Ο Κόσμος των παράξενων φαινομένων, που παρουσιάζονται σε κατοικίες ή ανθρώπους μετά την απώλεια αγαπημένων τους προσώπων, έχει να μας διηγηθεί πολλές και παράδοξες ιστορίες για τις οποίες δεν δόθηκε ποτέ καμία εξήγηση. Ανάλογη είναι και η ιστορία ενός κοριτσιού που βίωσε περίεργες και μη αναμενόμενες εμπειρίες μετά την αναχώρηση του πατέρα της από τον τρισδιάστατο κόσμο μας. ΠΑΤΕΡΑ, ΕΙΣΑΙ ΕΔΩ; Ένα κορίτσι, του οποίου ο πατέρας πέθανε πριν κάποια χρόνια, διαβεβαιώνει ότι δύο μέρες μετά το τραγικό συμβάν άρχισαν να συμβαίνουν περίεργα φαινόμενα στο σπίτι της. Σύμφωνα με διηγήσεις της μία μέρα που βρισκόταν ξαπλωμένη στο κρεβάτι των γονέων της ένιωσε ότι κάποιος την χάιδευε στο πρόσωπο. Κάθε φορά που βρισκόταν μόνη, ακουγόντουσαν θόρυβοι σε όλο το σπίτι. Κανένας δεν την πίστευε αλλά, όταν μία μέρα που η μικρή ξαδέρφη της έμεινε μαζί της, και αναγκάστηκαν να φύγουν από το σπίτι γιατί η μικρούλα φοβήθηκε από τους παράξενου θορύβους, άρχισαν να την πιστεύουν. Η τηλεόρα...
Στην παραδείσια γαλήνη της Αίγινας
(Αχρονολόγητη, καλοκαίρι 1825)
Με δυνατό άνεμο άφησα τον Πειραιά μ' ένα σκάφος από το Καστρί, την άλλοτε Ερμιόνη, με πλήρωμα δυο άνδρες, κι έφθασα έπειτα από ταξίδι τεσσάρων ωρών στη βορειοανατολική ακτή της Αίγινας, εκεί που πάνω σ΄έναν μοναχικό σκόπελο, χωρισμένο μ΄ έναν θαλάσσιο βραχίονα από το νησί, βρίσκεται μια εκκλησία.
Είπα στους άνδρες του σκάφους να με περιμένουν και πήγα πάνω από ένα ψηλό κοπιαστικό μονοπάτι ή μάλλον κατ' ευφημισμόν μονοπάτι, μέσ από θάμνους, φαράγγια του δάσους και νταμάρια στον ναό του Πανελλήνιου Δία, που μου είχε εμφανισθεί ήδη στην ανοικτή θάλασσα σαν μια περήφανη κορφή μιας ορεινής πυραμίδας. Έφθασα εκεί έπειτα από μια ώρα εντατικής πορείας.
Θεέ μου, τι θέα! Αν στραφείς προς τον βορρά, τότε περιορίζουν το βλέμμα σου μόνο οι οροσειρές της Αχαϊας, του Ισθμού που από πάνω του σε βλέπει ο Ελικώνας, τα βουνά της Ελευσίνας και της Αττικής ως πέρα όπου ο κάβος του Σουνίου αιωρείται πάνω από τα κύματα με τρεμάμενες φτερούγες. Η Σαλαμίνα σου απλώνεται ακριβώς προς βορράν. Τέσσερις σκόπελοι και μερικοί ακόμη προς τα δυτικο-βορειοδυτικά γίνονται περάσματα για το νησί. Η παλαιά πόλη Αίγινα φαίνεται στ' αριστερά σαν να έχει καταφύγει ψηλά στην κορφή - η Αθήνα στα βορειοανατολικά.
Αν βρεθείς κάτω από το νότιο περιστύλιο, έχεις βαθιά από κάτω σου έναν όρμο, την ατέρμονη θάλασσα και την επιφάνειά της να αναδύονται οι Κυκλάδες σαν οράματα αντικατοπτρισμού σε ρέουσες μορφές που αναχαιτίζονται από τα βουνά της Πελοποννήσου δεξιά στο μπροστινό μέρος του πίνακα. Το ίδιο το νησί σου ανοίγει την καρδιά των λόφων, τα μυστικά των κοιλάδων. Βράχοι και δάση σε περιζώνουν στην αρχή, μερικά σημεία με σπίτια, έπειτα η μοναξιά και η γαλήνη.
Απόσπασμα από το βιβλίο του Π.Κ. Ενεπεκίδη, Γράμματα προς τη Βιέννη 1824-1843. Από την αλληλογραφία του πρώτου Αυστριακού πρεσβευτή στην Αθήνα Άντον Πρόκες φον Όστεν, Εκδ. Ωκεανίδα, Αθήνα 2007
Η φωτογραφία είναι από το 1ο Γυμνάσιο Αίγινας
Η «διακήρυξη» για την πώληση των ιστορικών τειχών της πόλης των Αθηνών
Οι Πύλες της Αθήνας κατά το 1821
Η πειρατεία στην Αττική κατά τον ΙΒ΄ αιώνα μ.Χ.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου