Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Πατέρα, είσαι εδώ;

Ο Κόσμος των παράξενων φαινομένων, που παρουσιάζονται σε κατοικίες ή ανθρώπους μετά την απώλεια αγαπημένων τους προσώπων, έχει να μας διηγηθεί πολλές και παράδοξες ιστορίες για τις οποίες δεν δόθηκε ποτέ καμία εξήγηση. Ανάλογη είναι και η ιστορία ενός κοριτσιού που βίωσε περίεργες και μη αναμενόμενες εμπειρίες μετά την αναχώρηση του πατέρα της από τον τρισδιάστατο κόσμο μας.  ΠΑΤΕΡΑ, ΕΙΣΑΙ ΕΔΩ; Ένα κορίτσι, του οποίου ο πατέρας πέθανε πριν κάποια χρόνια,   διαβεβαιώνει ότι δύο μέρες μετά το τραγικό συμβάν άρχισαν να συμβαίνουν περίεργα φαινόμενα   στο σπίτι της. Σύμφωνα με διηγήσεις της μία μέρα που βρισκόταν ξαπλωμένη στο κρεβάτι των γονέων της ένιωσε ότι κάποιος την χάιδευε στο πρόσωπο. Κάθε φορά που βρισκόταν μόνη, ακουγόντουσαν θόρυβοι σε όλο το σπίτι. Κανένας δεν την πίστευε αλλά, όταν μία μέρα που η μικρή ξαδέρφη της έμεινε μαζί της, και αναγκάστηκαν να φύγουν από το σπίτι γιατί η μικρούλα φοβήθηκε από τους παράξενου θορύβους, άρχισαν να την πιστεύουν. Η τηλεόραση του δωματίο

Το Μαγικό Δέντρο και οι Βοηθοί της Σταχτοπούτας



Ο συμβολικός Κόσμος των παραμυθιών: Το Μαγικό Δέντρο και οι Βοηθοί της Σταχτοπούτας

Σε μερικές παραλλαγές της Σταχτοπούτας υπάρχουν πολλές υπερφυσικές δυνάμεις από τις οποίες εκείνη μπορεί να ζητήσει βοήθεια. Ένα κλαδάκι φυτεμένο πάνω από τον τάφο της μητέρας της, γίνεται αργότερα μαγικό δέντρο, που είτε ικανοποιεί κάθε ανάγκη της Σταχτοπούτας, είτε είναι
τόπος κατοικίας της ψυχής της μητέρας της, που ξαναγυρίζει στη ζωή με τη μορφή περιστεριού ή άσπρου πουλιού. Η παραλλαγή με το κλαδάκι έχει κάποια σχέση με την Ωραία και το Τέρας, όπου, όταν ο πατέρας φεύγει για ταξίδι ρωτά τις κόρες του τι θέλουν να τους φέρει.

Οι δύο μεγαλύτερες αδελφές ζητούν περίτεχνα ή πανάκριβα πράγματα, ενώ η Σταχτοπούτα, όπως και η μικρότερη αδελφή στην Ωραία και το Τέρας, λέει ότι θα ήθελε ένα κλαδάκι από το πρώτο δέντρο που θα ακουμπήσει το καπέλο του.

Το κλαδάκι, φυτεμένο στον τάφο της μητέρας της, μεγαλώνει με θαυμαστή ταχύτητα, αφού κάθε μέρα ποτίζεται από τα δάκρυά της. Το δέντρο, που συμβολίζει το Δέντρο της Ζωής, διαφέρει από χώρα σε χώρα. Στη Μέση Ανατολή είναι φοινικιά, στην Κίνα ροδακινιά, και στις κελτικές χώρες είναι η ιερή βαλανιδιά, το δέντρο της σοφίας, της έμπνευσης, της αιωνιότητας και των χθόνιων δυνάμεων.

Η βαλανιδιά εμφανίζεται ακόμα και στη γερμανική παραλλαγή, όπου το πουλί-ψυχή λέει στη Σταχτοπούτα:

"Παιδί, παιδάκι μου γλυκό, μίλησέ μου,
Ό,τι θέλεις ζήτησέ μου, κι εγώ θα σου το στείλω".
Η Σταχτοπούτα απαντά:
"Σείσου και κουνήσου δεντράκι μου καλό
κι όμορφα ρίξε μου φορέματα".

Κι έτσι, μ' αυτόν τον τρόπο, το μαγικό δέντρο της δίνει τα μαγικά φορέματα που χρειάζεται για τον χρό. Πιο κάτω,στην ίδια ιστορία, το ίδιο πουλί παίρνει εκδίκηση από τις κακές αδελφές, βγάζοντάς τους τα μάτια. Είναι μια πολύ συνηθισμένη μορφή της Νέμεσης στον κύκλο της Σταχτοπούτας.

Το δέντρο εμφανίζεται σε πολλές ποικιλίες, όπως ροδακινιά, αχλαδιά, λεμονιά, λεύκα και καστανιά,αλλά στις κέλτικες ιστορίες είναι συνήθως μηλιά από την οποία προέρχεται το μαγικό Ασημένιο κλαδί του κελτικού κόσμου των νεκρών. Εμφανίζεται επίσης και σε μια γαλλική παραλλαγή:

"Μικρή χρυσή μηλιά,
Με το χρυσό μου κύπελλο σε πότισα,
Με το χρυσό σπαθάκι μου, σκάλισα το χώμα σου.
Δώσ' μου τα όμορφα τα ρούχασου
και πάρε τα κουρέλια μου".

Το μαγικό δέντρο μπορεί να φυτρώσει ακόμα κι από τα θαμμένα κόκκαλα ενός καλού ζώου, που σκότωσε η μητριά, ή από τρεις σταγόνες αίμα. Τότε γίνεται ένα δέντρο γεμάτο θησαυρούς ή ένα δέντρο επιθυμιών, όπως το Δέντρο της Ζωής στον ανατολικό Παράδεισο, που χαρίζει στα κυνηγημένα παιδιά φορέματα, θησαυρούς, φαγητό,κρασί και φρούτα.

Μερικές φορές, μια γριά με μαγικές δυνάμεις, ένας νάνος ή ένα ξωτικό βγαίνει από το δέντρο για να δώσει τα δώρα. Το δέντρο, που συμβολίζει την πλευρά εκείνη της γυναικείας φύσης που προσφέρει καταφύγιο, μερικές φορές γίνεται ακόμα και κρυψώνας για τη Σταχτοπούτα.

Αυτό το συναντάμε και σε πολλούς μύθους. Ήρωες γεννιούνται συχνά μέσα από το δέντρο, όπως ο Άδωνις από μια μυρτιά. Ο Όσιρις βγήκε μέσα από ένα δέντρο. Και τα κλαδιά της αιγυπτιακής συκομουριάς -του Δέντρου της Ζωής- ήταν πάντα γεμάτα με πλούσια δώρα. Ο Άθωρ εμφανίζεται σαν ένα δέντρο που προσφέρει τροφή, ενώ το πεύκο του Άττις και το έλατο του Γόντεν (που στις μέρες μας είναι το Χριστουγεννιάτικο δέντρο) ήταν πάντα στολισμένο με  δώρα και φώτα. Αυτό συμβόλιζε τον ουράνιο θόλο, ή τις ψυχές των  νεκρών.

Στην αρχαιότητα πίστευαν ότι κατά τον θάνατο μπορούσαν να μπουν και να κατοικήσουν σ' ένα δέντρο ή, στις περιπτώσεις της χωριστής ψυχής, ότι η ψυχή μπορούσε να μπει μέσα στο δέντρο ενώ το άτομο ζούσε ακόμα. Σ' αυτή την περίπτωση η ζωή του ατόμου εξαρτιόταν από τη ζωήτου δέντρου, όπως στην αιγυπτιακή ιστορία των Δύο Αδελφών. Αυτή η πεποίθηση  -πως οι ψυχές των νεκρών ζούσαν μέσα σε δέντρα - είναι και ο λόγος που απαγορευόταν το κόψιμο των κλαδιών ή των δέντρων που φύτρωναν γύρω από τις εκκλησίες.

Σε παραλλαγές της Σταχτοπούτας που προέρχονται από αγροτικές περιοχές, το σκοτωμένο ζώο, από το κόκκαλο ή εντόσθια του οποίου φυτρώνει το μαγικό δέντρο, είναι συνήθως κατοικίδιο. Αγελάδα στην Ινδία, πρόβατο στη Σκωτία, μικρό κόκκινο λιοντάρι στην  Αγγλία και τη Δανία.Σ' αυτό μερικοί βρίσκουν μια σχέση με τη μικρή αγελάδα που θυσιάστηκε στο Όρος των Ελαιών.

Στις δαλματικές παραλλαγές της Σταχτοπούτας, η μητέρα μεταμορφώνεται σε αγελάδα, που συμβουλεύει και βοηθάει την κόρη της, μέχρις ότου τη σφάξουν. Τότε τα κόκκαλά της μαζεύονται από μόνα τους  και αποκτούν μαγικές ιδιότητες.

Στις περισσότερες παραλλαγές, το πουλί ή ζώο που βοηθάει την ηρωίδα, παίρνει τη θέση της νεράιδας νονάς,που έγινε αργότερα δημοφιλής από τον Περρώ  και την παντομίμα. Τα είδη των ζώων που συναντάμε να έχουν μαγικές ιδιότητες είναι πάρα πολλά: αγελάδες,σκύλοι, γάτες πρόβατα, γουρούνια, κατσίκες, ένας μπλε ταύρος, μια άσπρη αρκούδα, λύκοι, ερμίνες ακόμα και ψάρια, χέλια,ποντίκια και βάτραχοι.

Μερικές φορές το δέντρο που φύτρωσε από τα κόκκαλα του νεκρού ζώου,κάνει φρούτα που μόνο η Σταχτοπούτα μπορεί να κόψει, οπότε το φρούτο αντικαθιστά το παπούτσι,το δακτυλίδι ή όποιο άλλο μέσο χρησιμοποιεί ο ήρωας για να την αναγνωρίσει αργότερα. Ο ήρωας θα παντρευτεί μόνο το κορίτσι που μπορεί να κόψει το φρούτο. Για κάθε άλλη το κλαδί ψηλώνει τόσο ώστε  να μη μπορεί να το φτάσει.

Σε πολλά παραδοσιακά παραμύθια συναντάμε δέντρα που μπορούν να προβλέψουν το μέλλον. Τέτοια παραμύθια υπάρχουν παντού από τη Βαβυλωνία, από την Ινδία μέχρι τη Σκανδιναβία. Οι Ζουλού και οι Καφφίρ έχουν δέντρα που μιλούν, και αυτά των Καφφίρ συχνά γελούν.

Στη Βίβλο συναντάμε δέντρα που κάνουν συμβούλιο για να εκλέξουν καινούργιο βασιλιά, και στις μέρες μας o Μπράουνιγκ  αναφέρεται στην επικοινωνία μεταξύ δέντρων, όταν στο βιβλίο του "Παράκελσος" λέει: " Τα πεύκα επικοινωνούν μεταξύ τους και έχουν βαθειές σκέψεις". (Συνεχίζεται)

Δείτε επίσης:
Σταχτοπούτα: το Τζάκι και ο συμβολισμός του

Απόσπασμα από το βιβλίο της Jean C. Cooper, Ο Θαυμαστός Κόσμος των Παραμυθιών. Αλληγορίες της Εσωτερικής Ζωής. Πορεία προς την Ωριμότητα,μετφρ. Θύμης Μαλαμόπουλος, Εκδ. Θυμάρι, Αθήνα,1983

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Η στοιχειωμένη μονοκατοικία της Άμφισσας

Ο Κόσμος των εγκλωβισμένων ψυχών, μας ταξιδεύει στην Άμφισσα όπου σε μία μονοκατοικία λέγεται ότι συμβαίνουν έντονα παραφυσικά φαινόμενα. Αλήθεια ή δημιούργημα της ανθρώπινης φαντασίας; Κραυγές μέσα στη νύχτα, κοριτσάκια που βολτάρουν στα δωμάτια κι εξαφανίζονται, έπιπλα που κινούνται μόνα τους. Η ιστορία του εγκαταλελειμμένου σπιτιού της οδού Γιδογιάννου στην Άμφισσα ξεκινάει από το 1940 και συνεχίζεται ακόμη και σήμερα. Όλοι στην περιοχή μιλούν για τη στοιχειωμένη μονοκατοικία Είναι ίσως το πιο γνωστό στοιχειωμένο σπίτι της Στερεάς Ελλάδας. Η ερειπωμένη μονοκατοικία της οδού Γιδογιάννου, αριθμός 13 (συμβολικός δεν νομίζετε;) είναι γεμάτη από μακάβριες ιστορίες που εδώ και δεκαετίες είναι γνωστές σε όλους τους κατοίκους της Άμφισσας. Το συγκεκριμένο σπίτι δεν βρίσκεται σε κάποιο απόμερο μέρος της πόλης, ίσα ίσα που σε πολύ κοντινή απόσταση υπάρχουν πολυσύχναστα στέκια. Όμως οι θρύλοι που το ακολουθούν είναι τέτοιοι που οι κάτοικοι αλλά και οι επισκέπτες προσπαθούν να

ΤΑ 7 Μαύρα Βιβλία του Καρλ Γιουνγκ

Ο Κόσμος της Ψυχανάλυσης και η κάθοδος στο υποσυνείδητο: «Μακάριοι οι τρελοί», μου είπε κάποτε ένας φίλος ψυχοθεραπευτής, «γιατί αυτοί έχουν τη μεγαλύτερη πιθανότητα να βρουν τελικά την άκρη». Αυτό που εννοούσε, είναι ότι οι άνθρωποι που ο νους τους βασανίζει σε σημείο να τους κάνει το βίο αβίωτο, είναι πιο πιθανό να ξεκινήσουν να εξετάζουν τα πράγματα σε βάθος μέχρι να βγάλουν άκρη με τον εαυτό τους. Από την άλλη, όσοι νοιώθουν πνευματικά σταθεροί, είναι πολύ πιθανό να συνεχίσουν απλά τη ζωή τους χωρίς ποτέ να νιώσουν επιτακτική την ανάγκη να καταδυθούν βαθύτερα στο τι σημαίνει να είσαι άνθρωπος. Ένας από αυτούς τους ανθρώπους, που ο πόνος τους οδήγησε σε ένα μακρινό και βαθύ ταξίδι στα νερά του υποσυνείδητου, ήταν ο Καρλ Γιουνγκ, ο διάσημος Ελβετός ψυχαναλυτής και ψυχίατρος. Ο Γιουνγκ υπήρξε ο θεμελιωτής της αναλυτικής ψυχολογίας αλλά για πολλούς σήμερα θεωρείται ένας από τους πιο σημαντικούς ανθρώπους του δυτικού πολιτισμού, επειδή συνδύασε την επιστήμη της ψυχανάλυσ

Το αίνιγμα των Ανασάζι

Ο Κόσμος των Ανασάζι της αρχαίας  φυλής  των Ινδιάνων της  Βόρειας Αμερικής (ΝΔ ΗΠΑ)   που δημιούργησαν ένα αξιοσημείωτο πολιτισμό. Η λέξη "ΑΝΑΣΑΖΙ" σημαίνει στην γλώσσα των Ναβάχο "ΟΙ ΑΡΧΑΙΟΙ ΕΚΕΙΝΟΙ" .Σήμερα οι Χόπι είναι οι κάτοικοι των περιοχών των «Ανασάζι» που εθνικά και πολιτιστικά διαφέρουν από τους άλλους ινδιάνους γείτονές τους.Οι Ανασάζι έχτισαν ακροπόλεις και φρούρια όμοια με εκείνα των Μυκηναίων , κατασκεύασαν δρόμους , αμφιθέατρα και αρδευτικά έργα. Έκαναν ηλιακές παρατηρήσεις και κατασκεύαζαν πήλινα αγγεία και σκεύη παρεμφερή προς εκείνα της Ελληνικής γεωμετρικής περιόδου. Τα σύμβολα και σχέδια των Ανασάζι που είναι σκαλισμένα πάνω σε πέτρες , τα κεραμικά σχέδια και ιδιαίτερα οι μύθοι που διασώζουν οι Χόπι , φωτίζουν αυτά που για τους «ειδικούς» φαντάζουν σαν "άλυτα μυστήρια". Ο Γάλλος συγραφέας Pierre Honnore παρατηρεί ότι "η γραφή των Μάγια είναι εντελώς όμοια με την Μινωϊκή γραμμική Α' . Πιθάρι Κρητικής προέλευ

Σταχτοπούτα: η Μεταμόρφωση και ο Χορός

Ο συμβολικός Κόσμος των παραμυθιών: Σταχτοπούτα: η Μεταμόρφωση και ο Χορός Για να μπορέσει η Σταχτοπούτα να πάει στον χορό και να συναντήσει τον Πρίγκηπα, ποντίκια και σαύρες μεταμορφώνονται σε άλογα. Και τα δύο αυτά όντα ζουν σε σκοτεινά μέρη και επομένως έχουν φιλικές σχέσεις με τις υποχθόνιες δυνάμεις που συναντάμε στο τζάκι. Και τα δύο υπακούν στον Σμινθέα Απόλλωνα, βασιλιά των Ποντικιών, και τώρα μετατρέπονται στα χρυσά ή άσπρα άλογά του. Είναι επίσης αφιερωμένα στον Ρούντρα, τον Βεδικό θεό που σχετίζεται με τα ποντίκια. Η παραλλαγή του Περρώ μετατρέπει μια κολοκύθα σε άμαξα, όμως σε άλλες πηγές συναντάμε όλο και πιο ενδιαφέροντα μέσα μεταφοράς. Με τα πόδια, μέσα σ' ένα αμαξάκι με δούλους ν' ακολουθούν, σε μια μεγάλη άμαξα με έξι άλογα με δούλους και υπηρέτες ν' ακολουθούν, και τέλος, με ακόμα μεγαλύτερη χλιδή. Η κολοκύθα εμφανίζεται σε δύο ακόμα παραλλαγές. Στη σουηδική, όπου η κολοκύθα μετατρέπεται σε άμαξα, τα ποντίκια σε άλογα και οι κάμπιες σε υπηρέτε

Η γέννηση του Μεγάλου Αλεξάνδρου

Για τον Αρχαίο Κόσμο η στιγμή της γέννησης του Μεγάλου Αλεξάνδρου (356 π. Χ.) είναι ένα σημαντικό γεγονός, που πλέκει την ιστορία με τον θρύλο: Η γέννηση του Αλεξάνδρου στάθηκε μια μεγάλη στιγμή στην ιστορία του ελληνισμού και της ανθρωπότητας. Ο θρύλος συνέδεσε το μεγάλο γεγονός με την καταστροφή του Ιερού της Αρτέμιδος στην Έφεσο από πυρκαγιά, καταστροφή που προανήγγειλε την κατάκτηση της Ασίας από τον Αλέξανδρο. Στην εικόνα: ελληνορωμαϊκό ψηφιδωτό με παράσταση της γεννήσεως του Αλεξάνδρου. Διακρίνεται η Ολυμπιάς δεξιά, ο Φίλιππος στο κέντρο και κάτω δεξιά ο μικρός Αλέξανδρος (Βηρυτός, Εθνικό Μουσείο) Πηγή:Ιστορία Ελληνικού Έθνους, Τόμος Δ' , Εκδ. Αθηνών

Ο "Άγγελος της θλίψης", γλυπτό του William Wetmore Story

Ο Κόσμος της γλυπτικής, εκφράζεται μέσα από την αγάπη και την θλίψη και δημιουργεί ένα έργο τέχνης που από τον 19ο αιώνα  μέχρι και σήμερα συγκινεί και γίνεται πηγή έμπνευσης και δημιουργίας: ο "Άγγελος της θλίψης", γλυπτό του William Wetmore Story. Ο William Wetmore Story, από τις ΗΠΑ, ήταν γλύπτης που απόκτησε μεγάλη φήμη, όταν το 1895 δημιούργησε έναν άγγελο, με τα ίδια του τα χέρια, με πόνο στην ψυχή και δάκρυα στα μάτια, προς τιμήν της αποβιώσασας συζύγου του, Emelyn Story, την οποία υπεραγαπούσε. Ο William Wetmore Story γεννήθηκε στο Σάλεμ της Μασαχουσέτης στις 12 Φεβρουαρίου του 1819. Ήταν επίσης, κριτικός τέχνης, ποιητής και εκδότης. Σπούδασε δικηγορία στο Χάρβαρντ αλλά τον κέρδισε  η γλυπτική. Το γλυπτό, που δημιούργησε για να κοσμήσει το τάφο της συζύγου του, ονομάστηκε  "Άγγελος της θλίψης"  και βρίσκεται στο Προτεσταντικό Νεκροταφείο της Ρώμης όπου σήμερα βρίσκονται τόσο τα οστά της  Emelyn Story όσο και του ιδίου. Ο '

Κρατευτής: το προϊστορικό σκεύος μαγειρικής και η σχέση του με το σουβλάκι

Ο Κόσμος της Προϊστορίας αποκαλύπτει τα γαστρονομικά μυστικά του, επιβεβαιώνοντας ότι, το πολυσυζητημένο σουβλάκι ήταν βασική τροφή κατά την κυκλαδική και μυκηναϊκή εποχή. Το αποδεικνύει ο κρατευτής , ένα είδος μαγειρικού σκεύους  που βρέθηκε σε ανασκαφές τόσο  στη Θήρα όσο και στην Πύλο. Επίσης, περιγραφές στον Όμηρο παραπέμπουν σε αυτό. Σύμφωνα με τους αρχαιολόγους στην αρχαία Θήρα σε κάθε σπίτι υπήρχε η εστία, η οποία αποτελούνταν από μία λιθόκτιστη εξέδρα χαμηλού ύψους. Στην εστία έβραζαν το φαγητό μέσα σε πήλινες  χύτρες. Επίσης, έψηναν και κρέας περασμένο στους οβελούς (σουβλάκια), τους οποίους τοποθετούσαν πάνω σε πήλινα στηρίγματα, τους κρατευτές , που συνήθως ήταν σε ζευγάρια. Περιγραφές για τη συνήθεια αυτή βρίσκουμε στον Όμηρο, στην Ιλιάδα και στην Οδύσσεια. Στην Ιλιάδα στην Ραψωδία Ι, 211-214, λέει ο Όμηρος: πυρ δε Μενοιτιάδης δαίεν μέγα ισόθεο φως. αυτάρ επεί κατά πυρ εκ'αη και φλοξ εμαράνθη, ανθρακιήν στορέσας οβελούς εφύπερθε τάννυσε, πάσσε δ' αλός

Μια περιγραφή του Εθνικού Κήπου στην εποχή του Όθωνα

Ο Κόσμος της Αθήνας της εποχής του Όθωνα βρίσκει καταφύγιο δροσιάς στον Εθνικό Κήπο (την εποχή εκείνη λεγόταν Βασιλικός Κήπος) Γραφει ο Στούρε Λιννέρ στο βιβλίο του: “Μια Σουηδέζα στην Ελλάδα του 19ου Αιώνα: Η Φρεντρίκα αναζητεί με ευχαρίστηση καταφύγιο στο μεγάλο κήπο που είχε κατασκευάσει η βασίλισσα. “ Αχ! με τι αφθονία ανθίζουν οι τριανταφυλλιές μετά τη βροχή. Πόσο ωραία μοσχομυρίζουν γλυκό αμύγδαλο οι μεγάλες γιαπωνέζικες μουσμουλιές. Και οι μικρές κινέζικες μανταρινιέςφαίνονται σαν τρελλές, με τα άφθονα λουλούδια τους και τους λαμπερούς καρπούς τους, που κρέμονται απ’ αυτές ταυτόχρονα. Οι γαλατσίδες με τα μεγάλα πορφυρά άνθη τους, σε κοιτάζουν παράξενα μέσα από το σκοτεινό πευκόδασος, που είναι ταυτόχρονα στολισμένο μ’ ένα σύννεφο από κατακίτρινα μήλα πάνω στις μηλιές ”. Σ’ αυτό το πανέμορφο, ονειρεμένο τοπίο με τα δέντρα και τους θάμνους του ανθισμένα, με τα συντριβάνια του, τους κύκνους και τους φλαμίνγκος, έκανε τους περιπάτους της η Φρεντρίκα, μέσα σε σκιερά δρομάκ

Ο Δίας και οι κεραυνοί του

Ο Κόσμος της μυθολογίας μας κάνει λόγο για τα όπλα του Δία: τον κεραυνό τη βροντή και την αστραπή: Σύμφωνα με την ελληνική μυθολογία, οι Κύκλωπες, που ήταν φυλακισμένοι στα Τάρταρα, χάρισαν στον Δία τον κεραυνό, την βροντή και την αστραπή. Ο Δίας τους ελευθέρωσε και με τη βοήθειά τους νίκησε στην Τιτανομαχία τον Κρόνο και τους Τιτάνες και έτσι κατέλαβε την εξουσία. Κατασκευαστής των κεραυνών ήταν ο Ήφαιστος. Με τους κεραυνούς  τιμωρούσε θεούς και ανθρώπους. Πολλές φορές, όμως, ο Δίας χρησιμοποιούσε τους κεραυνούς όχι μόνο για να τιμωρήσει, αλλά και για να δώσει λύσεις.

Σταχτοπούτα: το Τζάκι και ο συμβολισμός του

Στον Κόσμο των παραμυθιών οι ήρωες και οι ηρωίδες παλεύουν για να ανακαλύψουν την πραγματική τους δύναμη και τον εσωτερικό τους κόσμο για να φθάσουν, έτσι, στην ωριμότητα. Κάθε παραμύθι έχει τους δικούς του αρχετυπικούς συμβολισμούς. Η Σταχτοπούτα είναι ένα παραμύθι παγκοσμίως γνωστό. Η Jean C. Cooper, στο βιβλίο της:   Fairy Tales. Allegories of the Inner Life ( Ο Θαυμαστός Κόσμος των Παραμυθιών. Αλληγορίες της Εσωτερικής Ζωής. Πορεία προς την Ωριμότητα ,μετφρ. Θύμης Μαλαμόπουλος, Εκδ. Θυμάρι, Αθήνα,1983) αναλύει, μεταξύ άλλων, και τον αρχετυπικό συμβολισμό του παραμυθιού της Σταχτοπούτας, αρχής γενομένης από το "τζάκι": Η Σταχτοπούτα "Μια φορά κι έναν καιρό ζούσε ένας άντρας που παντρεύτηκε δύο φορές. Από την πρώτη γυναίκα του απόκτησε μια κόρη. Η Έλλα πήρε από την μητέρα της και ήταν γλυκειά κι ευγενική..." Έτσι αρχίζει ο Έντμοντ Ντουλάκ τη γαλλική διασκευή του πιο γνωστού παραμυθιού στον κόσμο. Τον περασμένο αιώνα(19ο), η Marian Roalfe Cox (1860–1916)

Φόρμα επικοινωνίας

Όνομα

Ηλεκτρονικό ταχυδρομείο *

Μήνυμα *

Σε 24 ώρες