Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Πατέρα, είσαι εδώ;

Ο Κόσμος των παράξενων φαινομένων, που παρουσιάζονται σε κατοικίες ή ανθρώπους μετά την απώλεια αγαπημένων τους προσώπων, έχει να μας διηγηθεί πολλές και παράδοξες ιστορίες για τις οποίες δεν δόθηκε ποτέ καμία εξήγηση. Ανάλογη είναι και η ιστορία ενός κοριτσιού που βίωσε περίεργες και μη αναμενόμενες εμπειρίες μετά την αναχώρηση του πατέρα της από τον τρισδιάστατο κόσμο μας.  ΠΑΤΕΡΑ, ΕΙΣΑΙ ΕΔΩ; Ένα κορίτσι, του οποίου ο πατέρας πέθανε πριν κάποια χρόνια,   διαβεβαιώνει ότι δύο μέρες μετά το τραγικό συμβάν άρχισαν να συμβαίνουν περίεργα φαινόμενα   στο σπίτι της. Σύμφωνα με διηγήσεις της μία μέρα που βρισκόταν ξαπλωμένη στο κρεβάτι των γονέων της ένιωσε ότι κάποιος την χάιδευε στο πρόσωπο. Κάθε φορά που βρισκόταν μόνη, ακουγόντουσαν θόρυβοι σε όλο το σπίτι. Κανένας δεν την πίστευε αλλά, όταν μία μέρα που η μικρή ξαδέρφη της έμεινε μαζί της, και αναγκάστηκαν να φύγουν από το σπίτι γιατί η μικρούλα φοβήθηκε από τους παράξενου θορύβους, άρχισαν να την πιστεύουν. Η τηλεόρα...

Το Μαγικό Δέντρο και οι Βοηθοί της Σταχτοπούτας



Ο συμβολικός Κόσμος των παραμυθιών: Το Μαγικό Δέντρο και οι Βοηθοί της Σταχτοπούτας

Σε μερικές παραλλαγές της Σταχτοπούτας υπάρχουν πολλές υπερφυσικές δυνάμεις από τις οποίες εκείνη μπορεί να ζητήσει βοήθεια. Ένα κλαδάκι φυτεμένο πάνω από τον τάφο της μητέρας της, γίνεται αργότερα μαγικό δέντρο, που είτε ικανοποιεί κάθε ανάγκη της Σταχτοπούτας, είτε είναι
τόπος κατοικίας της ψυχής της μητέρας της, που ξαναγυρίζει στη ζωή με τη μορφή περιστεριού ή άσπρου πουλιού. Η παραλλαγή με το κλαδάκι έχει κάποια σχέση με την Ωραία και το Τέρας, όπου, όταν ο πατέρας φεύγει για ταξίδι ρωτά τις κόρες του τι θέλουν να τους φέρει.

Οι δύο μεγαλύτερες αδελφές ζητούν περίτεχνα ή πανάκριβα πράγματα, ενώ η Σταχτοπούτα, όπως και η μικρότερη αδελφή στην Ωραία και το Τέρας, λέει ότι θα ήθελε ένα κλαδάκι από το πρώτο δέντρο που θα ακουμπήσει το καπέλο του.

Το κλαδάκι, φυτεμένο στον τάφο της μητέρας της, μεγαλώνει με θαυμαστή ταχύτητα, αφού κάθε μέρα ποτίζεται από τα δάκρυά της. Το δέντρο, που συμβολίζει το Δέντρο της Ζωής, διαφέρει από χώρα σε χώρα. Στη Μέση Ανατολή είναι φοινικιά, στην Κίνα ροδακινιά, και στις κελτικές χώρες είναι η ιερή βαλανιδιά, το δέντρο της σοφίας, της έμπνευσης, της αιωνιότητας και των χθόνιων δυνάμεων.

Η βαλανιδιά εμφανίζεται ακόμα και στη γερμανική παραλλαγή, όπου το πουλί-ψυχή λέει στη Σταχτοπούτα:

"Παιδί, παιδάκι μου γλυκό, μίλησέ μου,
Ό,τι θέλεις ζήτησέ μου, κι εγώ θα σου το στείλω".
Η Σταχτοπούτα απαντά:
"Σείσου και κουνήσου δεντράκι μου καλό
κι όμορφα ρίξε μου φορέματα".

Κι έτσι, μ' αυτόν τον τρόπο, το μαγικό δέντρο της δίνει τα μαγικά φορέματα που χρειάζεται για τον χρό. Πιο κάτω,στην ίδια ιστορία, το ίδιο πουλί παίρνει εκδίκηση από τις κακές αδελφές, βγάζοντάς τους τα μάτια. Είναι μια πολύ συνηθισμένη μορφή της Νέμεσης στον κύκλο της Σταχτοπούτας.

Το δέντρο εμφανίζεται σε πολλές ποικιλίες, όπως ροδακινιά, αχλαδιά, λεμονιά, λεύκα και καστανιά,αλλά στις κέλτικες ιστορίες είναι συνήθως μηλιά από την οποία προέρχεται το μαγικό Ασημένιο κλαδί του κελτικού κόσμου των νεκρών. Εμφανίζεται επίσης και σε μια γαλλική παραλλαγή:

"Μικρή χρυσή μηλιά,
Με το χρυσό μου κύπελλο σε πότισα,
Με το χρυσό σπαθάκι μου, σκάλισα το χώμα σου.
Δώσ' μου τα όμορφα τα ρούχασου
και πάρε τα κουρέλια μου".

Το μαγικό δέντρο μπορεί να φυτρώσει ακόμα κι από τα θαμμένα κόκκαλα ενός καλού ζώου, που σκότωσε η μητριά, ή από τρεις σταγόνες αίμα. Τότε γίνεται ένα δέντρο γεμάτο θησαυρούς ή ένα δέντρο επιθυμιών, όπως το Δέντρο της Ζωής στον ανατολικό Παράδεισο, που χαρίζει στα κυνηγημένα παιδιά φορέματα, θησαυρούς, φαγητό,κρασί και φρούτα.

Μερικές φορές, μια γριά με μαγικές δυνάμεις, ένας νάνος ή ένα ξωτικό βγαίνει από το δέντρο για να δώσει τα δώρα. Το δέντρο, που συμβολίζει την πλευρά εκείνη της γυναικείας φύσης που προσφέρει καταφύγιο, μερικές φορές γίνεται ακόμα και κρυψώνας για τη Σταχτοπούτα.

Αυτό το συναντάμε και σε πολλούς μύθους. Ήρωες γεννιούνται συχνά μέσα από το δέντρο, όπως ο Άδωνις από μια μυρτιά. Ο Όσιρις βγήκε μέσα από ένα δέντρο. Και τα κλαδιά της αιγυπτιακής συκομουριάς -του Δέντρου της Ζωής- ήταν πάντα γεμάτα με πλούσια δώρα. Ο Άθωρ εμφανίζεται σαν ένα δέντρο που προσφέρει τροφή, ενώ το πεύκο του Άττις και το έλατο του Γόντεν (που στις μέρες μας είναι το Χριστουγεννιάτικο δέντρο) ήταν πάντα στολισμένο με  δώρα και φώτα. Αυτό συμβόλιζε τον ουράνιο θόλο, ή τις ψυχές των  νεκρών.

Στην αρχαιότητα πίστευαν ότι κατά τον θάνατο μπορούσαν να μπουν και να κατοικήσουν σ' ένα δέντρο ή, στις περιπτώσεις της χωριστής ψυχής, ότι η ψυχή μπορούσε να μπει μέσα στο δέντρο ενώ το άτομο ζούσε ακόμα. Σ' αυτή την περίπτωση η ζωή του ατόμου εξαρτιόταν από τη ζωήτου δέντρου, όπως στην αιγυπτιακή ιστορία των Δύο Αδελφών. Αυτή η πεποίθηση  -πως οι ψυχές των νεκρών ζούσαν μέσα σε δέντρα - είναι και ο λόγος που απαγορευόταν το κόψιμο των κλαδιών ή των δέντρων που φύτρωναν γύρω από τις εκκλησίες.

Σε παραλλαγές της Σταχτοπούτας που προέρχονται από αγροτικές περιοχές, το σκοτωμένο ζώο, από το κόκκαλο ή εντόσθια του οποίου φυτρώνει το μαγικό δέντρο, είναι συνήθως κατοικίδιο. Αγελάδα στην Ινδία, πρόβατο στη Σκωτία, μικρό κόκκινο λιοντάρι στην  Αγγλία και τη Δανία.Σ' αυτό μερικοί βρίσκουν μια σχέση με τη μικρή αγελάδα που θυσιάστηκε στο Όρος των Ελαιών.

Στις δαλματικές παραλλαγές της Σταχτοπούτας, η μητέρα μεταμορφώνεται σε αγελάδα, που συμβουλεύει και βοηθάει την κόρη της, μέχρις ότου τη σφάξουν. Τότε τα κόκκαλά της μαζεύονται από μόνα τους  και αποκτούν μαγικές ιδιότητες.

Στις περισσότερες παραλλαγές, το πουλί ή ζώο που βοηθάει την ηρωίδα, παίρνει τη θέση της νεράιδας νονάς,που έγινε αργότερα δημοφιλής από τον Περρώ  και την παντομίμα. Τα είδη των ζώων που συναντάμε να έχουν μαγικές ιδιότητες είναι πάρα πολλά: αγελάδες,σκύλοι, γάτες πρόβατα, γουρούνια, κατσίκες, ένας μπλε ταύρος, μια άσπρη αρκούδα, λύκοι, ερμίνες ακόμα και ψάρια, χέλια,ποντίκια και βάτραχοι.

Μερικές φορές το δέντρο που φύτρωσε από τα κόκκαλα του νεκρού ζώου,κάνει φρούτα που μόνο η Σταχτοπούτα μπορεί να κόψει, οπότε το φρούτο αντικαθιστά το παπούτσι,το δακτυλίδι ή όποιο άλλο μέσο χρησιμοποιεί ο ήρωας για να την αναγνωρίσει αργότερα. Ο ήρωας θα παντρευτεί μόνο το κορίτσι που μπορεί να κόψει το φρούτο. Για κάθε άλλη το κλαδί ψηλώνει τόσο ώστε  να μη μπορεί να το φτάσει.

Σε πολλά παραδοσιακά παραμύθια συναντάμε δέντρα που μπορούν να προβλέψουν το μέλλον. Τέτοια παραμύθια υπάρχουν παντού από τη Βαβυλωνία, από την Ινδία μέχρι τη Σκανδιναβία. Οι Ζουλού και οι Καφφίρ έχουν δέντρα που μιλούν, και αυτά των Καφφίρ συχνά γελούν.

Στη Βίβλο συναντάμε δέντρα που κάνουν συμβούλιο για να εκλέξουν καινούργιο βασιλιά, και στις μέρες μας o Μπράουνιγκ  αναφέρεται στην επικοινωνία μεταξύ δέντρων, όταν στο βιβλίο του "Παράκελσος" λέει: " Τα πεύκα επικοινωνούν μεταξύ τους και έχουν βαθειές σκέψεις". (Συνεχίζεται)

Δείτε επίσης:
Σταχτοπούτα: το Τζάκι και ο συμβολισμός του

Απόσπασμα από το βιβλίο της Jean C. Cooper, Ο Θαυμαστός Κόσμος των Παραμυθιών. Αλληγορίες της Εσωτερικής Ζωής. Πορεία προς την Ωριμότητα,μετφρ. Θύμης Μαλαμόπουλος, Εκδ. Θυμάρι, Αθήνα,1983

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

ΤΑ 7 Μαύρα Βιβλία του Καρλ Γιουνγκ

Ο Κόσμος της Ψυχανάλυσης και η κάθοδος στο υποσυνείδητο: «Μακάριοι οι τρελοί», μου είπε κάποτε ένας φίλος ψυχοθεραπευτής, «γιατί αυτοί έχουν τη μεγαλύτερη πιθανότητα να βρουν τελικά την άκρη». Αυτό που εννοούσε, είναι ότι οι άνθρωποι που ο νους τους βασανίζει σε σημείο να τους κάνει το βίο αβίωτο, είναι πιο πιθανό να ξεκινήσουν να εξετάζουν τα πράγματα σε βάθος μέχρι να βγάλουν άκρη με τον εαυτό τους. Από την άλλη, όσοι νοιώθουν πνευματικά σταθεροί, είναι πολύ πιθανό να συνεχίσουν απλά τη ζωή τους χωρίς ποτέ να νιώσουν επιτακτική την ανάγκη να καταδυθούν βαθύτερα στο τι σημαίνει να είσαι άνθρωπος. Ένας από αυτούς τους ανθρώπους, που ο πόνος τους οδήγησε σε ένα μακρινό και βαθύ ταξίδι στα νερά του υποσυνείδητου, ήταν ο Καρλ Γιουνγκ, ο διάσημος Ελβετός ψυχαναλυτής και ψυχίατρος. Ο Γιουνγκ υπήρξε ο θεμελιωτής της αναλυτικής ψυχολογίας αλλά για πολλούς σήμερα θεωρείται ένας από τους πιο σημαντικούς ανθρώπους του δυτικού πολιτισμού, επειδή συνδύασε την επιστήμη της ψυχανάλυσ...

Η στοιχειωμένη μονοκατοικία της Άμφισσας

Ο Κόσμος των εγκλωβισμένων ψυχών, μας ταξιδεύει στην Άμφισσα όπου σε μία μονοκατοικία λέγεται ότι συμβαίνουν έντονα παραφυσικά φαινόμενα. Αλήθεια ή δημιούργημα της ανθρώπινης φαντασίας; Κραυγές μέσα στη νύχτα, κοριτσάκια που βολτάρουν στα δωμάτια κι εξαφανίζονται, έπιπλα που κινούνται μόνα τους. Η ιστορία του εγκαταλελειμμένου σπιτιού της οδού Γιδογιάννου στην Άμφισσα ξεκινάει από το 1940 και συνεχίζεται ακόμη και σήμερα. Όλοι στην περιοχή μιλούν για τη στοιχειωμένη μονοκατοικία Είναι ίσως το πιο γνωστό στοιχειωμένο σπίτι της Στερεάς Ελλάδας. Η ερειπωμένη μονοκατοικία της οδού Γιδογιάννου, αριθμός 13 (συμβολικός δεν νομίζετε;) είναι γεμάτη από μακάβριες ιστορίες που εδώ και δεκαετίες είναι γνωστές σε όλους τους κατοίκους της Άμφισσας. Το συγκεκριμένο σπίτι δεν βρίσκεται σε κάποιο απόμερο μέρος της πόλης, ίσα ίσα που σε πολύ κοντινή απόσταση υπάρχουν πολυσύχναστα στέκια. Όμως οι θρύλοι που το ακολουθούν είναι τέτοιοι που οι κάτοικοι αλλά και οι επισκέπτες προσπαθούν να ...

Σταχτοπούτα: η Μεταμόρφωση και ο Χορός

Ο συμβολικός Κόσμος των παραμυθιών: Σταχτοπούτα: η Μεταμόρφωση και ο Χορός Για να μπορέσει η Σταχτοπούτα να πάει στον χορό και να συναντήσει τον Πρίγκηπα, ποντίκια και σαύρες μεταμορφώνονται σε άλογα. Και τα δύο αυτά όντα ζουν σε σκοτεινά μέρη και επομένως έχουν φιλικές σχέσεις με τις υποχθόνιες δυνάμεις που συναντάμε στο τζάκι. Και τα δύο υπακούν στον Σμινθέα Απόλλωνα, βασιλιά των Ποντικιών, και τώρα μετατρέπονται στα χρυσά ή άσπρα άλογά του. Είναι επίσης αφιερωμένα στον Ρούντρα, τον Βεδικό θεό που σχετίζεται με τα ποντίκια. Η παραλλαγή του Περρώ μετατρέπει μια κολοκύθα σε άμαξα, όμως σε άλλες πηγές συναντάμε όλο και πιο ενδιαφέροντα μέσα μεταφοράς. Με τα πόδια, μέσα σ' ένα αμαξάκι με δούλους ν' ακολουθούν, σε μια μεγάλη άμαξα με έξι άλογα με δούλους και υπηρέτες ν' ακολουθούν, και τέλος, με ακόμα μεγαλύτερη χλιδή. Η κολοκύθα εμφανίζεται σε δύο ακόμα παραλλαγές. Στη σουηδική, όπου η κολοκύθα μετατρέπεται σε άμαξα, τα ποντίκια σε άλογα και οι κάμπιες σε υπηρέτε...

Ηνίοχος: το σαγηνευτικό βλέμμα του αγάλματος των Δελφών

Ο Κόσμος της Αρχαιότητας μέσα από τα μάτια του αγάλματος του Ηνίοχου, στα οποία ο δημιουργός του έχει αποθανατίσει τον θρίαμβο της νίκης.  Κάποιοι από τους μεγαλύτερους μελετητές του κόσμου υποστηρίζουν ότι «τα μάτια του Ηνίοχου μαγνητίζουν». Το περίοπτο άγαλμα, με το μοναδικό βλέμμα έχει μια δική του, αποκλειστική, αίθουσα στο Μουσείο των Δελφών. Δεν αρκεί μια περαστική ματιά για να το δεις. Πρέπει να σταθείς, κοιτάζοντάς το προσεκτικά απ' όλες τις πλευρές, θαυμάζοντας ένα πλήθος από λεπτομέρειες στο σώμα και στον περίτεχνο, χάλκινο χιτώνα του. Τα μάτια του Ηνίοχου μοιάζουν ζωντανά. Ίσως, κανένα άλλο άγαλμα δεν δίνει αυτή τη μοναδική. Λένε ότι στο πρόσωπό του έχει αιχμαλωτιστεί η στιγμή αμέσως μετά τη νίκη και η ικανοποίηση του νικητή, χωρίς να έχει σβήσει ακόμη από την έκφραση του προσώπου η ένταση, αλλά και η αυτοσυγκέντρωση που απαιτούσε ο αγώνας, με το τέθριππο. Πρόκειται για ένα από τα σημαντικότερα γλυπτά της αρχαίας ελληνικής τέχνης της πρώιμης κλασικής εποχής....

Ο Εσταυρωμένος Χριστός με δύο δωρητές, El Greco

Ο Κόσμος  της Ζωγραφικής σε συνδυασμό με το θρησκευτικό συναίσθημα του Κόσμου των Ανθρώπων δημιουργεί αθάνατα έργα τέχνης, όπως ο πίνακας ζωγραφικής, Cristo Crucificado con dos donantes( Ο Εσταυρωμένος Χριστός με δύο δωρητές) ένας από τους  πίνακες του Δομίνικου Θεοτοκόπουλου (El Greco) που χαρακτηρίζεται για την πρωτοτυπία του. Ο πίνακας δημιουργήθηκε γύρω στο 1590 και σήμερα βρίσκεται στο Μουσείο του Λούβρου στο Παρίσι. Τον πίνακα παρήγγειλε το ένα από τα δύο πρόσωπα που βρίσκονται δεξιά και αριστερά από τον Σταυρό, με το σκοπό να τοποθετηθεί σε ένα μοναστήρι στο Τολέδο. Ο πίνακας χαρακτηρίζεται για την πρωτοτυπία του. Το πρώτο πρωτότυπο χαρακτηριστικό του έργου είναι οι δύο δωρητές, οι οποίοι βρίσκονται τοποθετημένοι εκεί που παραδοσιακά έπρεπε να βρίσκονται η Μητέρα του Χριστού Μαρία και ο Απόστολος Ιωάννης. Άλλα χαρακτηριστικά είναι η χρήση ψυχρών χρωμάτων,  οι επιμήκεις μορφές, η απουσία του τοπίου, το οποίο αντικαθίσταται από σύννεφα σε κίνηση, που φέρνουν...

Σταχτοπούτα: οι Άσχημες Αδελφές και η Μητριά

Ο συμβολικός Κόσμος των παραμυθιών: Σταχτοπούτα: οι Άσχημες Αδελφές και η Μητριά Οι αδελφές της Σταχτοπούτας, που συχνά αναφέρονται σαν οι Άσχημες Αδελφές, δεν είναι πάντα εξωτερικά άσχημες. Σε μερικές παραλλαγές είναι πολύ όμορφες εξωτερικά αλλά φανερώνουν μιαν εσωτερική και πνευματική ασχήμια. Στη γερμανική παραλλαγή έχουν "όμορφο πρόσωπο αλλά κακή καρδιά" και αντιπροσωπεύουν τις δυνάμεις του κακού που βρίσκονται στην αγένεια, την απληστία, τη ζήλεια και τη ματαιοδοξία. Η μητριά αντιπροσωπεύει τη σκοτεινή και καταστροφική όψη της γυναικείας φύσης, που σε άλλα παραμύθια τη βλέπουμε στην κακιά μάγισσα. Οι μητριές, όπως αυτές της Σταχτοπούτας και της Χιονάτης, συμβολίζουν ακόμη τον Χαμένο Παράδεισο και τη σκληρή πραγματικότητα ενός κόσμου, στον οποίο το άτομο αντιμετωπίζει αυτή τη σκοτεινή πλευρά της Μεγάλης Μητέρας. Σε μερικές παραλλαγές, η νεκρή μητέρα της Σταχτοπούτας παίζει έναν σημαντικό ρόλο. Εμφανίζεται στην κόρη της δίνοντάς της μαγικά ξόρκια, ή εμφανίζετα...

Ο "Άγγελος της θλίψης", γλυπτό του William Wetmore Story

Ο Κόσμος της γλυπτικής, εκφράζεται μέσα από την αγάπη και την θλίψη και δημιουργεί ένα έργο τέχνης που από τον 19ο αιώνα  μέχρι και σήμερα συγκινεί και γίνεται πηγή έμπνευσης και δημιουργίας: ο "Άγγελος της θλίψης", γλυπτό του William Wetmore Story. Ο William Wetmore Story, από τις ΗΠΑ, ήταν γλύπτης που απόκτησε μεγάλη φήμη, όταν το 1895 δημιούργησε έναν άγγελο, με τα ίδια του τα χέρια, με πόνο στην ψυχή και δάκρυα στα μάτια, προς τιμήν της αποβιώσασας συζύγου του, Emelyn Story, την οποία υπεραγαπούσε. Ο William Wetmore Story γεννήθηκε στο Σάλεμ της Μασαχουσέτης στις 12 Φεβρουαρίου του 1819. Ήταν επίσης, κριτικός τέχνης, ποιητής και εκδότης. Σπούδασε δικηγορία στο Χάρβαρντ αλλά τον κέρδισε  η γλυπτική. Το γλυπτό, που δημιούργησε για να κοσμήσει το τάφο της συζύγου του, ονομάστηκε  "Άγγελος της θλίψης"  και βρίσκεται στο Προτεσταντικό Νεκροταφείο της Ρώμης όπου σήμερα βρίσκονται τόσο τα οστά της  Emelyn Story όσο και του ιδίου. Ο ...

Σταχτοπούτα: το Τζάκι και ο συμβολισμός του

Στον Κόσμο των παραμυθιών οι ήρωες και οι ηρωίδες παλεύουν για να ανακαλύψουν την πραγματική τους δύναμη και τον εσωτερικό τους κόσμο για να φθάσουν, έτσι, στην ωριμότητα. Κάθε παραμύθι έχει τους δικούς του αρχετυπικούς συμβολισμούς. Η Σταχτοπούτα είναι ένα παραμύθι παγκοσμίως γνωστό. Η Jean C. Cooper, στο βιβλίο της:   Fairy Tales. Allegories of the Inner Life ( Ο Θαυμαστός Κόσμος των Παραμυθιών. Αλληγορίες της Εσωτερικής Ζωής. Πορεία προς την Ωριμότητα ,μετφρ. Θύμης Μαλαμόπουλος, Εκδ. Θυμάρι, Αθήνα,1983) αναλύει, μεταξύ άλλων, και τον αρχετυπικό συμβολισμό του παραμυθιού της Σταχτοπούτας, αρχής γενομένης από το "τζάκι": Η Σταχτοπούτα "Μια φορά κι έναν καιρό ζούσε ένας άντρας που παντρεύτηκε δύο φορές. Από την πρώτη γυναίκα του απόκτησε μια κόρη. Η Έλλα πήρε από την μητέρα της και ήταν γλυκειά κι ευγενική..." Έτσι αρχίζει ο Έντμοντ Ντουλάκ τη γαλλική διασκευή του πιο γνωστού παραμυθιού στον κόσμο. Τον περασμένο αιώνα(19ο), η Marian Roalfe Cox (1860–1916)...

Νέα τροπή στην υπόθεση εξαφάνισης του Βραζιλιάνου φοιτητή Bruno Borges

Ο παράξενος Κόσμος του  Bruno Borges  εξακολουθεί να καλύπτεται, ακόμα και σήμερα, από ένα πέπλο μυστηρίου. Αν και, σύμφωνα με την αστυνομία, στοιχεία που προέκυψαν από καταθέσεις μαρτύρων δίνουν μία νέα τροπή στην εξαφάνιση του Βραζιλιάνου φοιτητή, του οποίου η τύχη αγνοείται από τις 27 Απριλίου 2017. Αυξάνει το μυστήριο γύρω από την εξαφάνιση του νεαρού Βραζιλιάνου φοιτητή, Bruno Borges,που άφησε  κρυπτογραφημένα μηνύματα. Η περίεργη υπόθεση του  νεαρού Βραζιλιάνου που άφησε 14 βιβλία γραμμένα σε μία κρυπτογραφημένη γλώσσα και διάφορα κρυφά μηνύματα στο δωμάτιό του μπορεί να πλησιάζει στη λύση της. Προηγούμενο άρθρο με λεπτομέρειες για την εξαφάνιση του Bruno Borges,  εδώ Πέρα από το ενδιαφέρον για την τύχη του νεαρού άνδρα, η περίπτωσή του προκάλεσε μεγάλη περιέργεια στον κόσμο,εξαιτίας  των αινιγμάτων που ο Bruno Borges, ένας φοιτητή της ψυχολογίας  24 χρόνων, άφησε πριν εξαφανιστεί χωρίς να αφήσει  ίχνος. Bruno Borges ...

Οι Αθηναϊκοί δρόμοι, Εμμανουήλ Ροΐδης

Ο Κόσμος των Αθηνών μετά τους Ολυμπιακούς αγώνες του 1896. Μία περιγραφή του Εμμανουήλ Ροΐδη : Μη βιασθήτε να με κατατάξητε εις το γένος των αναμασσσητικών ζώων αν σας ομιλώ δια την κατάστασιν των αθηναϊκών δρόμων. Ούτε καμήλα είμαι ούτε επικήδειος ρήτωρ δια να μου αρέσουν τα αναμασσήματα. Τούτο όμως εσυλλογίσθην ότι μετά τους Ολυμπιακούς αγώνας οι Αθηναίοι, εξιππασθέντες από την λαμπρότητα της πανηγύρεως, την συρροήν του τόσου κόσμου, την παρουσίαν του βασιλέως και των πριγκίπων, τας σημαίας, τα σαλπίσματα, τας φωτοχυσίας, τας μουσικάς και του Λούη τας τιμάς, εκατάντησαν όλοι αθλομανείς. Η Πλάκα, προ πάντων, όπου κατοικώ, έγεινεν όλη ένα είδος Σταδίου. Καθ' ημέραν κινδυνεύω ν' ανατραπώ από υποψηφίους μαραθωνοδρόμους ή να σπάσουν οι δισκοβόλοι την κεφαλήν μου. Δια να σχηματίσετε ιδέαν του βαθμού εις τον οποίον έφθασεν η αγωνομανία, αρκεί να σας είπω ότι κάθε απόγευμα περί την δύσιν του ηλίου ημπορεί ο διαβάτης να καμαρώση περί τον πλάτανον της Πλάκας και το φανάρι το...

Φόρμα επικοινωνίας

Όνομα

Ηλεκτρονικό ταχυδρομείο *

Μήνυμα *

Σε 24 ώρες