Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Πατέρα, είσαι εδώ;

Ο Κόσμος των παράξενων φαινομένων, που παρουσιάζονται σε κατοικίες ή ανθρώπους μετά την απώλεια αγαπημένων τους προσώπων, έχει να μας διηγηθεί πολλές και παράδοξες ιστορίες για τις οποίες δεν δόθηκε ποτέ καμία εξήγηση. Ανάλογη είναι και η ιστορία ενός κοριτσιού που βίωσε περίεργες και μη αναμενόμενες εμπειρίες μετά την αναχώρηση του πατέρα της από τον τρισδιάστατο κόσμο μας.  ΠΑΤΕΡΑ, ΕΙΣΑΙ ΕΔΩ; Ένα κορίτσι, του οποίου ο πατέρας πέθανε πριν κάποια χρόνια,   διαβεβαιώνει ότι δύο μέρες μετά το τραγικό συμβάν άρχισαν να συμβαίνουν περίεργα φαινόμενα   στο σπίτι της. Σύμφωνα με διηγήσεις της μία μέρα που βρισκόταν ξαπλωμένη στο κρεβάτι των γονέων της ένιωσε ότι κάποιος την χάιδευε στο πρόσωπο. Κάθε φορά που βρισκόταν μόνη, ακουγόντουσαν θόρυβοι σε όλο το σπίτι. Κανένας δεν την πίστευε αλλά, όταν μία μέρα που η μικρή ξαδέρφη της έμεινε μαζί της, και αναγκάστηκαν να φύγουν από το σπίτι γιατί η μικρούλα φοβήθηκε από τους παράξενου θορύβους, άρχισαν να την πιστεύουν. Η τηλεόραση του δωματίο

Gangkhar Puensum: Το βουνό στο Μπουτάν, στο οποίο φημολογείται ότι ζουν εξωγήινοι, που κανείς δεν έχει καταφέρει να κατακτήσει την κορυφή του





Ένας Κόσμος μυστικός, μυστηριώδης λένε ότι κρύβεται στο εσωτερικό του βουνού Gangkhar Puensum στο Μπουτάν. Αλήθεια ή ένας ακόμα θρύλος βγαλμένος από την φαντασία των κατοίκων της περιοχής;

Τέσσερις αποστολές προσπάθησαν, ανεπιτυχώς, να φτάσουν στην κορυφή του. Η κυβέρνηση του Μπουτάν εμποδίζει την αναρρίχηση σε αυτόν τον ορεινό όγκο, που  στο εσωτερικό του, σύμφωνα με τους κατοίκους, υπάρχουν ενδείξεις  ζωής. Ζωής εξωγήινης. 

Από τα 40 υψηλότερα βουνά στον κόσμο, μόνο ένα παραμένει χωρίς να αναρριχηθεί. Ονομάζεται Gangkhar Puensum και βρίσκεται στο Μπουτάν. Έχει ύψος 7.570 μέτρα και επετράπη η αναρρίχηση του μεταξύ των ετών 1983 και 1994. Αλλά κανείς δεν τα κατάφερε. Και από το 2004 η πρόσβασή σε αυτό απαγορεύεται αυστηρά από την κυβέρνηση. Ο λόγος; Οι κάτοικοι λένε ότι είναι ένα ιερό βουνό και ότι στο εσωτερικό του υπάρχει ζωή. Και οι αρχές πιστεύουν ότι οι κάτοικοι έχουν δίκιο.

Θα υπήρχε μία δυνατότητα πρόσβασης από την Κίνα, η οποία ισχυρίζεται ότι είναι κάτοχος 269 τετραγωνικών χιλιομέτρων. Αλλά οι αρχές  της χώρας απαγορεύουν, επίσης, σε οποιονδήποτε να πλησιάσει στην περιοχή.

Σύμφωνα με την διαδικτυακή σελίδα ενημέρωσης MUY, κατά τη διάρκεια των έντεκα χρόνων που η κυβέρνηση του Μπουτάν επέτρεψε την αναρρίχηση, υπήρξαν τέσσερις αποστολές που προσπάθησαν. Όλες,όμως, απέτυχαν. Είτε λόγω κακού εξοπλισμού, είτε επειδή έβρισκαν αδιάβατες περιοχές ή λόγω απροσδόκητων κλιματικών αλλαγών. Είναι σαν να μην θέλει το βουνό να αναρριχηθεί κανένας σε αυτό .


Από τα κινεζικά σύνορα έγινε μια προσπάθεια από μία ιαπωνικής αποστολή το 1998. Αλλά και πάλι, ποτέ δεν έφτασαν στην κορυφή και αναγκάστηκαν να παρεκκλίνουν της πορεία τους προς άλλη κατεύθυνση, προς  την κορυφή, Liankang Kangri. Ποτέ, όμως, δεν εξήγησαν τους λόγους της παράκαμψης.

Το βουνό είναι ένα αίνιγμα. Πιστεύεται ότι το ύψος του είναι αυτό που λέγεται, αλλά οι χάρτες δεν είναι και τόσο ακριβείς. Μάλιστα, η πρώτη ομάδα που ήθελε να αναρριχηθεί σε αυτό για να το μετρήσει, το 1922, δεν μπόρεσε καν να βρει το βουνό.

Οι κάτοικοι λένε ότι ποτέ δεν θα ανέβει κανείς σε αυτό, και ότι στα σπλάχνα του υπάρχει ζωή  που  δεν είναι ανθρώπινη. Μιλούν για γρήγορους ασημί δίσκους που μπαινοβγαίνουν. Και ότι πολλές νύχτες ο ήλιος φωτίζεται με χρυσοκόκκινα χρώματα.

Αρκετοί θιβετιανοί μοναχοί υποστηρίζουν ότι η εξωγήινη δραστηριότητα στον τόπο τους τεκμηριώνεται από το 1998.

Στην τοπική διάλεκτο, ο Gangkhar Puensum σημαίνει τη Λευκή Κορυφή των Τριών Πνευματικών Αδελφών. Οι άνθρωποι του τόπου λένε ότι είναι περισσότεροι από τρεις και όχι από αυτόν τον πλανήτη. Και ότι θα εμποδίσουν την αναρρίχηση σε όποιον και να το προσπαθήσει.

Το βουνό είναι ακόμα εκεί. Επιβλητικό. Παρθένο. Όποιος προσπάθησε να το κατακτήσει δεν μπόρεσε. Και μερικές φορές, τη νύχτα, ο ουρανός γίνεται χρυσοκόκκινος. Α.Χ.


Σχόλια

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

ΤΑ 7 Μαύρα Βιβλία του Καρλ Γιουνγκ

Ο Κόσμος της Ψυχανάλυσης και η κάθοδος στο υποσυνείδητο: «Μακάριοι οι τρελοί», μου είπε κάποτε ένας φίλος ψυχοθεραπευτής, «γιατί αυτοί έχουν τη μεγαλύτερη πιθανότητα να βρουν τελικά την άκρη». Αυτό που εννοούσε, είναι ότι οι άνθρωποι που ο νους τους βασανίζει σε σημείο να τους κάνει το βίο αβίωτο, είναι πιο πιθανό να ξεκινήσουν να εξετάζουν τα πράγματα σε βάθος μέχρι να βγάλουν άκρη με τον εαυτό τους. Από την άλλη, όσοι νοιώθουν πνευματικά σταθεροί, είναι πολύ πιθανό να συνεχίσουν απλά τη ζωή τους χωρίς ποτέ να νιώσουν επιτακτική την ανάγκη να καταδυθούν βαθύτερα στο τι σημαίνει να είσαι άνθρωπος. Ένας από αυτούς τους ανθρώπους, που ο πόνος τους οδήγησε σε ένα μακρινό και βαθύ ταξίδι στα νερά του υποσυνείδητου, ήταν ο Καρλ Γιουνγκ, ο διάσημος Ελβετός ψυχαναλυτής και ψυχίατρος. Ο Γιουνγκ υπήρξε ο θεμελιωτής της αναλυτικής ψυχολογίας αλλά για πολλούς σήμερα θεωρείται ένας από τους πιο σημαντικούς ανθρώπους του δυτικού πολιτισμού, επειδή συνδύασε την επιστήμη της ψυχανάλυσ

Σταχτοπούτα: η Μεταμόρφωση και ο Χορός

Ο συμβολικός Κόσμος των παραμυθιών: Σταχτοπούτα: η Μεταμόρφωση και ο Χορός Για να μπορέσει η Σταχτοπούτα να πάει στον χορό και να συναντήσει τον Πρίγκηπα, ποντίκια και σαύρες μεταμορφώνονται σε άλογα. Και τα δύο αυτά όντα ζουν σε σκοτεινά μέρη και επομένως έχουν φιλικές σχέσεις με τις υποχθόνιες δυνάμεις που συναντάμε στο τζάκι. Και τα δύο υπακούν στον Σμινθέα Απόλλωνα, βασιλιά των Ποντικιών, και τώρα μετατρέπονται στα χρυσά ή άσπρα άλογά του. Είναι επίσης αφιερωμένα στον Ρούντρα, τον Βεδικό θεό που σχετίζεται με τα ποντίκια. Η παραλλαγή του Περρώ μετατρέπει μια κολοκύθα σε άμαξα, όμως σε άλλες πηγές συναντάμε όλο και πιο ενδιαφέροντα μέσα μεταφοράς. Με τα πόδια, μέσα σ' ένα αμαξάκι με δούλους ν' ακολουθούν, σε μια μεγάλη άμαξα με έξι άλογα με δούλους και υπηρέτες ν' ακολουθούν, και τέλος, με ακόμα μεγαλύτερη χλιδή. Η κολοκύθα εμφανίζεται σε δύο ακόμα παραλλαγές. Στη σουηδική, όπου η κολοκύθα μετατρέπεται σε άμαξα, τα ποντίκια σε άλογα και οι κάμπιες σε υπηρέτε

Ο "Άγγελος της θλίψης", γλυπτό του William Wetmore Story

Ο Κόσμος της γλυπτικής, εκφράζεται μέσα από την αγάπη και την θλίψη και δημιουργεί ένα έργο τέχνης που από τον 19ο αιώνα  μέχρι και σήμερα συγκινεί και γίνεται πηγή έμπνευσης και δημιουργίας: ο "Άγγελος της θλίψης", γλυπτό του William Wetmore Story. Ο William Wetmore Story, από τις ΗΠΑ, ήταν γλύπτης που απόκτησε μεγάλη φήμη, όταν το 1895 δημιούργησε έναν άγγελο, με τα ίδια του τα χέρια, με πόνο στην ψυχή και δάκρυα στα μάτια, προς τιμήν της αποβιώσασας συζύγου του, Emelyn Story, την οποία υπεραγαπούσε. Ο William Wetmore Story γεννήθηκε στο Σάλεμ της Μασαχουσέτης στις 12 Φεβρουαρίου του 1819. Ήταν επίσης, κριτικός τέχνης, ποιητής και εκδότης. Σπούδασε δικηγορία στο Χάρβαρντ αλλά τον κέρδισε  η γλυπτική. Το γλυπτό, που δημιούργησε για να κοσμήσει το τάφο της συζύγου του, ονομάστηκε  "Άγγελος της θλίψης"  και βρίσκεται στο Προτεσταντικό Νεκροταφείο της Ρώμης όπου σήμερα βρίσκονται τόσο τα οστά της  Emelyn Story όσο και του ιδίου. Ο '

Κρατευτής: το προϊστορικό σκεύος μαγειρικής και η σχέση του με το σουβλάκι

Ο Κόσμος της Προϊστορίας αποκαλύπτει τα γαστρονομικά μυστικά του, επιβεβαιώνοντας ότι, το πολυσυζητημένο σουβλάκι ήταν βασική τροφή κατά την κυκλαδική και μυκηναϊκή εποχή. Το αποδεικνύει ο κρατευτής , ένα είδος μαγειρικού σκεύους  που βρέθηκε σε ανασκαφές τόσο  στη Θήρα όσο και στην Πύλο. Επίσης, περιγραφές στον Όμηρο παραπέμπουν σε αυτό. Σύμφωνα με τους αρχαιολόγους στην αρχαία Θήρα σε κάθε σπίτι υπήρχε η εστία, η οποία αποτελούνταν από μία λιθόκτιστη εξέδρα χαμηλού ύψους. Στην εστία έβραζαν το φαγητό μέσα σε πήλινες  χύτρες. Επίσης, έψηναν και κρέας περασμένο στους οβελούς (σουβλάκια), τους οποίους τοποθετούσαν πάνω σε πήλινα στηρίγματα, τους κρατευτές , που συνήθως ήταν σε ζευγάρια. Περιγραφές για τη συνήθεια αυτή βρίσκουμε στον Όμηρο, στην Ιλιάδα και στην Οδύσσεια. Στην Ιλιάδα στην Ραψωδία Ι, 211-214, λέει ο Όμηρος: πυρ δε Μενοιτιάδης δαίεν μέγα ισόθεο φως. αυτάρ επεί κατά πυρ εκ'αη και φλοξ εμαράνθη, ανθρακιήν στορέσας οβελούς εφύπερθε τάννυσε, πάσσε δ' αλός

Η στοιχειωμένη μονοκατοικία της Άμφισσας

Ο Κόσμος των εγκλωβισμένων ψυχών, μας ταξιδεύει στην Άμφισσα όπου σε μία μονοκατοικία λέγεται ότι συμβαίνουν έντονα παραφυσικά φαινόμενα. Αλήθεια ή δημιούργημα της ανθρώπινης φαντασίας; Κραυγές μέσα στη νύχτα, κοριτσάκια που βολτάρουν στα δωμάτια κι εξαφανίζονται, έπιπλα που κινούνται μόνα τους. Η ιστορία του εγκαταλελειμμένου σπιτιού της οδού Γιδογιάννου στην Άμφισσα ξεκινάει από το 1940 και συνεχίζεται ακόμη και σήμερα. Όλοι στην περιοχή μιλούν για τη στοιχειωμένη μονοκατοικία Είναι ίσως το πιο γνωστό στοιχειωμένο σπίτι της Στερεάς Ελλάδας. Η ερειπωμένη μονοκατοικία της οδού Γιδογιάννου, αριθμός 13 (συμβολικός δεν νομίζετε;) είναι γεμάτη από μακάβριες ιστορίες που εδώ και δεκαετίες είναι γνωστές σε όλους τους κατοίκους της Άμφισσας. Το συγκεκριμένο σπίτι δεν βρίσκεται σε κάποιο απόμερο μέρος της πόλης, ίσα ίσα που σε πολύ κοντινή απόσταση υπάρχουν πολυσύχναστα στέκια. Όμως οι θρύλοι που το ακολουθούν είναι τέτοιοι που οι κάτοικοι αλλά και οι επισκέπτες προσπαθούν να

Σταχτοπούτα: το Τζάκι και ο συμβολισμός του

Στον Κόσμο των παραμυθιών οι ήρωες και οι ηρωίδες παλεύουν για να ανακαλύψουν την πραγματική τους δύναμη και τον εσωτερικό τους κόσμο για να φθάσουν, έτσι, στην ωριμότητα. Κάθε παραμύθι έχει τους δικούς του αρχετυπικούς συμβολισμούς. Η Σταχτοπούτα είναι ένα παραμύθι παγκοσμίως γνωστό. Η Jean C. Cooper, στο βιβλίο της:   Fairy Tales. Allegories of the Inner Life ( Ο Θαυμαστός Κόσμος των Παραμυθιών. Αλληγορίες της Εσωτερικής Ζωής. Πορεία προς την Ωριμότητα ,μετφρ. Θύμης Μαλαμόπουλος, Εκδ. Θυμάρι, Αθήνα,1983) αναλύει, μεταξύ άλλων, και τον αρχετυπικό συμβολισμό του παραμυθιού της Σταχτοπούτας, αρχής γενομένης από το "τζάκι": Η Σταχτοπούτα "Μια φορά κι έναν καιρό ζούσε ένας άντρας που παντρεύτηκε δύο φορές. Από την πρώτη γυναίκα του απόκτησε μια κόρη. Η Έλλα πήρε από την μητέρα της και ήταν γλυκειά κι ευγενική..." Έτσι αρχίζει ο Έντμοντ Ντουλάκ τη γαλλική διασκευή του πιο γνωστού παραμυθιού στον κόσμο. Τον περασμένο αιώνα(19ο), η Marian Roalfe Cox (1860–1916)

Μια περιγραφή του Εθνικού Κήπου στην εποχή του Όθωνα

Ο Κόσμος της Αθήνας της εποχής του Όθωνα βρίσκει καταφύγιο δροσιάς στον Εθνικό Κήπο (την εποχή εκείνη λεγόταν Βασιλικός Κήπος) Γραφει ο Στούρε Λιννέρ στο βιβλίο του: “Μια Σουηδέζα στην Ελλάδα του 19ου Αιώνα: Η Φρεντρίκα αναζητεί με ευχαρίστηση καταφύγιο στο μεγάλο κήπο που είχε κατασκευάσει η βασίλισσα. “ Αχ! με τι αφθονία ανθίζουν οι τριανταφυλλιές μετά τη βροχή. Πόσο ωραία μοσχομυρίζουν γλυκό αμύγδαλο οι μεγάλες γιαπωνέζικες μουσμουλιές. Και οι μικρές κινέζικες μανταρινιέςφαίνονται σαν τρελλές, με τα άφθονα λουλούδια τους και τους λαμπερούς καρπούς τους, που κρέμονται απ’ αυτές ταυτόχρονα. Οι γαλατσίδες με τα μεγάλα πορφυρά άνθη τους, σε κοιτάζουν παράξενα μέσα από το σκοτεινό πευκόδασος, που είναι ταυτόχρονα στολισμένο μ’ ένα σύννεφο από κατακίτρινα μήλα πάνω στις μηλιές ”. Σ’ αυτό το πανέμορφο, ονειρεμένο τοπίο με τα δέντρα και τους θάμνους του ανθισμένα, με τα συντριβάνια του, τους κύκνους και τους φλαμίνγκος, έκανε τους περιπάτους της η Φρεντρίκα, μέσα σε σκιερά δρομάκ

Σταχτοπούτα: οι Άσχημες Αδελφές και η Μητριά

Ο συμβολικός Κόσμος των παραμυθιών: Σταχτοπούτα: οι Άσχημες Αδελφές και η Μητριά Οι αδελφές της Σταχτοπούτας, που συχνά αναφέρονται σαν οι Άσχημες Αδελφές, δεν είναι πάντα εξωτερικά άσχημες. Σε μερικές παραλλαγές είναι πολύ όμορφες εξωτερικά αλλά φανερώνουν μιαν εσωτερική και πνευματική ασχήμια. Στη γερμανική παραλλαγή έχουν "όμορφο πρόσωπο αλλά κακή καρδιά" και αντιπροσωπεύουν τις δυνάμεις του κακού που βρίσκονται στην αγένεια, την απληστία, τη ζήλεια και τη ματαιοδοξία. Η μητριά αντιπροσωπεύει τη σκοτεινή και καταστροφική όψη της γυναικείας φύσης, που σε άλλα παραμύθια τη βλέπουμε στην κακιά μάγισσα. Οι μητριές, όπως αυτές της Σταχτοπούτας και της Χιονάτης, συμβολίζουν ακόμη τον Χαμένο Παράδεισο και τη σκληρή πραγματικότητα ενός κόσμου, στον οποίο το άτομο αντιμετωπίζει αυτή τη σκοτεινή πλευρά της Μεγάλης Μητέρας. Σε μερικές παραλλαγές, η νεκρή μητέρα της Σταχτοπούτας παίζει έναν σημαντικό ρόλο. Εμφανίζεται στην κόρη της δίνοντάς της μαγικά ξόρκια, ή εμφανίζετα

Οι αδελφές Fox: Η Γέννηση του Πνευματισμού

Ο Κόσμος των πνευμάτων δίνει το έναυσμα για την δημιουργία του κινήματος του Πνευματισμού, στα μέσα περίπου του 19ου αιώνα:  Όλα άρχισαν σε ένα μικρό σπίτι στο Hydesville (Νέα Υόρκη) στις 31 Μαρτίου 1848. Οι αδελφές Fox, την ώρα που ετοιμάζονταν να κοιμηθούν, άκουσαν ξαφνικά περίεργους θορύβους: χτυπήματα στους τοίχους, στα έπιπλα και στις πόρτες του σπιτιού του. Η περιέργειά τους, τις έκανε να αρχίσουν να έρχονται σε επαφή με την οντότητα που προκαλούσε τους θορύβους και να ζητήσουν να μάθουν την ιστορία της ζωής και του θανάτου της. Αυτή ήταν η αρχή του σύγχρονου πνευματισμού.   Η οικογένεια σε μεταγενέστερες μαρτυρίες κατέθεσε ότι το σπίτι στέγαζε κάποιο είδος ανήσυχου και δυσαρεστημένου πνεύματος. Οι αδελφές Fox ήταν επτά, αλλά μόνο οι δύο ήταν μάρτυρες των γεγονότων που συνέβησαν νύχτα της 31ης Μαρτίου 1848. Την εποχή εκείνη η Μαργαρίτα ήταν 14 ετών και η Κατερίνα 12. Για μέρες στο σπίτι τους που ήταν από ξύλο ακούγονταν θόρυβοι βημάτω

Ο Δίας και οι κεραυνοί του

Ο Κόσμος της μυθολογίας μας κάνει λόγο για τα όπλα του Δία: τον κεραυνό τη βροντή και την αστραπή: Σύμφωνα με την ελληνική μυθολογία, οι Κύκλωπες, που ήταν φυλακισμένοι στα Τάρταρα, χάρισαν στον Δία τον κεραυνό, την βροντή και την αστραπή. Ο Δίας τους ελευθέρωσε και με τη βοήθειά τους νίκησε στην Τιτανομαχία τον Κρόνο και τους Τιτάνες και έτσι κατέλαβε την εξουσία. Κατασκευαστής των κεραυνών ήταν ο Ήφαιστος. Με τους κεραυνούς  τιμωρούσε θεούς και ανθρώπους. Πολλές φορές, όμως, ο Δίας χρησιμοποιούσε τους κεραυνούς όχι μόνο για να τιμωρήσει, αλλά και για να δώσει λύσεις.

Φόρμα επικοινωνίας

Όνομα

Ηλεκτρονικό ταχυδρομείο *

Μήνυμα *

Σε 24 ώρες