Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Πατέρα, είσαι εδώ;

Ο Κόσμος των παράξενων φαινομένων, που παρουσιάζονται σε κατοικίες ή ανθρώπους μετά την απώλεια αγαπημένων τους προσώπων, έχει να μας διηγηθεί πολλές και παράδοξες ιστορίες για τις οποίες δεν δόθηκε ποτέ καμία εξήγηση. Ανάλογη είναι και η ιστορία ενός κοριτσιού που βίωσε περίεργες και μη αναμενόμενες εμπειρίες μετά την αναχώρηση του πατέρα της από τον τρισδιάστατο κόσμο μας.  ΠΑΤΕΡΑ, ΕΙΣΑΙ ΕΔΩ; Ένα κορίτσι, του οποίου ο πατέρας πέθανε πριν κάποια χρόνια,   διαβεβαιώνει ότι δύο μέρες μετά το τραγικό συμβάν άρχισαν να συμβαίνουν περίεργα φαινόμενα   στο σπίτι της. Σύμφωνα με διηγήσεις της μία μέρα που βρισκόταν ξαπλωμένη στο κρεβάτι των γονέων της ένιωσε ότι κάποιος την χάιδευε στο πρόσωπο. Κάθε φορά που βρισκόταν μόνη, ακουγόντουσαν θόρυβοι σε όλο το σπίτι. Κανένας δεν την πίστευε αλλά, όταν μία μέρα που η μικρή ξαδέρφη της έμεινε μαζί της, και αναγκάστηκαν να φύγουν από το σπίτι γιατί η μικρούλα φοβήθηκε από τους παράξενου θορύβους, άρχισαν να την πιστεύουν. Η τηλεόραση του δωματίο

ΤΑ 7 Μαύρα Βιβλία του Καρλ Γιουνγκ





Ο Κόσμος της Ψυχανάλυσης και η κάθοδος στο υποσυνείδητο:
«Μακάριοι οι τρελοί», μου είπε κάποτε ένας φίλος ψυχοθεραπευτής, «γιατί αυτοί έχουν τη μεγαλύτερη πιθανότητα να βρουν τελικά την άκρη». Αυτό που εννοούσε, είναι ότι οι άνθρωποι που ο νους τους βασανίζει σε σημείο να τους κάνει το βίο αβίωτο, είναι πιο πιθανό να ξεκινήσουν να εξετάζουν τα πράγματα σε βάθος μέχρι να βγάλουν άκρη με τον εαυτό τους.
Από την άλλη, όσοι νοιώθουν πνευματικά σταθεροί, είναι πολύ πιθανό να συνεχίσουν απλά τη ζωή τους χωρίς ποτέ να νιώσουν επιτακτική την ανάγκη να καταδυθούν βαθύτερα στο τι σημαίνει να είσαι άνθρωπος.

Ένας από αυτούς τους ανθρώπους, που ο πόνος τους οδήγησε σε ένα μακρινό και βαθύ ταξίδι στα νερά του υποσυνείδητου, ήταν ο Καρλ Γιουνγκ, ο διάσημος Ελβετός ψυχαναλυτής και ψυχίατρος.
Ο Γιουνγκ υπήρξε ο θεμελιωτής της αναλυτικής ψυχολογίας αλλά για πολλούς σήμερα θεωρείται ένας από τους πιο σημαντικούς ανθρώπους του δυτικού πολιτισμού, επειδή συνδύασε την επιστήμη της ψυχανάλυσης με τη θρησκεία, τη λογοτεχνία και τη μυθολογία.
Η θεωρία των αρχετύπων, η συγχρονικότητα, το συλλογικό ασυνείδητο, η εσωστρέφεια και η εξωστρέφεια, είναι μερικές μόνο από τις συνεισφορές του στο πώς αντιλαμβανόμαστε τον άνθρωπο. Παρά τα επιτεύγματά του ωστόσο, ο ίδιος ο Γιουνγκ εκπλήρωνε ένα πολύ συγκεκριμένο αρχέτυπο: αυτό του Πληγωμένου Θεραπευτή.

Η ΜΕΓΑΛΗ ΡΗΞΗ

Ο Καρλ Γκούσταφ Γιουνγκ γεννήθηκε στην Ελβετία το 1875, σε μια οικογένεια που είχε ήδη χάσει τον πρωτότοκο γιο της. Ο πατέρας του ήταν ένας φτωχός ιερέας και η μητέρα του είχε κατάθλιψη: τα βράδια μάλιστα κλεινόταν στο δωμάτιό της, όπου πίστευε πως την επισκέπτονταν πνεύματα.
Ο Γιουνγκ αργότερα αναγνώρισε στην παιδική του ηλικία την πηγή πολλών θεμάτων που θα τον ταλαιπωρούσαν στην ενήλικη ζωή του. Εσωστρεφής και επιρρεπής στη νεύρωση, άντλησε δύναμη από την ανάγκη της οικογένειάς του για οικονομική ασφάλεια και έδωσε μεγάλη έμφαση στις σπουδές του.

Η ψυχανάλυση τον συνεπήρε παρόλο που ήταν μια νέα και όχι εντελώς ευυπόληπτη επιστήμη και της αφιερώθηκε. Όταν στη διάρκεια των σπουδών του ξεκίνησε να εργάζεται στην κλινική Burgholzli της Ζυρίχης, δάσκαλός του ήταν ένας φίλος του Σίγκμουντ Φρόιντ, του θεμελιωτή της ψυχανάλυσης, έτσι ο Γιουνγκ επεδίωξε να γνωρίσει τον διάσημο τότε και μεγαλύτερο σε ηλικία επιστήμονα.
Επί έξι χρόνια, Φρόιντ και Γιουνγκ αντάλλασαν επιστολές και συνεργάστηκαν στη δουλειά τους χτίζοντας μια μεγάλη φιλία. Ωστόσο το 1913, λίγο πριν ξεσπάσει ο Πρώτος Παγκόσμιος Πόλεμος, ο Φρόιντ δυσαρεστημένος με την εξέλιξη του έργου του Γιουνγκ διέκοψε τις σχέσεις τους.

Το πλήγμα ήταν μεγάλο για το νεαρότερο ψυχαναλυτή: από τη μια έχανε ένα φίλο που για χρόνια έπαιζε επίσης το ρόλο της πατρικής φιγούρας, από την άλλη πολλοί συνάδελφοι γύρισαν την πλάτη τους στον άνθρωπο που ο Πατέρας της Ψυχανάλυσης είχε δημόσια αποκηρύξει.
Εκεί που ήταν επικεντρωμένος στην καριέρα του, την επιτυχία και τη διεθνή φήμη του, τώρα ο Γιουνγκ βρέθηκε απομονωμένος. Αν και εσωστρεφής, είχε ανάγκη την αναγνώριση και τη φήμη και τώρα τη στερούνταν μαζί με την αφοσίωση του φίλου και μέντορά του. Όσα τον έκαναν ευτυχισμένο παλιότερα είχαν χαθεί και ο ίδιος αναγκαστικά στράφηκε στον εαυτό του.

Η βιογράφος του Γιουνγκ, Claire Dunne, αποκάλεσε εκείνην την περίοδο Κατάβαση. O Henri Ellenberger την περιέγραψε ως «Δημιουργική Ασθένεια». Ο ίδιος ο Γιουνγκ έγραψε ότι βρέθηκε αιωρούμενος, με όλες του τις βεβαιότητες να έχουν καταρρεύσει. Το μόνο που ήξερε, ήταν ότι δεν ήξερε τίποτα. Ταπεινωμένος στράφηκε στα παιδικά του παιχνίδια και ξεκίνησε να διαλέγει πέτρες και να χτίζει με τα χέρια του. Τον κατέκλυσαν οράματα και εσωτερικές φωνές, που τον προειδοποιούσαν για την επικείμενη καταστροφή η οποία απειλούσε την Ευρώπη. Παράλληλα ένιωθε να υποτάσσεται σε μια ανώτερη θέληση, διαφορετική από το Εγώ του. Σε αυτή την παράξενη αλλά γόνιμη περίοδο, ο ξεκίνησε να γράφει τα επτά Μαύρα Βιβλία.

ΤΑ ΜΑΥΡΑ ΒΙΒΛΙΑ

Τα Μαύρα Βιβλία του Γιουνγκ είναι τα επτά ημερολόγια (καλυμμένα με μαύρο δέρμα) στα οποία κατέγραψε «το πιο δύσκολο πείραμα». Το πρώτο από αυτά είχε ήδη γραφτεί το 1902, ωστόσο το βράδυ της 12ης Νοεμβρίου του 1913, ο Γιουνγκ συνέχισε το παλιό του πείραμα, υποκινημένος αυτή τη φορά από την εσωτερική ταραχή που του είχε προξενήσει η ρήξη με τον Φρόιντ και η κατάρρευση κάθε βεβαιότητας. Στα επτά δερματόδετά του ημερολόγια, θα κατέγραφε στη συνέχεια τις στιγμές στις οποίες βρέθηκε αντιμέτωπος με το ίδιο του το υποσυνείδητο.

Για τους περισσότερους από εμάς, ακόμα κι αν περνάμε από τη διαδικασία της ψυχανάλυσης, η Κάθοδος στο Υποσυνείδητο σπάνια παίρνει συμβολική μορφή. Ο Γιουνγκ όμως δεν φοβόταν να αποδεχτεί τα οράματα και τις μυθολογικές φιγούρες που πλημμύρισαν το νου του εκείνες τις βραδιές του 1913 και μετά.
Μικρός είχε αποδεχτεί πως είχε δυο προσωπικότητες: μια ταιριαστή στην εποχή του και μια δεύτερη, μεγαλύτερη από τη βιολογική του ηλικία, έναν ευπατρίδη του παρελθόντος. Στις 13 Δεκεμβρίου του 1913, αποφάσισε να δώσει χώρο σε αυτή τη δεύτερη προσωπικότητα και να αφήσει τα όνειρά του να εισβάλλουν στον ξύπνιο του.

Αυτές οι «ενεργητικές φαντασίες» του όπως τις αποκαλούσε, είχαν συγκεκριμένο σκοπό. Σύμφωνα με τον Sonu Shamdasani, καθηγητή στο Πανεπιστήμιο UCL του Λονδίνου και έναν από τους πλέον έγκυρους ερευνητές του έργου του Γιουνγκ (υπήρξε ο επιμελητής της έκδοσης του Κόκκινου Βιβλίου), «από τον Δεκέμβριο του 1913 και μετά, ο Γιουνγκ ακολούθησε την ίδια διαδικασία: επίτηδες επικαλούνταν μια φαντασίωση στον ξύπνιο του, και έπειτα εισχωρούσε σε αυτήν όπως σε ένα θεατρικό. Αυτές οι φαντασιώσεις μπορούν να γίνουν αντιληπτές σαν ένα είδος δραματοποιημένης σκέψης σε μορφή εικονογραφίας… αργότερα, ανακάλεσε πως το επιστημονικό του ερώτημα ήταν να δει τι συνέβαινε όταν έσβηνε η συνειδητή λειτουργία. Η ύπαρξη των ονείρων του έδειχνε πως υπάρχει δραστηριότητα στο φόντο και ήθελε να της δώσει την ευκαιρία να έρθει στο προσκήνιο, ακριβώς όπως κάνει κάποιος όταν παίρνει μεσκαλίνη».

ΓΡΑΜΜΑΤΑ ΣΤΗΝ ΨΥΧΗ

Τα Μαύρα Βιβλία δεν ήταν μέχρι πρόσφατα διαθέσιμα για μελέτη ωστόσο αυτές τις μέρες, ο Sonu Shamdasani τα μεταφράζει και τα προετοιμάζει προς έκδοση. Στο ενδιάμεσο, τα μελέτησαν ελάχιστοι βιογράφοι που είχαν πρόσβαση σε αυτά.

Κάποιοι ισχυρίστηκαν πως εκεί ο Γιουνγκ κατέγραψε τυχαίες σκέψεις, καθημερινά γεγονότα και πράγματα που είχε διαβάσει. Πιο ενδελεχείς παρατηρητές ωστόσο, αντιλήφθηκαν πως αυτά τα τετράδια περιείχαν το «δυσκολότερο πείραμα» του μεγάλου ψυχαναλυτή. Τα Βιβλία ξεκινάν ως εξής:
Ψυχή μου, ψυχή μου πού είσαι; Με ακούς; Σου μιλάω, σε καλώ – είσαι εκεί; Έχω επιστρέψει, είμαι πάλι εδώ. Έχω τινάξει τη σκόνη όλου του κόσμου από τα πόδια σου και έχω έρθει σε σένα, είμαι μαζί σου. Μετά από πολλά χρόνια μακράς περιπλάνησης. Έχω έρθει πάλι σε σένα… Με αναγνωρίζεις ακόμα; Πόσο πολύ κράτησε ο χωρισμός! Όλα είναι τόσο διαφορετικά. Και πώς σε βρήκα; Πόσο παράξενο ήταν το ταξίδι μου! Τι λέξεις να χρησιμοποιήσω για να σου πω σε τι στρυφνά μονοπάτια με καθοδήγησε προς εσένα ένα καλό αστέρι; Δώσε μου το χέρι σου, σχεδόν ξεχασμένη μου ψυχή. Πόσο μεγάλη η χαρά μου που σε ξαναβλέπω, εσένα ψυχή από καιρό αποκηρυγμένη. Η ζωή με οδήγησε πίσω σε σένα. Ψυχή μου, το ταξίδι μου θα συνεχίσει στο πλευρό σου. Θα περιπλανηθώ μαζί σου και θα ανέλθω στη μοναξιά μου.

Και οι καταγραφές συνεχίζουν με ολοένα και αυξανόμενη ένταση. Ο Γιουνγκ συνόψισε τις εμπειρίες του από τα τρία πρώτα ημερολόγια. Στο ενδιάμεσο ξέσπασε ο Πρώτος Παγκόσμιος Πόλεμος και ο ίδιος συνειδητοποίησε πως όσα είχε γράψει εκεί, αποδείχτηκαν προφητικά, σαν η ψυχή του να είχε συντονιστεί με το συλλογικό ασυνείδητο και να είχε αντιληφθεί τη λαίλαπα που πλησίαζε. Ήταν η εποχή που ξεκινούσε να γράφει το Liber Novus, το περίφημο Κόκκινο Βιβλίο.

Ο ΑΛΛΟΣ ΠΟΛΟΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ

Για κάποιους βιογράφους του, τα επτά Μαύρα Βιβλία δεν ήταν παρά το προσχέδιο του Κόκκινου Βιβλίου (για περισσότερες πληροφορίες σχετικά με αυτό, σας παραπέμπω στο άρθρο μου στο ΑΒΑΤΟΝ 101), αλλά κάτι τέτοιο δεν φαίνεται να ισχύει. Πρόκειται για μια ξεχωριστή δουλειά, ένα ταξιδιωτικό ημερολόγιο προς άγνωστο προορισμό.
Ο Shamdasani γράφει σχετικά: «Το κείμενο στο Κόκκινο Βιβλίο αντλεί από όσα Μαύρα Βιβλία γράφτηκαν ανάμεσα στο 1913 και το 1916. Περίπου πενήντα τοις εκατό από το υλικό στο Κόκκινο Βιβλίο προέρχεται απευθείας από τα Μαύρα Βιβλία, με ελάχιστη επεξεργασία και επιπλέον δουλειά.

Τα Μαύρα Βιβλία δεν είναι προσωπικά ημερολόγια αλλά τα αρχεία ενός μοναδικού στο είδος του αυτό-πειραματισμού, που ο Γιουνγκ αποκάλεσε ''σύγκρουση με το υποσυνείδητο''. Δεν κατέγραψε τη ζωή του ή τα εξωτερικά της γεγονότα αλλά την ενεργητική του φαντασία και την απεικόνιση της νοητικής του κατάστασης μαζί με τις σκέψεις του πάνω σε αυτά. Το υλικό που δεν περιέλαβε στο Κόκκινο Βιβλίο είναι εξίσου ενδιαφέρον με αυτό που περιέλαβε».
Πράγματι, ο Γιουνγκ δούλευε παράλληλα τα Μαύρα Βιβλία και το Κόκκινο Βιβλίο. Τον Αύγουστο του 1915 είχε ολοκληρώσει το πρώτο γράψιμο του Κόκκινου Βιβλίου και επέστρεψε με περισσότερο ζήλο στα Μαύρα Βιβλία.
Μέχρι το 1916, είχε ολοκληρώσει το έκτο. Το έβδομο γράφτηκε αρκετά αργότερα, από το 1920 ως το 1932. Έτσι έκλεισε αυτό που ο ίδιος ονόμασε «ένα ταξίδι ανακάλυψης στον άλλο πόλο του κόσμου».

ΕΚΕΙΝΟΙ ΠΟΥ ΜΑΣ ΚΡΑΤΑΝΕ ΖΩΝΤΑΝΟΥΣ

Αν και η ιδέα ενός ανθρώπου που αντιμετώπισε τις δυσκολίες της ζωής και το ποτάμι της Ιστορίας με ένα ηρωικό ταξίδι Κατάδυσης είναι ρομαντική, κλείνοντας θα ήθελα να υπογραμμίσω κάτι που έγραψε ο ίδιος ο Γιουνγκ: αυτό που του επέτρεψε να κάνει το μεγάλο ταξίδι ήταν η γυναίκα του Emma, τα πέντε παιδιά του και η ευθύνη που ένιωθε απέναντι στους ασθενείς του.
Για τους περισσότερους, η ιδέα ενός τέτοιου ταξιδιού ταυτίζεται ίσως με μια απόδραση σε μια «μαγική» χώρα όπου τα οράματά μας αποκτούν σάρκα και οστά. Ωστόσο σε αυτό το ταξίδι προς την ψυχή, κίνητρο και αρωγός του Γιουνγκ υπήρξαν οι πολύ απτές υποχρεώσεις του, οι άνθρωποι που αγαπούσε, και η αγάπη του προς τον άνθρωπο.

Όλο αυτό το διάστημα της «Κατάβασης» αν και περιόρισε τις εμφανίσεις του και τη δημόσια παρουσία του, δεν παρέλειψε να είναι εκεί για όσους τον χρειάζονταν. Ενθάρρυνε τους πληγωμένους στρατιώτες να σπουδάσουν ώστε να έχουν μια καλύτερη ζωή, και εργάστηκε ώστε να βελτιωθούν οι συνθήκες της ζωής του.

Δυσκολίες θα συναντήσουμε όλοι μας. Μέσα από τις δικές του, ο Γιουνγκ όχι μόνο έδωσε δυο εξαιρετικές εξερευνήσεις της ανθρώπινης ψυχής –τα Μαύρα Βιβλία και το Κόκκινο Βιβλίο– αλλά δεν έχασε και ποτέ επαφή με την καθημερινότητα που μας ορίζει, αντίθετα, εργάστηκε ώστε να τη βελτιώσει για όλους. Μαζί με το φαντασμαγορικό ταξίδι των Μαύρων Βιβλίων, αυτή η συνειδητοποίηση είναι ίσως κάτι που αξίζει να κρατήσουμε κρύβεται από κάτω.
Χαρά Αστεριάδου

Πηγές

Gerhard Wehr, Καρλ Γιουνγκ: Η Ζωή & το Έργο του, Αρχέτυπο
Sonu Shamdasani, Jung Stripped Bare: Βy his Biographers, Karnac Books
Χαρά Αστεριάδου, «Το Μυστηριώδες Κόκκινο Βιβλίο του Καρλ Γιουνγκ», ΑΒΑΤΟΝ 101

Το κείμενο "Τα 7 Μαύρα Βιβλία του Καρλ Γιουνγκ" πρωτοδημοσιεύτηκε στο ΑΒΑΤΟΝ Νο 150  

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Η στοιχειωμένη μονοκατοικία της Άμφισσας

Ο Κόσμος των εγκλωβισμένων ψυχών, μας ταξιδεύει στην Άμφισσα όπου σε μία μονοκατοικία λέγεται ότι συμβαίνουν έντονα παραφυσικά φαινόμενα. Αλήθεια ή δημιούργημα της ανθρώπινης φαντασίας; Κραυγές μέσα στη νύχτα, κοριτσάκια που βολτάρουν στα δωμάτια κι εξαφανίζονται, έπιπλα που κινούνται μόνα τους. Η ιστορία του εγκαταλελειμμένου σπιτιού της οδού Γιδογιάννου στην Άμφισσα ξεκινάει από το 1940 και συνεχίζεται ακόμη και σήμερα. Όλοι στην περιοχή μιλούν για τη στοιχειωμένη μονοκατοικία Είναι ίσως το πιο γνωστό στοιχειωμένο σπίτι της Στερεάς Ελλάδας. Η ερειπωμένη μονοκατοικία της οδού Γιδογιάννου, αριθμός 13 (συμβολικός δεν νομίζετε;) είναι γεμάτη από μακάβριες ιστορίες που εδώ και δεκαετίες είναι γνωστές σε όλους τους κατοίκους της Άμφισσας. Το συγκεκριμένο σπίτι δεν βρίσκεται σε κάποιο απόμερο μέρος της πόλης, ίσα ίσα που σε πολύ κοντινή απόσταση υπάρχουν πολυσύχναστα στέκια. Όμως οι θρύλοι που το ακολουθούν είναι τέτοιοι που οι κάτοικοι αλλά και οι επισκέπτες προσπαθούν να

Κρατευτής: το προϊστορικό σκεύος μαγειρικής και η σχέση του με το σουβλάκι

Ο Κόσμος της Προϊστορίας αποκαλύπτει τα γαστρονομικά μυστικά του, επιβεβαιώνοντας ότι, το πολυσυζητημένο σουβλάκι ήταν βασική τροφή κατά την κυκλαδική και μυκηναϊκή εποχή. Το αποδεικνύει ο κρατευτής , ένα είδος μαγειρικού σκεύους  που βρέθηκε σε ανασκαφές τόσο  στη Θήρα όσο και στην Πύλο. Επίσης, περιγραφές στον Όμηρο παραπέμπουν σε αυτό. Σύμφωνα με τους αρχαιολόγους στην αρχαία Θήρα σε κάθε σπίτι υπήρχε η εστία, η οποία αποτελούνταν από μία λιθόκτιστη εξέδρα χαμηλού ύψους. Στην εστία έβραζαν το φαγητό μέσα σε πήλινες  χύτρες. Επίσης, έψηναν και κρέας περασμένο στους οβελούς (σουβλάκια), τους οποίους τοποθετούσαν πάνω σε πήλινα στηρίγματα, τους κρατευτές , που συνήθως ήταν σε ζευγάρια. Περιγραφές για τη συνήθεια αυτή βρίσκουμε στον Όμηρο, στην Ιλιάδα και στην Οδύσσεια. Στην Ιλιάδα στην Ραψωδία Ι, 211-214, λέει ο Όμηρος: πυρ δε Μενοιτιάδης δαίεν μέγα ισόθεο φως. αυτάρ επεί κατά πυρ εκ'αη και φλοξ εμαράνθη, ανθρακιήν στορέσας οβελούς εφύπερθε τάννυσε, πάσσε δ' αλός

Εδιμβούργο: Η σκοτεινή πλευρά της παραμυθένιας πόλης

Ο κόσμος των πνευμάτων και του υπερφυσικού έχει απλώσει το πέπλο του πάνω από την Σκωτία εδώ και αιώνες. Οι περισσότεροι έχουν συνδέσει την περιοχή με την Λίμνη του Λόχ Νες και τις ιστορίες για το τέρας που μερικοί υποστηρίζουν πως κρύβεται μέσα στα σκοτεινά νερά της. Ωστόσο, οι περισσότερες πόλεις και χωριά έχουν κάποια ιστορία φαντασμάτων, που έχει περάσει από γενιά σε γενιά, να διηγηθούν. Η παραμυθένια πρωτεύουσα της Σκωτίας, το Εδιμβούργο, δεν αποτελεί εξαίρεση καθώς θεωρείται μια από τις πιο στοιχειωμένες πόλεις στο Ηνωμένο Βασίλειο. Πίσω από την παραμυθένια ομορφιά τα αρχαία, τα στενά δρομάκια της παλιάς πόλης κρύβουν τρομακτικούς μύθους και ιστορίες φαντασμάτων. Η πλούσια ιστορία της πόλης και οι αναφορές περί παράξενης και υπερφυσικής δραστηριότητας έχουν προκαλέσει μεγάλο ενδιαφέρον για τους κυνηγούς φαντασμάτων και τους ατρόμητους λάτρεις μεταφυσικών φαινομένων από όλο τον κόσμο. Μάλιστα, αν κάποιος κάνει μια γρήγορη έρευνα στο διαδίκτυο πριν επισκεφτεί τη σκωτσέ

Σταχτοπούτα: η Μεταμόρφωση και ο Χορός

Ο συμβολικός Κόσμος των παραμυθιών: Σταχτοπούτα: η Μεταμόρφωση και ο Χορός Για να μπορέσει η Σταχτοπούτα να πάει στον χορό και να συναντήσει τον Πρίγκηπα, ποντίκια και σαύρες μεταμορφώνονται σε άλογα. Και τα δύο αυτά όντα ζουν σε σκοτεινά μέρη και επομένως έχουν φιλικές σχέσεις με τις υποχθόνιες δυνάμεις που συναντάμε στο τζάκι. Και τα δύο υπακούν στον Σμινθέα Απόλλωνα, βασιλιά των Ποντικιών, και τώρα μετατρέπονται στα χρυσά ή άσπρα άλογά του. Είναι επίσης αφιερωμένα στον Ρούντρα, τον Βεδικό θεό που σχετίζεται με τα ποντίκια. Η παραλλαγή του Περρώ μετατρέπει μια κολοκύθα σε άμαξα, όμως σε άλλες πηγές συναντάμε όλο και πιο ενδιαφέροντα μέσα μεταφοράς. Με τα πόδια, μέσα σ' ένα αμαξάκι με δούλους ν' ακολουθούν, σε μια μεγάλη άμαξα με έξι άλογα με δούλους και υπηρέτες ν' ακολουθούν, και τέλος, με ακόμα μεγαλύτερη χλιδή. Η κολοκύθα εμφανίζεται σε δύο ακόμα παραλλαγές. Στη σουηδική, όπου η κολοκύθα μετατρέπεται σε άμαξα, τα ποντίκια σε άλογα και οι κάμπιες σε υπηρέτε

Ο Εσταυρωμένος Χριστός με δύο δωρητές, El Greco

Ο Κόσμος  της Ζωγραφικής σε συνδυασμό με το θρησκευτικό συναίσθημα του Κόσμου των Ανθρώπων δημιουργεί αθάνατα έργα τέχνης, όπως ο πίνακας ζωγραφικής, Cristo Crucificado con dos donantes( Ο Εσταυρωμένος Χριστός με δύο δωρητές) ένας από τους  πίνακες του Δομίνικου Θεοτοκόπουλου (El Greco) που χαρακτηρίζεται για την πρωτοτυπία του. Ο πίνακας δημιουργήθηκε γύρω στο 1590 και σήμερα βρίσκεται στο Μουσείο του Λούβρου στο Παρίσι. Τον πίνακα παρήγγειλε το ένα από τα δύο πρόσωπα που βρίσκονται δεξιά και αριστερά από τον Σταυρό, με το σκοπό να τοποθετηθεί σε ένα μοναστήρι στο Τολέδο. Ο πίνακας χαρακτηρίζεται για την πρωτοτυπία του. Το πρώτο πρωτότυπο χαρακτηριστικό του έργου είναι οι δύο δωρητές, οι οποίοι βρίσκονται τοποθετημένοι εκεί που παραδοσιακά έπρεπε να βρίσκονται η Μητέρα του Χριστού Μαρία και ο Απόστολος Ιωάννης. Άλλα χαρακτηριστικά είναι η χρήση ψυχρών χρωμάτων,  οι επιμήκεις μορφές, η απουσία του τοπίου, το οποίο αντικαθίσταται από σύννεφα σε κίνηση, που φέρνουν στο νου το σκ

Το σπίτι της Κόρης των Αθηνών

Κόσμος ρομαντικός, νοσταλγικός: της Αθήνας του 19ου αιώνα Το σπίτι της Κόρης των Αθηνών (Αγίας Θέκλας 14) Η Κόρη των Αθηνών: Τερέζα Μακρή, ο μεγάλος έρωτας του Λόρδου Βύρωνα, για την οποία έγραψε και ποίημα Το αρχοντικό της οικογένειας Μακρή βρισκόταν στην οδό Αγυιάς που μετονομάστηκε αργότερα σε Αγ. Θέκλας. Ο γιατρός Προκόπης Μακρής ήταν πρόξενος της Αγγλίας στην Αθήνα. Την διώροφη κατοικία αποτελούσαν δύο κτίσματα, που επικοινωνούσαν μεταξύ τους. Η οικία διέθετε μια αυλή με ένα σιντριβάνι στην μέση και ένα πηγάδι στην άκρη της, καθώς και έναν μικρό λεμονόκηπο. Ο μεγάλος μαντρότοιχος του περιβολιού εφαπτόταν με τους τοίχους των άλλων σπιτιών. Μετά τον θάνατό του Π. Μακρή , η σύζυγός του με τις τρείς κόρες του αναγκάστηκαν να ενοικιάσουν σε ξένους περιηγητές δωμάτια της κατοικίας τους. Το 1809 ο λόρδος Μπάιρον ενοικίασε μερικά από τα δωμάτια και παρέμεινε εκεί για δέκα εβδομάδες (Χριστούγεννα 1809-Μάρτιο 1810). Η Τερέζα Μακρή, κόρη του γιατρού, ήταν μόλις δεκατριών ετώ

Ο Δίας και οι κεραυνοί του

Ο Κόσμος της μυθολογίας μας κάνει λόγο για τα όπλα του Δία: τον κεραυνό τη βροντή και την αστραπή: Σύμφωνα με την ελληνική μυθολογία, οι Κύκλωπες, που ήταν φυλακισμένοι στα Τάρταρα, χάρισαν στον Δία τον κεραυνό, την βροντή και την αστραπή. Ο Δίας τους ελευθέρωσε και με τη βοήθειά τους νίκησε στην Τιτανομαχία τον Κρόνο και τους Τιτάνες και έτσι κατέλαβε την εξουσία. Κατασκευαστής των κεραυνών ήταν ο Ήφαιστος. Με τους κεραυνούς  τιμωρούσε θεούς και ανθρώπους. Πολλές φορές, όμως, ο Δίας χρησιμοποιούσε τους κεραυνούς όχι μόνο για να τιμωρήσει, αλλά και για να δώσει λύσεις.

Η ροζ πανσέληνος του Απριλίου

Ο Κόσμος των ουρανίων σωμάτων, της σελήνης και ο Κόσμος  της φύσης, των αγριολούλουδων με το όνομα Phlox εμπλέκονται στις δοξασίες του Κόσμου των ανθρώπων και δημιουργούν τη ροζ πανσέληνο του Απριλίου.  Τη  Μεγάλη Τρίτη 11/4 είχαμε την ευκαιρία να απολαύσουμε την ροζ πανσέληνο του 2017. Κάθε πανσέληνος που γίνεται τον Απρίλιο λέγεται "ροζ", όνομα που προέρχεται από τα αγριολούλουδα φλοξ, τα πρώτα που ανθίζουν την άνοιξη και συμβολίζουν νέα ξεκινήματα. Το όνομα της έδωσαν οι Ινδιάνοι της Βορείου Αμερικής, Algonquin. Οι Algonquin συνδύασαν το ολόγιομο φεγγάρι του Απρίλη με την εμφάνιση της "ροζ φλόγας" (moss pink, επιστημονικό όνομα Phlox subulata), ενός από τα λουλούδια που ανθίζουν πρώτα στις σημερινές ΗΠΑ, με τον ερχομό της άνοιξης. Η πανσέληνος του Απριλίου σηματοδοτεί την έναρξη διάφορων θρησκευτικών γιορτών σε όλο τον κόσμο, όπως τη γέννηση του Χανουμάν στην Ινδία, την αρχή της Εξόδου και του εβραϊκού Πάσχα ενώ το χριστιανικό Πάσχα είναι πάντα την πρώτ

Αρχαία Αίγυπτος: Ο Μεγάλος Λαβύρινθος

Ο Κόσμος της αρχαίας Αιγύπτου κρύβει πολλά μυστικά: Υπάρχουν πολλά αρχαία κείμενα που μιλούν για μια κολοσσιαία κατασκευή, μεγαλύτερη και από τις διάσημες πυραμίδες της Αιγύπτου. Πρόκειται για τον λεγόμενο “Μεγάλο Λαβύρινθο” που βρίσκεται κάτω από την άμμο της Αιγύπτου. Στο εσωτερικό του σύμφωνα με αρχαίους ιστορικούς βρίσκονται παλάτια, αίθουσες και διάδρομοι. Ένας κόσμος υπόγειος που χρονολογείται πάνω από 15.000 χρόνια.  Οι Αιγυπτιολόγοι προσπαθούν να τον εντοπίσουν, αλλά δεν τα έχουν καταφέρει. Δεν είναι γνωστές οι αιτίες της εξαφάνισης του και τώρα κανένας δεν μπορεί να τον βρει. Είναι σαν να έχει σκεπαστεί με ένα μανδύα άμμου. Πολλοί είχαν την ευκαιρία να επισκεφτούν αυτόν τον “Μεγάλο Λαβύρινθο” μέχρι τον 2ο αιώνα μ. Χ., ημερομηνία κατά την οποία εξαφανίζεται με τρόπο λίγο μυστηριώδη. Αλλά, ευτυχώς, κάποιοι μπόρεσαν να αφήσουν μαρτυρία για αυτό το κολοσσιαίο έργο.  Ανάμεσα σε αυτούς είναι ο Έλληνας Ιστορικός Ηρόδοτος από την Αλικαρνασσό, που θεωρείται ο πατέ

Φόρμα επικοινωνίας

Όνομα

Ηλεκτρονικό ταχυδρομείο *

Μήνυμα *

Σε 24 ώρες