Η παράξενη περίπτωση του λαμπρού φυσικού, Ettore Majorana, που αποφάσισε να χαθεί από προσώπου Γης

Ο Κόσμος του φυσικού Ettore Majorana σε συνδυασμό με τον Κόσμο της πυρηνικής φυσικής δημιουργούν ένα εκρηκτικό μείγμα, που τον βάζει στη διαδικασία να χαθεί από προσώπου Γης...

Η εξαφάνιση του Ιταλού φυσικού Ettore Majorana, είναι εδώ και δεκαετίες, ένα αίνιγμα για την επιστήμη. Αν και ήταν ένας πολλά υποσχόμενος πυρηνικός φυσικός προτίμησε να κρυφτεί από την ανθρωπότητα. Μερικοί πιστεύουν ότι αυτοκτόνησε και άλλοι ότι εξαφανίστηκε κάπου στη Λατινική Αμερική.

Κανείς δεν έμαθε ποτέ τον προορισμό ενός επιβάτη, ο οποίος  τη νύχτα της 25ης Μαρτίου του 1938 επιβιβάστηκε στο πλοίο που έκανε τη διαδρομή Νάπολη- Παλέρμο. Η μυστηριώδης εξαφάνιση, αν και αφορούσε τον  Ettore Majorana τον πιο λαμπρό φυσικό της γενιάς του, μόλις που έγινε γνωστή με μια μικρή μόνο αναφορά στη στήλη των γεγονότων μιας τοπικής εφημερίδας.

Ο Majorana γεννήθηκε το 1906 στη Σικελία και από πολύ μικρός διακρίθηκε ως ένα υπερ-προικισμένο παιδί με κλίση προς τις θετικές επιστήμες, καθώς στα τέσσερά του χρόνια, έλυνε περίπλοκα μαθηματικά προβλήματα.

Ο Ettore Majorana πήρε το διδακτορικό του με άριστα, σε ηλικία 23 ετών, υπό την επίβλεψη του Enrico Fermi(βραβείο Νόμπελ το 1938), ο οποίος ήταν επικεφαλής μιας επιστημονικής ομάδας, γνωστής με το όνομα :"Τα παιδιά της οδού Panisperma".Η ομάδα πήρε το όνομα της οδού στην οποία βρισκόταν το Ινστιτούτο της Φυσικής του Πανεπιστημίου της Sapienza, της Ρώμης και  αποτελείτο από λαμπρούς νέους φυσικούς επιστήμονες, οι οποίοι ήταν οι πρωτοπόροι της πυρηνικής φυσικής.

Η περίοδος εκείνη, της Ευρώπης του Μεσοπολέμου, ήταν μία ταραγμένη εποχή και στον επιστημονικό κόσμο της φυσικής επικρατούσε αναστάτωση και αναβρασμός, καθώς η φυσική, κατά την αποκωδικοποίηση των αρχών της, βρέθηκε μπροστά στη δυνατότητα της δημιουργίας πυρηνικής βόμβας.

Ο Ettore Majorana το 1933 εργάστηκε στη Γερμανία με τον Heisenberg, ο οποίος ένα χρόνο πριν είχε τιμηθεί με το βραβείο Νόμπελ. Ο Heisenberg ήταν ένας από τους λίγους φίλους που είχε ο Majorana.

Ο Majorana ήταν τελειομανής και επικριτικός τόσο με τον εαυτό του όσο και με τους άλλους, αλλά και απρόθυμος επίσης ως προς την προοπτική της δημοσίευσης του επιστημονικού του έργου. Γι' αυτό, δημοσίευσε μόλις εννέα εργασίες, έξι - επτά σελίδων η κάθε μία,  αρκετές, όμως, για να αποκαλύψουν το εννοιολογικό βάθος του δημιουργού τους.

Το όνομα του Ettore Majorana συνδέεται με το "νετρίνο Majorana", το οποίο είναι αντισωμάτιο του εαυτού του. Σύμφωνα με τη θεωρία του Majorana, το απλό νετρίνο και το αντινετρίνο είναι ταυτόσημα σωματίδια, τα οποία θα μπορούσαν να έχουν σχέση με την "σκοτεινή ύλη".

Στα τριάντα του άρχισε να έχει προβλήματα υγείας. Υπέφερε από γαστρίτιδα, η οποία τον εξουθένωνε και σε συνδυασμό με μία νευρική εξάντληση άρχισε να γίνεται όλο πιο μοναχικός, και εσωστρεφής, ώσπου τελικά απομακρύνθηκε από τους τους φίλους του και ουσιαστικά έγινε ερημίτης.

Το 1937 άρχισε να εργάζεται στην έδρα της Θεωρητικής Φυσικής του Πανεπιστημίου της Νάπολης, όπου εκεί  τον απογοήτευσε η μικρή αποδοχή που είχαν τα μαθήματά του. Τον Μάρτιο του 1938, την ίδια χρονιά που ο Fermi κέρδισε το βραβείο Νόμπελ, ο νεαρός φυσικός πήρε τις οικονομίες του από την Τράπεζα, επιβιβάστηκε στο πλοίο και εξαφανίστηκε. Για πάντα ; Η ανακοίνωση της αστυνομίας έλεγε ότι αυτοκτόνησε πέφτοντας στη θάλασσα. Κάποιες αινιγματικές επιστολές που άφησε και ένα τηλεγράφημα αυξάνουν ακόμα περισσότερο τη σύγχυση. Σε μια από τις επιστολές γράφει: " Έχω μόνο μια επιθυμία, να μην πενθήσετε για μένα... αν είστε σε θέση να το κάνετε, ξεχάστε με."

Σχετικά με την εξαφάνισή του πλέχτηκαν ένα σωρό υποθετικά σενάρια. Ορισμένοι υποστήριξαν ότι μπήκε σε μοναστήρι και άλλοι είπαν ότι πήγε  να εργαστεί στη Ρωσία για λογαριασμό των Σοβιετικών.

Υπάρχουν, όμως, ενδείξεις ότι, στα μέσα της δεκαετίας του 50, ήταν στη Βενεζουέλα με το όνομα Bini. Επίσης, η χήρα του συγγραφέα Miguel Ángel Asturias ισχυρίστηκε ότι τον είχε γνωρίσει στην Αργεντινή, ως φίλο μιας μαθηματικού με το όνομα Eleonora Cometta Manzoni. Η  Lila Manzoni, αδελφή της Eleonora(που δεν βρισκόταν πλέον εν ζωή) δεν θέλησε ή δεν μπόρεσε να δώσει στοιχεία για την έρευνα.

Έτσι η ζωή και ίσως ο θάνατος του Ettore Majorana να περικλείει περισσότερα ερωτήματα παρά απαντήσεις. Για τον Majorana γράφτηκε ένα μυθιστόρημα:  Η εξαφάνιση του Majorana του Leonardo Sciascia και γυρίστηκε και μία ταινία: I ragazzi di via Panisperma (Τα παιδιά της οδού  Panisperma) του Gianni Amelio.

Ίσως ποτέ να μην μάθουμε την αλήθεια για την τύχη του Majorana. Ήταν ένα τεράστιο μυαλό, μία διάνοια, που σύμφωνα με τον Enrico Fermi: "... είναι οι διάνοιες, όπως ο Γαλιλαίος και ο Νεύτων: Ο Ettore Majorana ήταν ένας από αυτούς".

Hector Ragos
Διδάκτωρ Φυσικών Επιστημών, Επισκέπτης Καθηγητής,
στο Τμήμα Φυσικής στο Βιομηχανικό Πανεπιστήμιο του Santander

Απόδοση από τα ισπανικά: Α.Χ.
Πηγή: elespectador.com

Μοιραστείτε το!!! :)