Ο Κόσμος των παράξενων φαινομένων, που παρουσιάζονται σε κατοικίες ή ανθρώπους μετά την απώλεια αγαπημένων τους προσώπων, έχει να μας διηγηθεί πολλές και παράδοξες ιστορίες για τις οποίες δεν δόθηκε ποτέ καμία εξήγηση. Ανάλογη είναι και η ιστορία ενός κοριτσιού που βίωσε περίεργες και μη αναμενόμενες εμπειρίες μετά την αναχώρηση του πατέρα της από τον τρισδιάστατο κόσμο μας. ΠΑΤΕΡΑ, ΕΙΣΑΙ ΕΔΩ; Ένα κορίτσι, του οποίου ο πατέρας πέθανε πριν κάποια χρόνια, διαβεβαιώνει ότι δύο μέρες μετά το τραγικό συμβάν άρχισαν να συμβαίνουν περίεργα φαινόμενα στο σπίτι της. Σύμφωνα με διηγήσεις της μία μέρα που βρισκόταν ξαπλωμένη στο κρεβάτι των γονέων της ένιωσε ότι κάποιος την χάιδευε στο πρόσωπο. Κάθε φορά που βρισκόταν μόνη, ακουγόντουσαν θόρυβοι σε όλο το σπίτι. Κανένας δεν την πίστευε αλλά, όταν μία μέρα που η μικρή ξαδέρφη της έμεινε μαζί της, και αναγκάστηκαν να φύγουν από το σπίτι γιατί η μικρούλα φοβήθηκε από τους παράξενου θορύβους, άρχισαν να την πιστεύουν. Η τηλεόρα...
Ο Κόσμος της Αθήνας του παρελθόντος, Ο Αττίκ: το σπουργίτι της Αθήνας:
Την προτελευταία μέρα του Αυγούστου 1944, η πενιχρή και κακοτυπωμένη λόγω της δραματικής κατοχής "Βραδυνή" έγραψε στη μοναδική 1η σελίδα της με μεγάλα στοιχεία την πικρή είδηση: "Μια καλλιτεχνική απώλεια. Πέθανε ο Αττίκ.- Ο τροβαδούρος της Αθήνας.- Η ζωή του ήταν ένα ατελείωτο τραγούδι - Ένας δραπέτης της Μονμάρτης στην Αθήνα. - Ο δημιουργός της ελληνικής καντσονέτας.- Ο αιώνιος ερωτευμένος".
Σαν βόμβα έσκασε το θλιβερό αυτό νέο στην Αθήνα, που 4,5 ολόκληρα χρόνια στέναζε μαρτυρικά κάτω από τη βάρβαρη μπότα του κατακτητή. Στην Αθήνα που πεινούσε, που πέθαινε από τις στερήσεις στους δρόμους, τη σκοτεινή από τις αντιαεροπορικές συσκοτίσεις, τις εκετελέσεις των "Ες-Ες". Ωστόσο οι συμπολίτες εκείνο το κατοχικό μεσημέρι ξέχασαν το εθνικό και ατομικό τους δράμα και έκλαψαν το χαμό του χαϊδεμένου τους καλλιτέχνη, του Αττίκ.
Το βερονάλ
Όπως εγνώσθη τότε, ο Αττίκ βρέθηκε νεκρός στο κρεβάτι του παίρνοντας μεγάλη δόση βερονάλ. Ηθελημένα, αθέλητα, ποιος ξέρει. Το μυστικό του το πήρε μαζί του στον φτωχικό του τάφο. Τα τελευταία χρόνια είχε μείνει άνεργος και τα περνούσε μ' αφάνταστες στερήσεις και πείνα. Στο λυκόφως, μόνο, της ζωής του, τον θυμήθηκε ο ευγενικός Ορέστης Λάσκος και του ανέθεσε τον πρώτο ρόλο του φιλμ "Χειροκροτήματα", που σκηνοθέτησε με την θερμή εκείνη ποιητική ευαισθησία που τον διακρίνει. Σενάριο της ταινίας του: Η ζωή του ίδιου του Αττίκ.
Τα άλλα χρόνια, ωστόσο, ο άμοιρος καλλιτέχνης προσπάθησε να τα αντιμετωπίση με ένα κουτσοεμπόριο, που επεδόθη. Που να τα βγάλη όμως πέρα, άδολος καθώς ήταν, με τους αδίστακτους λύκους της μαύρης αγοράς.
Το επεισόδιο
σαν να μην του έφθανε όμως ο σκληρός του αυτός αγώνας για την επιβίωση, του έτυχε ένα δραματικό επεισόδιο. Καθώς κατηφόριζε με το σαραβαλιασμένο του ποδήλατο από την οδό Πατησίων προς τα Χαυτεία έπεσε πάνω σ' ένα Γερμανό στρατιώτη. Εκείνος εξαγριώθηκε, χύμηξε πάνω του σαν θηρίο και τον σάπισε στο ξύλο.
Μισοπεθαμένο, μερικοί περαστικοί τον πήγαν σπίτι του με δάκρθα στα μάτια. Δεν άνθεξε άλλο. Τη νύχτα ζήτησε τη λησμονιά του στον ύπνο, στο θάνατο, ποιος ξέρει, με το βερονάλ και το άλλο πρωϊνό οι δικοί του τον βρήκανε στο φτωχικό του κρεβάτι πεθαμένο.
Η κηδεία του
Την άλλη μέρα το πρωί έγινε και η φτωχική του κηδεία. Λίγος κόσμος σ' αυτή. Μερικοί φανατικοί φίλοι του, που τον ευγνωμονούσαν γιατί τους ανέδειξε.
Από το βιβλίο του Τηλ. Γάριου, Αθήνα και πάλι Αθήνα, Εκδ. Γιάννης Β. Βασδέκης, Αθήνα 1984
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου