Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Πατέρα, είσαι εδώ;

Ο Κόσμος των παράξενων φαινομένων, που παρουσιάζονται σε κατοικίες ή ανθρώπους μετά την απώλεια αγαπημένων τους προσώπων, έχει να μας διηγηθεί πολλές και παράδοξες ιστορίες για τις οποίες δεν δόθηκε ποτέ καμία εξήγηση. Ανάλογη είναι και η ιστορία ενός κοριτσιού που βίωσε περίεργες και μη αναμενόμενες εμπειρίες μετά την αναχώρηση του πατέρα της από τον τρισδιάστατο κόσμο μας.  ΠΑΤΕΡΑ, ΕΙΣΑΙ ΕΔΩ; Ένα κορίτσι, του οποίου ο πατέρας πέθανε πριν κάποια χρόνια,   διαβεβαιώνει ότι δύο μέρες μετά το τραγικό συμβάν άρχισαν να συμβαίνουν περίεργα φαινόμενα   στο σπίτι της. Σύμφωνα με διηγήσεις της μία μέρα που βρισκόταν ξαπλωμένη στο κρεβάτι των γονέων της ένιωσε ότι κάποιος την χάιδευε στο πρόσωπο. Κάθε φορά που βρισκόταν μόνη, ακουγόντουσαν θόρυβοι σε όλο το σπίτι. Κανένας δεν την πίστευε αλλά, όταν μία μέρα που η μικρή ξαδέρφη της έμεινε μαζί της, και αναγκάστηκαν να φύγουν από το σπίτι γιατί η μικρούλα φοβήθηκε από τους παράξενου θορύβους, άρχισαν να την πιστεύουν. Η τηλεόραση του δωματίο

Πενθεσίλεια και Αχιλλέας (Τα μεθ' Όμηρον, Κόιντος ο Σμυρναίος)

Ο πολεμοχαρής Κόσμος των Αμαζόνων: Η μάχη μεταξύ της Αμαζόνας Πενθεσίλειας και του ήρωα του Τρωικού Πολέμου, Αχιλλέα. Το γεγονός αυτό δεν αναφέρεται στην Ιλιάδα του Ομήρου, αλλά περιγράφεται στο έργο: "Τα μεθ' Όμηρον" του Έλληνα επικού ποιητή(3ος ή 4ος μ.Χ. αιώνας): Κόιντου του Σμυρναίου.

Βιβλίο Πρώτο( εν περιλήψει τα γραφόμενα του ποιητή):
Μετά το θάνατο του Έκτορα, πρίγκιπα των Τρώων, από τα χέρια του Αχιλλέα η αποθάρρυνση διαδιδόταν μεταξύ των υπερασπιστών της πολιορκημένης πόλης. Αλλά με μεγάλη χαρά έλαβαν την είδηση ότι προς βοήθειά τους ερχόταν η όμορφη Πενθεσίλεια, επικεφαλής μιας ομάδας Αμαζόνων.

Η Πενθεσίλεια ήταν κόρη του Άρη και της Οτρήρης και μαζί της, μεταξύ άλλων,  ήταν η Βρέμουσα, η Θερμώδωσα, η Δηρινόη και η Αρμαθόη. Ως καλές Αμαζόνες όλες ήθελαν να μπουν το συντομότερο δυνατόν στη μάχη, αν και δεν ήταν εντελώς ξεκάθαρο γιατί είχαν ταχθεί στο πλευρό των Τρώων. Προφανώς θα μπορούσαν να έχουν πάει ως μισθοφόροι καθώς ο Πρίαμος είχε υποσχεθεί να δώσει πολλά δώρα, αν υπερασπίζονταν τους Τρώες(Βιβλίο Ι, 90). Αλλά θα μπορούσε επίσης να είναι ότι, η Πενθεσίλεια έψαχνε εξιλέωση για το θάνατο της αδελφής της Ιππολύτης σε ένα κυνηγετικό ατύχημα (Βιβλίο Ι, 25), το οποίο είναι περίεργο δεδομένου ότι η Ιππολύτη έζησε την εποχή του Ηρακλή πολύ πριν τον Τρωικό Πόλεμο [1].

Σε κάθε περίπτωση, μετά από ανάπαυση μιας νύχτας, όταν ξημέρωσε οι Αμαζόνες ήρθαν στην εμπροσθοφυλακή των Τρώων και άρχισαν να σπέρνουν τον όλεθρο στις τάξεις των Αχαιών. Καβάλα σε ένα ταχύτατο άλογο, δώρο της Ωρείθυιας, συζύγου του Βορέα, θεού του ανέμου η Πενθεσίλεια έμοιαζε ασταμάτητη. Ο ένας μετά τον άλλον έπεφταν όσοι βρίσκονταν μπροστά της.

Τόσο τρομερές ήταν οι δυνάμεις των Τρώων οδηγημένες από τη ζωντάνια των Αμαζόνων που οι γυναίκες σχεδόν διαπράττουν ένα μοιραίο λάθος και βγαίνουν από την πόλη για να αγωνιστούν με τους άνδρες. Ευτυχώς, γιατί το μακελειό που θα είχε συμβεί το σταμάτησε την κατάλληλη στιγμή η ηλικιωμένη Θεανώ με σοφά λόγια.

Εν τω μεταξύ, η Πενθεσίλεια και οι και οι Τρώες σχεδόν είχαν ήδη φθάσει στα πλοία των Αχαιών και ετοιμάζονταν να τα κάψουν, όταν ο σάλος της μάχης έφτασε στα αυτιά του Αχιλλέα και του Αίαντα, οι οποίοι δεν είχαν ιδέα για τη μάχη, κλεισμένοι στον εαυτό τους εξ αιτίας της θλίψης μπροστά στον τάφο του Πάτροκλου.

Οι δύο ήρωες ρίχτηκαν εναντίον των Τρώων και σύντομα ανάκτησαν το χαμένο έδαφος. Η Πενθεσίλεια τότε ήρθε αντιμέτωπη και με τους δύο και προσπάθησε να τους χτυπήσει μάταια με το δόρυ της. Πιο εύστοχος ήταν ο Αχιλλέας και η Αμαζόνα έπεσε πληγωμένη από το δόρυ του που διαπέρασε το δεξί μαστό.

Παρ' όλα αυτά, ίσως θα είχε σωθεί, αλλά ο Αχαιός ήρωας μπέρδεψε μια χειρονομία της Πενθεσίλειας που ικέτευε για τη ζωή της με  προσπάθεια να συνεχίσει τον αγώνα και την σκότωσε χωρίς έλεος.

Βλέποντας την κόρη του να πεθαίνει, ο Άρης ήταν έξω φρενών, αλλά τον σταμάτησε ο Δίας.  Άλλη μια φορά δεν μπόρεσαν να σταματήσουν εγκαίρως τον οξύθυμο Αχιλλέα.

Ο Θερσίτης ήταν ο πιο άσχημος και δειλός από τους Αχαιούς. Είχε εκνευρίσει σε άλλη χρονική στιγμή τον Οδυσσέα μιλώντας σε μια συνάντηση των ηγετών , γεγονός που του κόστισε μια ραβδιά και τα πειράγματα των συμπολεμιστών του. Και τώρα αυτού του  φουκαρά, του καμπούρη με τα στραβά πόδια του ήρθε να ειρωνευτεί τον Αχιλλέα για την προτίμησή του στις Τρωάδες. Του περήφανου Αχιλλέα δεν του κάθισαν καλά τα σχόλια του και τον σκότωσε με μια τεράστια γροθιά που του έφυγαν τα δόντια.

Μόνο ο Διομήδης, που είχε συγγένεια με τον Θερσίτη, θρήνησε το θάνατό του και ίσως θα είχε ριχτεί εναντίον του Αχιλλέα, αν δεν τον είχαν συγκρατήσει. Οι υπόλοιποι άκουσαν με ικανοποίηση, πως αναθεμάτιζε το αιματοβαμμένο νεκρό σώμα:

-Ε! απομακρύνσου από τους Αχαιούς και μεταξύ των νεκρών  φώναξε τις βρισιές σου.

Περισσότερο σεβασμό τους ενέπνευσε η όμορφη Πενθεσίλεια και άφησαν τους Τρώες να πάρουν το σώμα για να αποδώσουν τον τελευταίο φόρο τιμής.  Το σούρουπο, πολλοί σκέφτηκαν αυτή και τους συμπολεμιστές που έπεσαν εκείνη την αιματηρή μέρα, αλλά την επομένη μια νέα μάχη τους περίμενε.

Σημειώσεις:
[1] Αυτή η εκδοχή εμφανίζεται επίσης στη μυθολογική Βιβλιοθήκη του Απολλόδωρου :
"Η Πενθεσίλεια, κόρη της Οτρήρης και του Άρη, η οποία είχε σκοτώσει κατά λάθος την Ιππολύτη και η οποία καθαρίζεται από τον Πρίαμο, μαχόμενη σκοτώνει πολλούς, μεταξύ των οποίων και τον Μαχάονα, και στη συνέχεια πεθαίνει από τα χέραι του Αχιλλέα, ο οποίος μετά το θάνατό της, ερωτεύεται την Αμαζόνα και σκοτώνει τον Θερσίτη επειδή τον επικρίνει.

Η Ιππολύτη ήταν η μητέρα του Ιππόλυτου και επίσης την ονόμαζαν Γλαύκη ή Μελανίππη. Ήταν αυτή η οποία κατά τη διάρκεια του γάμου της Φαίδρας στάθηκε οπλισμένη με τη συνοδεία των Αμαζόνων και απείλησε να σκοτώσει τους επισκέπτες του Θησέα. Δίνοντας μάχη πέθανε είτε ακουσίως από το χέρι της συμπολεμίστριας της Πενθεσίλειας, είτε από τους άνδρες του Θησέα, οι οποίοι εν όψει της εισβολής των Αμαζόνων,  έκλεισαν γρήγορα τις πόρτες, την απομόνωσαν στο εσωτερικό και την σκότωσαν"
Πηγή: mitemas.wordpress.com


Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Η στοιχειωμένη μονοκατοικία της Άμφισσας

Ο Κόσμος των εγκλωβισμένων ψυχών, μας ταξιδεύει στην Άμφισσα όπου σε μία μονοκατοικία λέγεται ότι συμβαίνουν έντονα παραφυσικά φαινόμενα. Αλήθεια ή δημιούργημα της ανθρώπινης φαντασίας; Κραυγές μέσα στη νύχτα, κοριτσάκια που βολτάρουν στα δωμάτια κι εξαφανίζονται, έπιπλα που κινούνται μόνα τους. Η ιστορία του εγκαταλελειμμένου σπιτιού της οδού Γιδογιάννου στην Άμφισσα ξεκινάει από το 1940 και συνεχίζεται ακόμη και σήμερα. Όλοι στην περιοχή μιλούν για τη στοιχειωμένη μονοκατοικία Είναι ίσως το πιο γνωστό στοιχειωμένο σπίτι της Στερεάς Ελλάδας. Η ερειπωμένη μονοκατοικία της οδού Γιδογιάννου, αριθμός 13 (συμβολικός δεν νομίζετε;) είναι γεμάτη από μακάβριες ιστορίες που εδώ και δεκαετίες είναι γνωστές σε όλους τους κατοίκους της Άμφισσας. Το συγκεκριμένο σπίτι δεν βρίσκεται σε κάποιο απόμερο μέρος της πόλης, ίσα ίσα που σε πολύ κοντινή απόσταση υπάρχουν πολυσύχναστα στέκια. Όμως οι θρύλοι που το ακολουθούν είναι τέτοιοι που οι κάτοικοι αλλά και οι επισκέπτες προσπαθούν να

ΤΑ 7 Μαύρα Βιβλία του Καρλ Γιουνγκ

Ο Κόσμος της Ψυχανάλυσης και η κάθοδος στο υποσυνείδητο: «Μακάριοι οι τρελοί», μου είπε κάποτε ένας φίλος ψυχοθεραπευτής, «γιατί αυτοί έχουν τη μεγαλύτερη πιθανότητα να βρουν τελικά την άκρη». Αυτό που εννοούσε, είναι ότι οι άνθρωποι που ο νους τους βασανίζει σε σημείο να τους κάνει το βίο αβίωτο, είναι πιο πιθανό να ξεκινήσουν να εξετάζουν τα πράγματα σε βάθος μέχρι να βγάλουν άκρη με τον εαυτό τους. Από την άλλη, όσοι νοιώθουν πνευματικά σταθεροί, είναι πολύ πιθανό να συνεχίσουν απλά τη ζωή τους χωρίς ποτέ να νιώσουν επιτακτική την ανάγκη να καταδυθούν βαθύτερα στο τι σημαίνει να είσαι άνθρωπος. Ένας από αυτούς τους ανθρώπους, που ο πόνος τους οδήγησε σε ένα μακρινό και βαθύ ταξίδι στα νερά του υποσυνείδητου, ήταν ο Καρλ Γιουνγκ, ο διάσημος Ελβετός ψυχαναλυτής και ψυχίατρος. Ο Γιουνγκ υπήρξε ο θεμελιωτής της αναλυτικής ψυχολογίας αλλά για πολλούς σήμερα θεωρείται ένας από τους πιο σημαντικούς ανθρώπους του δυτικού πολιτισμού, επειδή συνδύασε την επιστήμη της ψυχανάλυσ

Το αίνιγμα των Ανασάζι

Ο Κόσμος των Ανασάζι της αρχαίας  φυλής  των Ινδιάνων της  Βόρειας Αμερικής (ΝΔ ΗΠΑ)   που δημιούργησαν ένα αξιοσημείωτο πολιτισμό. Η λέξη "ΑΝΑΣΑΖΙ" σημαίνει στην γλώσσα των Ναβάχο "ΟΙ ΑΡΧΑΙΟΙ ΕΚΕΙΝΟΙ" .Σήμερα οι Χόπι είναι οι κάτοικοι των περιοχών των «Ανασάζι» που εθνικά και πολιτιστικά διαφέρουν από τους άλλους ινδιάνους γείτονές τους.Οι Ανασάζι έχτισαν ακροπόλεις και φρούρια όμοια με εκείνα των Μυκηναίων , κατασκεύασαν δρόμους , αμφιθέατρα και αρδευτικά έργα. Έκαναν ηλιακές παρατηρήσεις και κατασκεύαζαν πήλινα αγγεία και σκεύη παρεμφερή προς εκείνα της Ελληνικής γεωμετρικής περιόδου. Τα σύμβολα και σχέδια των Ανασάζι που είναι σκαλισμένα πάνω σε πέτρες , τα κεραμικά σχέδια και ιδιαίτερα οι μύθοι που διασώζουν οι Χόπι , φωτίζουν αυτά που για τους «ειδικούς» φαντάζουν σαν "άλυτα μυστήρια". Ο Γάλλος συγραφέας Pierre Honnore παρατηρεί ότι "η γραφή των Μάγια είναι εντελώς όμοια με την Μινωϊκή γραμμική Α' . Πιθάρι Κρητικής προέλευ

Η γέννηση του Μεγάλου Αλεξάνδρου

Για τον Αρχαίο Κόσμο η στιγμή της γέννησης του Μεγάλου Αλεξάνδρου (356 π. Χ.) είναι ένα σημαντικό γεγονός, που πλέκει την ιστορία με τον θρύλο: Η γέννηση του Αλεξάνδρου στάθηκε μια μεγάλη στιγμή στην ιστορία του ελληνισμού και της ανθρωπότητας. Ο θρύλος συνέδεσε το μεγάλο γεγονός με την καταστροφή του Ιερού της Αρτέμιδος στην Έφεσο από πυρκαγιά, καταστροφή που προανήγγειλε την κατάκτηση της Ασίας από τον Αλέξανδρο. Στην εικόνα: ελληνορωμαϊκό ψηφιδωτό με παράσταση της γεννήσεως του Αλεξάνδρου. Διακρίνεται η Ολυμπιάς δεξιά, ο Φίλιππος στο κέντρο και κάτω δεξιά ο μικρός Αλέξανδρος (Βηρυτός, Εθνικό Μουσείο) Πηγή:Ιστορία Ελληνικού Έθνους, Τόμος Δ' , Εκδ. Αθηνών

Ο "Άγγελος της θλίψης", γλυπτό του William Wetmore Story

Ο Κόσμος της γλυπτικής, εκφράζεται μέσα από την αγάπη και την θλίψη και δημιουργεί ένα έργο τέχνης που από τον 19ο αιώνα  μέχρι και σήμερα συγκινεί και γίνεται πηγή έμπνευσης και δημιουργίας: ο "Άγγελος της θλίψης", γλυπτό του William Wetmore Story. Ο William Wetmore Story, από τις ΗΠΑ, ήταν γλύπτης που απόκτησε μεγάλη φήμη, όταν το 1895 δημιούργησε έναν άγγελο, με τα ίδια του τα χέρια, με πόνο στην ψυχή και δάκρυα στα μάτια, προς τιμήν της αποβιώσασας συζύγου του, Emelyn Story, την οποία υπεραγαπούσε. Ο William Wetmore Story γεννήθηκε στο Σάλεμ της Μασαχουσέτης στις 12 Φεβρουαρίου του 1819. Ήταν επίσης, κριτικός τέχνης, ποιητής και εκδότης. Σπούδασε δικηγορία στο Χάρβαρντ αλλά τον κέρδισε  η γλυπτική. Το γλυπτό, που δημιούργησε για να κοσμήσει το τάφο της συζύγου του, ονομάστηκε  "Άγγελος της θλίψης"  και βρίσκεται στο Προτεσταντικό Νεκροταφείο της Ρώμης όπου σήμερα βρίσκονται τόσο τα οστά της  Emelyn Story όσο και του ιδίου. Ο '

Ο Δίας και οι κεραυνοί του

Ο Κόσμος της μυθολογίας μας κάνει λόγο για τα όπλα του Δία: τον κεραυνό τη βροντή και την αστραπή: Σύμφωνα με την ελληνική μυθολογία, οι Κύκλωπες, που ήταν φυλακισμένοι στα Τάρταρα, χάρισαν στον Δία τον κεραυνό, την βροντή και την αστραπή. Ο Δίας τους ελευθέρωσε και με τη βοήθειά τους νίκησε στην Τιτανομαχία τον Κρόνο και τους Τιτάνες και έτσι κατέλαβε την εξουσία. Κατασκευαστής των κεραυνών ήταν ο Ήφαιστος. Με τους κεραυνούς  τιμωρούσε θεούς και ανθρώπους. Πολλές φορές, όμως, ο Δίας χρησιμοποιούσε τους κεραυνούς όχι μόνο για να τιμωρήσει, αλλά και για να δώσει λύσεις.

Κρατευτής: το προϊστορικό σκεύος μαγειρικής και η σχέση του με το σουβλάκι

Ο Κόσμος της Προϊστορίας αποκαλύπτει τα γαστρονομικά μυστικά του, επιβεβαιώνοντας ότι, το πολυσυζητημένο σουβλάκι ήταν βασική τροφή κατά την κυκλαδική και μυκηναϊκή εποχή. Το αποδεικνύει ο κρατευτής , ένα είδος μαγειρικού σκεύους  που βρέθηκε σε ανασκαφές τόσο  στη Θήρα όσο και στην Πύλο. Επίσης, περιγραφές στον Όμηρο παραπέμπουν σε αυτό. Σύμφωνα με τους αρχαιολόγους στην αρχαία Θήρα σε κάθε σπίτι υπήρχε η εστία, η οποία αποτελούνταν από μία λιθόκτιστη εξέδρα χαμηλού ύψους. Στην εστία έβραζαν το φαγητό μέσα σε πήλινες  χύτρες. Επίσης, έψηναν και κρέας περασμένο στους οβελούς (σουβλάκια), τους οποίους τοποθετούσαν πάνω σε πήλινα στηρίγματα, τους κρατευτές , που συνήθως ήταν σε ζευγάρια. Περιγραφές για τη συνήθεια αυτή βρίσκουμε στον Όμηρο, στην Ιλιάδα και στην Οδύσσεια. Στην Ιλιάδα στην Ραψωδία Ι, 211-214, λέει ο Όμηρος: πυρ δε Μενοιτιάδης δαίεν μέγα ισόθεο φως. αυτάρ επεί κατά πυρ εκ'αη και φλοξ εμαράνθη, ανθρακιήν στορέσας οβελούς εφύπερθε τάννυσε, πάσσε δ' αλός

Μια περιγραφή του Εθνικού Κήπου στην εποχή του Όθωνα

Ο Κόσμος της Αθήνας της εποχής του Όθωνα βρίσκει καταφύγιο δροσιάς στον Εθνικό Κήπο (την εποχή εκείνη λεγόταν Βασιλικός Κήπος) Γραφει ο Στούρε Λιννέρ στο βιβλίο του: “Μια Σουηδέζα στην Ελλάδα του 19ου Αιώνα: Η Φρεντρίκα αναζητεί με ευχαρίστηση καταφύγιο στο μεγάλο κήπο που είχε κατασκευάσει η βασίλισσα. “ Αχ! με τι αφθονία ανθίζουν οι τριανταφυλλιές μετά τη βροχή. Πόσο ωραία μοσχομυρίζουν γλυκό αμύγδαλο οι μεγάλες γιαπωνέζικες μουσμουλιές. Και οι μικρές κινέζικες μανταρινιέςφαίνονται σαν τρελλές, με τα άφθονα λουλούδια τους και τους λαμπερούς καρπούς τους, που κρέμονται απ’ αυτές ταυτόχρονα. Οι γαλατσίδες με τα μεγάλα πορφυρά άνθη τους, σε κοιτάζουν παράξενα μέσα από το σκοτεινό πευκόδασος, που είναι ταυτόχρονα στολισμένο μ’ ένα σύννεφο από κατακίτρινα μήλα πάνω στις μηλιές ”. Σ’ αυτό το πανέμορφο, ονειρεμένο τοπίο με τα δέντρα και τους θάμνους του ανθισμένα, με τα συντριβάνια του, τους κύκνους και τους φλαμίνγκος, έκανε τους περιπάτους της η Φρεντρίκα, μέσα σε σκιερά δρομάκ

Το φάντασμα της Katie King . Οριστική απόδειξη ύπαρξης των πνευμάτων;

                                Yλοποίηση του φαντάσματος της Katie King (φωτ.) Ο εξωπραγματικός Κόσμος των πνευμάτων : Το φάντασμα της Katie King, που λέγεται ότι υλοποιήθηκε, από τον φυσικό, χημικό και πνευματιστή William Crookes (βραβείο Νόμπελ στη Χημεία, 1907) ήταν αλήθεια ή όπως υποστήριξαν κάποιοι , μία καλοστημένη απάτη; Για μεγάλο χρονικό διάστημα, η επιστήμη ερμήνευσε την ύπαρξη των γνωστών ως εμφανίσεων φαντασμάτων, σαν αποτέλεσμα της αυθυποβολής, των παραισθήσεων και κάθε είδους ψυχικών διαταραχών. Αλλά η προσέγγιση αυτή από το δέκατο ένατο αιώνα πέρασε σε δεύτερο πλάνο, γιατί οι ερευνητές αυτών των «υπερφυσικών» φαινομένων, άρχισαν να χρησιμοποιούν φωτογραφικές μηχανές για να μπορέσουν να επιβεβαιώνουν την ύπαρξη αυτού του τύπου των εμφανίσεων, των οποίων τη φύση δεν είμαστε ακόμη σε θέση να ερμηνεύσουμε. Αναμφίβολα, η χρήση της φωτογραφίας συνοδεύτηκε από την χονδροειδή προσπάθεια κάποιων ατόμων να δημιουργήσουν μερικά μοντάζ που οδήγησε στην απαξίωση των πι

Σταχτοπούτα: η Μεταμόρφωση και ο Χορός

Ο συμβολικός Κόσμος των παραμυθιών: Σταχτοπούτα: η Μεταμόρφωση και ο Χορός Για να μπορέσει η Σταχτοπούτα να πάει στον χορό και να συναντήσει τον Πρίγκηπα, ποντίκια και σαύρες μεταμορφώνονται σε άλογα. Και τα δύο αυτά όντα ζουν σε σκοτεινά μέρη και επομένως έχουν φιλικές σχέσεις με τις υποχθόνιες δυνάμεις που συναντάμε στο τζάκι. Και τα δύο υπακούν στον Σμινθέα Απόλλωνα, βασιλιά των Ποντικιών, και τώρα μετατρέπονται στα χρυσά ή άσπρα άλογά του. Είναι επίσης αφιερωμένα στον Ρούντρα, τον Βεδικό θεό που σχετίζεται με τα ποντίκια. Η παραλλαγή του Περρώ μετατρέπει μια κολοκύθα σε άμαξα, όμως σε άλλες πηγές συναντάμε όλο και πιο ενδιαφέροντα μέσα μεταφοράς. Με τα πόδια, μέσα σ' ένα αμαξάκι με δούλους ν' ακολουθούν, σε μια μεγάλη άμαξα με έξι άλογα με δούλους και υπηρέτες ν' ακολουθούν, και τέλος, με ακόμα μεγαλύτερη χλιδή. Η κολοκύθα εμφανίζεται σε δύο ακόμα παραλλαγές. Στη σουηδική, όπου η κολοκύθα μετατρέπεται σε άμαξα, τα ποντίκια σε άλογα και οι κάμπιες σε υπηρέτε

Φόρμα επικοινωνίας

Όνομα

Ηλεκτρονικό ταχυδρομείο *

Μήνυμα *

Σε 24 ώρες