Ο Κόσμος των παράξενων φαινομένων, που παρουσιάζονται σε κατοικίες ή ανθρώπους μετά την απώλεια αγαπημένων τους προσώπων, έχει να μας διηγηθεί πολλές και παράδοξες ιστορίες για τις οποίες δεν δόθηκε ποτέ καμία εξήγηση. Ανάλογη είναι και η ιστορία ενός κοριτσιού που βίωσε περίεργες και μη αναμενόμενες εμπειρίες μετά την αναχώρηση του πατέρα της από τον τρισδιάστατο κόσμο μας. ΠΑΤΕΡΑ, ΕΙΣΑΙ ΕΔΩ; Ένα κορίτσι, του οποίου ο πατέρας πέθανε πριν κάποια χρόνια, διαβεβαιώνει ότι δύο μέρες μετά το τραγικό συμβάν άρχισαν να συμβαίνουν περίεργα φαινόμενα στο σπίτι της. Σύμφωνα με διηγήσεις της μία μέρα που βρισκόταν ξαπλωμένη στο κρεβάτι των γονέων της ένιωσε ότι κάποιος την χάιδευε στο πρόσωπο. Κάθε φορά που βρισκόταν μόνη, ακουγόντουσαν θόρυβοι σε όλο το σπίτι. Κανένας δεν την πίστευε αλλά, όταν μία μέρα που η μικρή ξαδέρφη της έμεινε μαζί της, και αναγκάστηκαν να φύγουν από το σπίτι γιατί η μικρούλα φοβήθηκε από τους παράξενου θορύβους, άρχισαν να την πιστεύουν. Η τηλεόρα...
Γραφει ο Στούρε Λιννέρ στο βιβλίο του: “Μια Σουηδέζα στην Ελλάδα του 19ου Αιώνα:
Η Φρεντρίκα αναζητεί με ευχαρίστηση καταφύγιο στο μεγάλο κήπο που είχε κατασκευάσει η βασίλισσα. “ Αχ! με τι αφθονία ανθίζουν οι τριανταφυλλιές μετά τη βροχή. Πόσο ωραία μοσχομυρίζουν γλυκό αμύγδαλο οι μεγάλες γιαπωνέζικες μουσμουλιές. Και οι μικρές κινέζικες μανταρινιέςφαίνονται σαν τρελλές, με τα άφθονα λουλούδια τους και τους λαμπερούς καρπούς τους, που κρέμονται απ’ αυτές ταυτόχρονα.
Οι γαλατσίδες με τα μεγάλα πορφυρά άνθη τους, σε κοιτάζουν παράξενα μέσα από το σκοτεινό πευκόδασος, που είναι ταυτόχρονα στολισμένο μ’ ένα σύννεφο από κατακίτρινα μήλα πάνω στις μηλιές”.
Σ’ αυτό το πανέμορφο, ονειρεμένο τοπίο με τα δέντρα και τους θάμνους του ανθισμένα, με τα συντριβάνια του, τους κύκνους και τους φλαμίνγκος, έκανε τους περιπάτους της η Φρεντρίκα, μέσα σε σκιερά δρομάκια, σαν να βρισκόταν στη γη της Επαγγελίας.
Και μέσα από λαβυρινθώδεις διαδρόμους ανοίγεται ξαφνικά η θέα ενός ειδυλλιακού τοπίου, τα μακρινά βουνά, κάποιος ναός, ή το γαλάζιο της θάλασσας. Της θυμίζουν μερικές από τις πιο ωραίες στιγμές των παιδικών της χρόνων, τότε που έφτιαχνε μωσαϊκά από κομμάτια ζωγραφιστό χαρτί με τέτοια ακριβώς ρομαντικά τοπία και τα άφηνε να κολυμπούν σε λιμνούλες σκεπασμένες με φύλλα δέντρων. Η όλη σκηνή συμπληρωνόταν πότε- πότε με τη διέλευση του πρίγκηπα όπως στα παραμύθια. Ήταν ο νεαρός υπηρέτης της βασίλισσας, από την Αβησσυνία, ντυμένος στην πολυτελή του στολή σε ροζ και χρυσαφί χρώματα.
Συχνά, ενώ κάθεται κάτω από τα δέντρα με το πλούσιο φύλλωμα, χωρίς να ενοχλείται από κανέναν, παρακολουθεί “μια χαριτωμένη οδαλίσκη να ξεπετάγεται ανάμεσα σε ανθισμένους θάμνους και να ποτίζει από μια ανεξάντλητη κανάτα τα λουλούδια και τα φυτά στο παρτέρι, τα οποία υποκλίνονται με ευγνωμοσύνη μπροστά της, ενώ οι σταγόνες του νερού πέφτουν στο πλακόστρωτο δημιουργώντας ήχους που έμοιαζαν με μουσική για νανούρισμα”....
Έτσι περνάει ο καιρός και η Φρεντρίκα γνωρίζει όλο και πιο καλά τη νέα Αθήνα, που αναπτύσσεται συνεχώς. Η αγάπη της για την πόλη γίνεται όλο και πιο βαθιά.
Η Φρεντρίκα αναζητεί με ευχαρίστηση καταφύγιο στο μεγάλο κήπο που είχε κατασκευάσει η βασίλισσα. “ Αχ! με τι αφθονία ανθίζουν οι τριανταφυλλιές μετά τη βροχή. Πόσο ωραία μοσχομυρίζουν γλυκό αμύγδαλο οι μεγάλες γιαπωνέζικες μουσμουλιές. Και οι μικρές κινέζικες μανταρινιέςφαίνονται σαν τρελλές, με τα άφθονα λουλούδια τους και τους λαμπερούς καρπούς τους, που κρέμονται απ’ αυτές ταυτόχρονα.
Οι γαλατσίδες με τα μεγάλα πορφυρά άνθη τους, σε κοιτάζουν παράξενα μέσα από το σκοτεινό πευκόδασος, που είναι ταυτόχρονα στολισμένο μ’ ένα σύννεφο από κατακίτρινα μήλα πάνω στις μηλιές”.
Σ’ αυτό το πανέμορφο, ονειρεμένο τοπίο με τα δέντρα και τους θάμνους του ανθισμένα, με τα συντριβάνια του, τους κύκνους και τους φλαμίνγκος, έκανε τους περιπάτους της η Φρεντρίκα, μέσα σε σκιερά δρομάκια, σαν να βρισκόταν στη γη της Επαγγελίας.
Και μέσα από λαβυρινθώδεις διαδρόμους ανοίγεται ξαφνικά η θέα ενός ειδυλλιακού τοπίου, τα μακρινά βουνά, κάποιος ναός, ή το γαλάζιο της θάλασσας. Της θυμίζουν μερικές από τις πιο ωραίες στιγμές των παιδικών της χρόνων, τότε που έφτιαχνε μωσαϊκά από κομμάτια ζωγραφιστό χαρτί με τέτοια ακριβώς ρομαντικά τοπία και τα άφηνε να κολυμπούν σε λιμνούλες σκεπασμένες με φύλλα δέντρων. Η όλη σκηνή συμπληρωνόταν πότε- πότε με τη διέλευση του πρίγκηπα όπως στα παραμύθια. Ήταν ο νεαρός υπηρέτης της βασίλισσας, από την Αβησσυνία, ντυμένος στην πολυτελή του στολή σε ροζ και χρυσαφί χρώματα.
Συχνά, ενώ κάθεται κάτω από τα δέντρα με το πλούσιο φύλλωμα, χωρίς να ενοχλείται από κανέναν, παρακολουθεί “μια χαριτωμένη οδαλίσκη να ξεπετάγεται ανάμεσα σε ανθισμένους θάμνους και να ποτίζει από μια ανεξάντλητη κανάτα τα λουλούδια και τα φυτά στο παρτέρι, τα οποία υποκλίνονται με ευγνωμοσύνη μπροστά της, ενώ οι σταγόνες του νερού πέφτουν στο πλακόστρωτο δημιουργώντας ήχους που έμοιαζαν με μουσική για νανούρισμα”....
Έτσι περνάει ο καιρός και η Φρεντρίκα γνωρίζει όλο και πιο καλά τη νέα Αθήνα, που αναπτύσσεται συνεχώς. Η αγάπη της για την πόλη γίνεται όλο και πιο βαθιά.
Απόσπασμα από το βιβλίο του Στούρε Λιννέρ, Μια Σουηδέζα στην Ελλάδα του 19ου Αιώνα , Εκδ. Παρασκήνιο, σ.σ. 85-86
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου