν να καταστρέφει με το περίεργο όπλο του ότι υπήρχε γύρω του. Τα δέντρα και οι θάμνοι έγιναν στάχτη. Η γη σείστηκε και ακολούθησε μία μεγάλη έκρηξη που έγινε αισθητή σε όλη την περιοχή και ο Bet Kororoti εξαφανίστηκε στον αέρα ανάμεσα σε φλόγες, καπνό και βροντές.

Το χωριό έμεινε χωρίς τροφή και η Nioputi, η κόρη του Bet Kororoti που είχε παντρευτεί με ένα πολεμιστή και είχε ένα παιδί, αποφάσισε να βοηθήσει το χωριό. Πήγε στην περιοχή Mem-Baba-Kent-Kre όπου υπήρχε ένα δέντρο πολύ ιδιαίτερο. Κάθισε κάτω από το δέντρο και μετά είπε στο σύζυγό της να τραβήξει τα κλαδιά μέχρι αυτά να αγγίξουν στο έδαφος. Τότε έγινε μία μεγάλη έκρηξη και η Nioputi εξαφανίστηκε ανάμεσα σε καπνούς, βροντές και αστραπές.

Μετά από μερικές μέρες εμφανίστηκε με τον πατέρα της Bet Kororoti φέρνοντας μεγάλα καλάθια γεμάτα από παράξενες τροφές, άγνωστες στους Καγιαπό. Αργότερα ο άνθρωπος από τα αστέρια πήγε στο παράξενο δέντρο, που σήμερα θα μπορούσαμε να το δούμε σαν μία μηχανή τηλεμεταφοράς, και μετά από μία έκρηξη εξαφανίστηκε μαζί με το δέντρο.

Η Nioputi τους είπε ότι έπρεπε να φυλάξουν τους σπόρους  όλων των καρπών μέχρι την εποχή των βροχών και μετά να τους καλλιεργήσουν. Έτσι οι Καγιαπό άρχισαν τη γεωργία.

Αυτός ο μύθος διαδόθηκε από γενιά σε γενιά στους Καγιαπό και λένε ότι μιλούν την ίδια γλώσσα με τον Bet Kororoti ένα ιδίωμα που έχει 17 φωνήεντα και 16 σύμφωνα.

Κατά περίεργο τρόπο πολλοί μύθοι των Καγιαπό λένε, επίσης, ότι κατά καιρούς μέλη της φυλής υπήρξαν θύματα απαγωγής όντων που ζουν κάτω από την επιφάνεια της γης.. Κάποιοι λένε ότι πιθανόν οι χοροί τους να έχουν παρθεί από κάτι που είδαν ή άκουσαν.


Αλλά ο Peret έγραψε τον θρύλο των Καγιαπό 10 χρόνια πριν να κάνουν οι Ρώσοι και οι Αμερικάνοι τα πρώτα τους διαστημικά ταξίδια. Οι πρώτες φωτογραφίες της παράξενης στολής των Καγιαπό βγήκαν το 1952. Αυτό δείχνει ότι δεν μπορούσαν να έχουν γνώση για την στολή που φοράει ένας αστροναύτης. Επίσης σε αυτήν την περιοχή του Αμαζονίου δεν υπήρχαν περιοδικά και τηλεόραση. Ακόμα και σήμερα αγνοούν πολλά πράγματα από τον δικό μας σύγχρονο πολιτισμό. Επιπλέον οι ινδιάνοι Καγιαπό δεν μπορούσαν να γνωρίζουν τι ήταν μια μηχανή τηλεμεταφοράς και το βέβαιο είναι ότι την περιγράφουν όπως ήταν.


Βέβαια σε πολλούς είναι δύσκολο να παραδεχθούν ότι αυτή η στολή αναπαριστά κάτι περισσότερο από μία παράδοση. Γνωρίζοντας ότι έχουν περάσει χιλιάδες χρόνια, αλλά ακόμα θυμούνται τον παράξενο ταξιδιώτη, δεν θα ήταν υπερβολική σύμπτωση η στολή και το καταστρεπτικό όπλο να είναι αντικείμενα όμοια με αυτά που ξέρουμε σήμερα;


Εκείνοι που λένε ότι πρόκειται για συμπτώσεις ή φολκλορικές εκκεντρικότητες των πρωτόγονων λαών αγνοούν ηθελημένα μια ιστορία που δεν δένει με τις επίσημες θεωρίες.


Αυτή η ιστορία προστίθεται στον μακρύ κατάλογο των μύθων που διατηρούν στη μνήμη τους οι αρχαίοι πολιτισμοί όλου του πλανήτη σχετικά με παράξενα πλάσματα που κάποτε επισκέφτηκαν τον γήινο κόσμο και ποιος ξέρει με ποιον σκοπό.


Σίγουρα ποτέ δεν θα μάθουμε την αλήθεια, όμως, ο θρύλος είναι εδώ για να πιστέψει καθένας αυτό που θέλει.



Πηγή: tierrademisterios.com/
Οι φωτογραφίες είναι από το διαδίκτυο

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

ΤΑ 7 Μαύρα Βιβλία του Καρλ Γιουνγκ

Ο Κόσμος της Ψυχανάλυσης και η κάθοδος στο υποσυνείδητο: «Μακάριοι οι τρελοί», μου είπε κάποτε ένας φίλος ψυχοθεραπευτής, «γιατί αυτοί έχουν τη μεγαλύτερη πιθανότητα να βρουν τελικά την άκρη». Αυτό που εννοούσε, είναι ότι οι άνθρωποι που ο νους τους βασανίζει σε σημείο να τους κάνει το βίο αβίωτο, είναι πιο πιθανό να ξεκινήσουν να εξετάζουν τα πράγματα σε βάθος μέχρι να βγάλουν άκρη με τον εαυτό τους. Από την άλλη, όσοι νοιώθουν πνευματικά σταθεροί, είναι πολύ πιθανό να συνεχίσουν απλά τη ζωή τους χωρίς ποτέ να νιώσουν επιτακτική την ανάγκη να καταδυθούν βαθύτερα στο τι σημαίνει να είσαι άνθρωπος. Ένας από αυτούς τους ανθρώπους, που ο πόνος τους οδήγησε σε ένα μακρινό και βαθύ ταξίδι στα νερά του υποσυνείδητου, ήταν ο Καρλ Γιουνγκ, ο διάσημος Ελβετός ψυχαναλυτής και ψυχίατρος. Ο Γιουνγκ υπήρξε ο θεμελιωτής της αναλυτικής ψυχολογίας αλλά για πολλούς σήμερα θεωρείται ένας από τους πιο σημαντικούς ανθρώπους του δυτικού πολιτισμού, επειδή συνδύασε την επιστήμη της ψυχανάλυσ

Η στοιχειωμένη μονοκατοικία της Άμφισσας

Ο Κόσμος των εγκλωβισμένων ψυχών, μας ταξιδεύει στην Άμφισσα όπου σε μία μονοκατοικία λέγεται ότι συμβαίνουν έντονα παραφυσικά φαινόμενα. Αλήθεια ή δημιούργημα της ανθρώπινης φαντασίας; Κραυγές μέσα στη νύχτα, κοριτσάκια που βολτάρουν στα δωμάτια κι εξαφανίζονται, έπιπλα που κινούνται μόνα τους. Η ιστορία του εγκαταλελειμμένου σπιτιού της οδού Γιδογιάννου στην Άμφισσα ξεκινάει από το 1940 και συνεχίζεται ακόμη και σήμερα. Όλοι στην περιοχή μιλούν για τη στοιχειωμένη μονοκατοικία Είναι ίσως το πιο γνωστό στοιχειωμένο σπίτι της Στερεάς Ελλάδας. Η ερειπωμένη μονοκατοικία της οδού Γιδογιάννου, αριθμός 13 (συμβολικός δεν νομίζετε;) είναι γεμάτη από μακάβριες ιστορίες που εδώ και δεκαετίες είναι γνωστές σε όλους τους κατοίκους της Άμφισσας. Το συγκεκριμένο σπίτι δεν βρίσκεται σε κάποιο απόμερο μέρος της πόλης, ίσα ίσα που σε πολύ κοντινή απόσταση υπάρχουν πολυσύχναστα στέκια. Όμως οι θρύλοι που το ακολουθούν είναι τέτοιοι που οι κάτοικοι αλλά και οι επισκέπτες προσπαθούν να

Enuma Elish: Το βαβυλωνιακό Ποίημα της Δημιουργίας

Ο βαβυλωνιακός κόσμος μας διηγείται τη δική του εκδοχή για την Δημιουργία του Κόσμου, στο Enuma Elish (Ενούμα Έλις), το  Ποίημα της Δημιουργίας. Περιγραφή του Enuma Elish Γνωστό, επίσης, ως Ποίημα της Δημιουργίας , το Enuma Elish , είναι μια ποιητική σύνθεση βαβυλωνιακής προέλευσης, αποτελούμενη από επτά πινακίδες σφηνοειδούς γραφής, από, περίπου, εκατόν δεκαπέντε έως εκατόν εβδομήντα σειρές, που  χρονολογούνται από τον 18ο ή 17ο αιώνα π.Χ. Σύμφωνα με τους ιστορικούς, αυτό το έργο, που προέρχεται από την Βαβυλώνα, βρέθηκε ανάμεσα στα ερείπια της βιβλιοθήκης του Ασσουρμπανιπάλ, που βρισκόταν στην αρχαία πόλη Νινευή. Οι ειδικοί λένε ότι είναι μια μυθολογική ιστορία που προτίθεται να διηγηθεί τη δημιουργία του γνωστού κόσμου. Η θεματολογία του Enuma Elish Η πλοκή αυτού του μύθου, αρχίζει να εξελίσσεται χρονικά σε μία εποχή πριν από τη δημιουργία της ανθρωπότητας, που περιγράφεται ως η στιγμή που ο ουρανός και η γη δεν είχαν ακόμα ένα όνομα. Σύμφωνα

Σταχτοπούτα: οι Άσχημες Αδελφές και η Μητριά

Ο συμβολικός Κόσμος των παραμυθιών: Σταχτοπούτα: οι Άσχημες Αδελφές και η Μητριά Οι αδελφές της Σταχτοπούτας, που συχνά αναφέρονται σαν οι Άσχημες Αδελφές, δεν είναι πάντα εξωτερικά άσχημες. Σε μερικές παραλλαγές είναι πολύ όμορφες εξωτερικά αλλά φανερώνουν μιαν εσωτερική και πνευματική ασχήμια. Στη γερμανική παραλλαγή έχουν "όμορφο πρόσωπο αλλά κακή καρδιά" και αντιπροσωπεύουν τις δυνάμεις του κακού που βρίσκονται στην αγένεια, την απληστία, τη ζήλεια και τη ματαιοδοξία. Η μητριά αντιπροσωπεύει τη σκοτεινή και καταστροφική όψη της γυναικείας φύσης, που σε άλλα παραμύθια τη βλέπουμε στην κακιά μάγισσα. Οι μητριές, όπως αυτές της Σταχτοπούτας και της Χιονάτης, συμβολίζουν ακόμη τον Χαμένο Παράδεισο και τη σκληρή πραγματικότητα ενός κόσμου, στον οποίο το άτομο αντιμετωπίζει αυτή τη σκοτεινή πλευρά της Μεγάλης Μητέρας. Σε μερικές παραλλαγές, η νεκρή μητέρα της Σταχτοπούτας παίζει έναν σημαντικό ρόλο. Εμφανίζεται στην κόρη της δίνοντάς της μαγικά ξόρκια, ή εμφανίζετα

Εδιμβούργο: Η σκοτεινή πλευρά της παραμυθένιας πόλης

Ο κόσμος των πνευμάτων και του υπερφυσικού έχει απλώσει το πέπλο του πάνω από την Σκωτία εδώ και αιώνες. Οι περισσότεροι έχουν συνδέσει την περιοχή με την Λίμνη του Λόχ Νες και τις ιστορίες για το τέρας που μερικοί υποστηρίζουν πως κρύβεται μέσα στα σκοτεινά νερά της. Ωστόσο, οι περισσότερες πόλεις και χωριά έχουν κάποια ιστορία φαντασμάτων, που έχει περάσει από γενιά σε γενιά, να διηγηθούν. Η παραμυθένια πρωτεύουσα της Σκωτίας, το Εδιμβούργο, δεν αποτελεί εξαίρεση καθώς θεωρείται μια από τις πιο στοιχειωμένες πόλεις στο Ηνωμένο Βασίλειο. Πίσω από την παραμυθένια ομορφιά τα αρχαία, τα στενά δρομάκια της παλιάς πόλης κρύβουν τρομακτικούς μύθους και ιστορίες φαντασμάτων. Η πλούσια ιστορία της πόλης και οι αναφορές περί παράξενης και υπερφυσικής δραστηριότητας έχουν προκαλέσει μεγάλο ενδιαφέρον για τους κυνηγούς φαντασμάτων και τους ατρόμητους λάτρεις μεταφυσικών φαινομένων από όλο τον κόσμο. Μάλιστα, αν κάποιος κάνει μια γρήγορη έρευνα στο διαδίκτυο πριν επισκεφτεί τη σκωτσέ

Κρατευτής: το προϊστορικό σκεύος μαγειρικής και η σχέση του με το σουβλάκι

Ο Κόσμος της Προϊστορίας αποκαλύπτει τα γαστρονομικά μυστικά του, επιβεβαιώνοντας ότι, το πολυσυζητημένο σουβλάκι ήταν βασική τροφή κατά την κυκλαδική και μυκηναϊκή εποχή. Το αποδεικνύει ο κρατευτής , ένα είδος μαγειρικού σκεύους  που βρέθηκε σε ανασκαφές τόσο  στη Θήρα όσο και στην Πύλο. Επίσης, περιγραφές στον Όμηρο παραπέμπουν σε αυτό. Σύμφωνα με τους αρχαιολόγους στην αρχαία Θήρα σε κάθε σπίτι υπήρχε η εστία, η οποία αποτελούνταν από μία λιθόκτιστη εξέδρα χαμηλού ύψους. Στην εστία έβραζαν το φαγητό μέσα σε πήλινες  χύτρες. Επίσης, έψηναν και κρέας περασμένο στους οβελούς (σουβλάκια), τους οποίους τοποθετούσαν πάνω σε πήλινα στηρίγματα, τους κρατευτές , που συνήθως ήταν σε ζευγάρια. Περιγραφές για τη συνήθεια αυτή βρίσκουμε στον Όμηρο, στην Ιλιάδα και στην Οδύσσεια. Στην Ιλιάδα στην Ραψωδία Ι, 211-214, λέει ο Όμηρος: πυρ δε Μενοιτιάδης δαίεν μέγα ισόθεο φως. αυτάρ επεί κατά πυρ εκ'αη και φλοξ εμαράνθη, ανθρακιήν στορέσας οβελούς εφύπερθε τάννυσε, πάσσε δ' αλός

Σταχτοπούτα: το Τζάκι και ο συμβολισμός του

Στον Κόσμο των παραμυθιών οι ήρωες και οι ηρωίδες παλεύουν για να ανακαλύψουν την πραγματική τους δύναμη και τον εσωτερικό τους κόσμο για να φθάσουν, έτσι, στην ωριμότητα. Κάθε παραμύθι έχει τους δικούς του αρχετυπικούς συμβολισμούς. Η Σταχτοπούτα είναι ένα παραμύθι παγκοσμίως γνωστό. Η Jean C. Cooper, στο βιβλίο της:   Fairy Tales. Allegories of the Inner Life ( Ο Θαυμαστός Κόσμος των Παραμυθιών. Αλληγορίες της Εσωτερικής Ζωής. Πορεία προς την Ωριμότητα ,μετφρ. Θύμης Μαλαμόπουλος, Εκδ. Θυμάρι, Αθήνα,1983) αναλύει, μεταξύ άλλων, και τον αρχετυπικό συμβολισμό του παραμυθιού της Σταχτοπούτας, αρχής γενομένης από το "τζάκι": Η Σταχτοπούτα "Μια φορά κι έναν καιρό ζούσε ένας άντρας που παντρεύτηκε δύο φορές. Από την πρώτη γυναίκα του απόκτησε μια κόρη. Η Έλλα πήρε από την μητέρα της και ήταν γλυκειά κι ευγενική..." Έτσι αρχίζει ο Έντμοντ Ντουλάκ τη γαλλική διασκευή του πιο γνωστού παραμυθιού στον κόσμο. Τον περασμένο αιώνα(19ο), η Marian Roalfe Cox (1860–1916)

Σταχτοπούτα: η Μεταμόρφωση και ο Χορός

Ο συμβολικός Κόσμος των παραμυθιών: Σταχτοπούτα: η Μεταμόρφωση και ο Χορός Για να μπορέσει η Σταχτοπούτα να πάει στον χορό και να συναντήσει τον Πρίγκηπα, ποντίκια και σαύρες μεταμορφώνονται σε άλογα. Και τα δύο αυτά όντα ζουν σε σκοτεινά μέρη και επομένως έχουν φιλικές σχέσεις με τις υποχθόνιες δυνάμεις που συναντάμε στο τζάκι. Και τα δύο υπακούν στον Σμινθέα Απόλλωνα, βασιλιά των Ποντικιών, και τώρα μετατρέπονται στα χρυσά ή άσπρα άλογά του. Είναι επίσης αφιερωμένα στον Ρούντρα, τον Βεδικό θεό που σχετίζεται με τα ποντίκια. Η παραλλαγή του Περρώ μετατρέπει μια κολοκύθα σε άμαξα, όμως σε άλλες πηγές συναντάμε όλο και πιο ενδιαφέροντα μέσα μεταφοράς. Με τα πόδια, μέσα σ' ένα αμαξάκι με δούλους ν' ακολουθούν, σε μια μεγάλη άμαξα με έξι άλογα με δούλους και υπηρέτες ν' ακολουθούν, και τέλος, με ακόμα μεγαλύτερη χλιδή. Η κολοκύθα εμφανίζεται σε δύο ακόμα παραλλαγές. Στη σουηδική, όπου η κολοκύθα μετατρέπεται σε άμαξα, τα ποντίκια σε άλογα και οι κάμπιες σε υπηρέτε

Ο Εσταυρωμένος Χριστός με δύο δωρητές, El Greco

Ο Κόσμος  της Ζωγραφικής σε συνδυασμό με το θρησκευτικό συναίσθημα του Κόσμου των Ανθρώπων δημιουργεί αθάνατα έργα τέχνης, όπως ο πίνακας ζωγραφικής, Cristo Crucificado con dos donantes( Ο Εσταυρωμένος Χριστός με δύο δωρητές) ένας από τους  πίνακες του Δομίνικου Θεοτοκόπουλου (El Greco) που χαρακτηρίζεται για την πρωτοτυπία του. Ο πίνακας δημιουργήθηκε γύρω στο 1590 και σήμερα βρίσκεται στο Μουσείο του Λούβρου στο Παρίσι. Τον πίνακα παρήγγειλε το ένα από τα δύο πρόσωπα που βρίσκονται δεξιά και αριστερά από τον Σταυρό, με το σκοπό να τοποθετηθεί σε ένα μοναστήρι στο Τολέδο. Ο πίνακας χαρακτηρίζεται για την πρωτοτυπία του. Το πρώτο πρωτότυπο χαρακτηριστικό του έργου είναι οι δύο δωρητές, οι οποίοι βρίσκονται τοποθετημένοι εκεί που παραδοσιακά έπρεπε να βρίσκονται η Μητέρα του Χριστού Μαρία και ο Απόστολος Ιωάννης. Άλλα χαρακτηριστικά είναι η χρήση ψυχρών χρωμάτων,  οι επιμήκεις μορφές, η απουσία του τοπίου, το οποίο αντικαθίσταται από σύννεφα σε κίνηση, που φέρνουν στο νου το σκ

Λύκιοι: ο αρχαίος μυστηριώδης λαός της Μικράς Ασίας

Ο Κόσμος της αρχαιότητας δίνει σημαντικό παρόν στην περιοχή της  Μικράς Ασίας  στη  Λυκία, όπου έζησε και αναπτύχθηκε ο αινιγματικός λαός των Λυκίων Οι Λύκιοι παραμένουν ένας από τους πιο αινιγματικούς λαούς της αρχαιότητας, επειδή δεν υπάρχουν πολλά διασωθέντα γραπτά μνημεία του πολιτισμού τους. Από τα λίγα όμως που υπάρχουν συμπεραίνουμε ότι πρόκειται για έναν ιδιαίτερο πολιτισμό. Υπάρχουν πάνω από 20 περιοχές με τάφους ξεχωριστής αρχιτεκτονικής λαξευμένους σε βράχους. Η Λυκία βρισκόταν στα νότια της σημερινής Μικράς Ασίας, περίπου στην επαρχία της Ατάλλειας. Ονομάστηκαν Λύκιοι από τον θεό τους τον Λύκιο Απόλλωνα. Η λέξη λύκιος προέρχεται από το λήμμα λύκη που σημαίνει φως. Άρα λύκιος είναι αυτός που φέρνει το φως, που αφυπνίζει. Ο πολιτισμός των Λυκίων καταγράφεται από τους αρχαίους Αιγύπτιους και τους Χεταίους (αρχαίος ιστορικός λαός). Τον 6ο αιώνα απορροφήθηκαν από τον οίκο των Αχαιμενιδών που υπήρξε η σπουδαιότερη Περσική Δυναστεία. Τάφοι στη Μύρα

Φόρμα επικοινωνίας

Όνομα

Ηλεκτρονικό ταχυδρομείο *

Μήνυμα *

Σε 24 ώρες