Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Πατέρα, είσαι εδώ;

Ο Κόσμος των παράξενων φαινομένων, που παρουσιάζονται σε κατοικίες ή ανθρώπους μετά την απώλεια αγαπημένων τους προσώπων, έχει να μας διηγηθεί πολλές και παράδοξες ιστορίες για τις οποίες δεν δόθηκε ποτέ καμία εξήγηση. Ανάλογη είναι και η ιστορία ενός κοριτσιού που βίωσε περίεργες και μη αναμενόμενες εμπειρίες μετά την αναχώρηση του πατέρα της από τον τρισδιάστατο κόσμο μας.  ΠΑΤΕΡΑ, ΕΙΣΑΙ ΕΔΩ; Ένα κορίτσι, του οποίου ο πατέρας πέθανε πριν κάποια χρόνια,   διαβεβαιώνει ότι δύο μέρες μετά το τραγικό συμβάν άρχισαν να συμβαίνουν περίεργα φαινόμενα   στο σπίτι της. Σύμφωνα με διηγήσεις της μία μέρα που βρισκόταν ξαπλωμένη στο κρεβάτι των γονέων της ένιωσε ότι κάποιος την χάιδευε στο πρόσωπο. Κάθε φορά που βρισκόταν μόνη, ακουγόντουσαν θόρυβοι σε όλο το σπίτι. Κανένας δεν την πίστευε αλλά, όταν μία μέρα που η μικρή ξαδέρφη της έμεινε μαζί της, και αναγκάστηκαν να φύγουν από το σπίτι γιατί η μικρούλα φοβήθηκε από τους παράξενου θορύβους, άρχισαν να την πιστεύουν. Η τηλεόραση του δωματίο

Η διαισθητική ικανότητα είναι αρωγός στην επίλυση προβλημάτων

Ο διαισθητικός Κόσμος των  ανθρώπων, η διαίσθηση, αποτελεί σημαντικό παράγοντα που βοηθά στην επίλυση προβλημάτων :
Η διαίσθηση, σύμφωνα με τον ψυχολόγο Gerd Gigerenzer, διευθυντή του Max Planck Institute for Human Development, συνίσταται λιγότερο στο να «ξέρεις» αυτόματα τη σωστή απάντηση και περισσότερο στο να κατανοείς ενστικτωδώς ποια πληροφορία είναι ασήμαντη και μπορείς να την αγνοήσεις.

Ο Gigerenzer, συγγραφέας του βιβλίου Gut Feelings: The Intelligence of the Unconscious, δηλώνει πως ο ίδιος χρησιμοποιεί εξίσου τη διαίσθηση και τη λογική. «Στην επιστημονική μου έρευνα ακολουθώ συχνά το ένστικτό μου. Δεν μπορώ πάντα να εξηγήσω γιατί μια συγκεκριμένη οδός ή μέθοδος είναι η σωστή, αλλά το εμπιστεύομαι και προχωρώ. Ταυτόχρονα, έχω την ικανότητα να ελέγχω αυτή τη διαίσθηση και να βρίσκω κάθε φορά τι σημαίνει και από πού προέρχεται. Στη δε προσωπική μου ζωή, βασίζομαι μόνο στο ένστικτο. Για παράδειγμα, όταν πρωτοσυνάντησα τη σύζυγό μου δεν έκανα κανέναν υπολογισμό. Το ίδιο και εκείνη». 

Πρόσφατα μια από τις αναγνώστριες του Kasanoff του έκανε μια ερώτηση που τον ξάφνιασε. Η ερώτηση ήταν, «Τι συμβαίνει με τη διαίσθηση; Αν και ποτέ δεν θεωρήθηκε μορφή ευφυΐας, δεν νομίζεις ότι κάποιος με ισχυρή διαίσθηση είναι και περισσότερο ευφυής;». Το ένστικτό του έλεγε πως ναι, ειδικά όταν μιλάμε για ανθρώπους που είναι ανήσυχα πνεύματα, που επιδιώκουν συνεχώς να μαθαίνουν νέα πράγματα και που είναι έτοιμοι να αναθεωρήσουν τις βεβαιότητές τους.Θα έλεγε κανείς, συνεχίζει ο Kasanoff, «ότι εγώ πιστεύω στη δύναμη της πειθαρχημένης διαίσθησης. Κάνε την έρευνά σου, χρησιμοποίησε το μυαλό σου, δώσε μου λογικά επιχειρήματα και εγώ τότε θα εμπιστευθώ και θα σεβαστώ τη διαίσθησή σου. Αν, όμως, είσαι αραχτός στην αιώρα σου και μου ζητάς απλώς να σε εμπιστευθώ, θα φύγω άρον-άρον χωρίς καν να σε αποχαιρετήσω. Από την προσωπική μου εμπειρία έχω καταλάβει ένα πράγμα: όσο περισσότερη έρευνα κάνω, τόσο καλύτερα λειτουργεί η διαίσθησή μου».

Ο Albert Einstein το είπε κάπως έτσι:«Το διαισθητικό μυαλό είναι ένα ιερό δώρο και το αναλυτικό, ορθολογικό μυαλό είναι ένας πιστός υπηρέτης. Δημιουργήσαμε μια κοινωνία που τιμά τον υπηρέτη, αλλά έχει ξεχάσει το δώρο». Μερικές φορές, μια εντολή στη δουλειά μας, μια συζήτηση που οδηγεί σε συλλογικές αποφάσεις ή η επιθυμία μας να φτάσουμε σε ένα συγκεκριμένο αποτέλεσμα, μπορεί να κάνει το ορθολογικό μας μυαλό να πάρει τη λάθος κατεύθυνση. Σε τέτοιες στιγμές, η διαίσθηση έχει τη δύναμη να μας σώσει. 

Το «κακό προαίσθημα» που έχουμε είναι ο τρόπος που επιστρατεύει η διαίσθησή μας για να μας πει πως όσο και να προσπαθήσουμε να πείσουμε τον εαυτό μας ότι κάνουμε το σωστό, στην πραγματικότητα πάμε να κάνουμε το λάθος. Οι έξυπνοι άνθρωποι αφουγκράζονται αυτά τα συναισθήματα, καταλήγει ο Kasanoff. Και οι εξυπνότεροι απ’ όλους -εκείνοι που κάνουν τα μεγαλύτερα διανοητικά άλματα- μπορούν να τιθασεύσουν τη δύναμη της διαίσθησης και να τη χρησιμοποιήσουν προς όφελός τους.

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

ΤΑ 7 Μαύρα Βιβλία του Καρλ Γιουνγκ

Ο Κόσμος της Ψυχανάλυσης και η κάθοδος στο υποσυνείδητο: «Μακάριοι οι τρελοί», μου είπε κάποτε ένας φίλος ψυχοθεραπευτής, «γιατί αυτοί έχουν τη μεγαλύτερη πιθανότητα να βρουν τελικά την άκρη». Αυτό που εννοούσε, είναι ότι οι άνθρωποι που ο νους τους βασανίζει σε σημείο να τους κάνει το βίο αβίωτο, είναι πιο πιθανό να ξεκινήσουν να εξετάζουν τα πράγματα σε βάθος μέχρι να βγάλουν άκρη με τον εαυτό τους. Από την άλλη, όσοι νοιώθουν πνευματικά σταθεροί, είναι πολύ πιθανό να συνεχίσουν απλά τη ζωή τους χωρίς ποτέ να νιώσουν επιτακτική την ανάγκη να καταδυθούν βαθύτερα στο τι σημαίνει να είσαι άνθρωπος. Ένας από αυτούς τους ανθρώπους, που ο πόνος τους οδήγησε σε ένα μακρινό και βαθύ ταξίδι στα νερά του υποσυνείδητου, ήταν ο Καρλ Γιουνγκ, ο διάσημος Ελβετός ψυχαναλυτής και ψυχίατρος. Ο Γιουνγκ υπήρξε ο θεμελιωτής της αναλυτικής ψυχολογίας αλλά για πολλούς σήμερα θεωρείται ένας από τους πιο σημαντικούς ανθρώπους του δυτικού πολιτισμού, επειδή συνδύασε την επιστήμη της ψυχανάλυσ

Η στοιχειωμένη μονοκατοικία της Άμφισσας

Ο Κόσμος των εγκλωβισμένων ψυχών, μας ταξιδεύει στην Άμφισσα όπου σε μία μονοκατοικία λέγεται ότι συμβαίνουν έντονα παραφυσικά φαινόμενα. Αλήθεια ή δημιούργημα της ανθρώπινης φαντασίας; Κραυγές μέσα στη νύχτα, κοριτσάκια που βολτάρουν στα δωμάτια κι εξαφανίζονται, έπιπλα που κινούνται μόνα τους. Η ιστορία του εγκαταλελειμμένου σπιτιού της οδού Γιδογιάννου στην Άμφισσα ξεκινάει από το 1940 και συνεχίζεται ακόμη και σήμερα. Όλοι στην περιοχή μιλούν για τη στοιχειωμένη μονοκατοικία Είναι ίσως το πιο γνωστό στοιχειωμένο σπίτι της Στερεάς Ελλάδας. Η ερειπωμένη μονοκατοικία της οδού Γιδογιάννου, αριθμός 13 (συμβολικός δεν νομίζετε;) είναι γεμάτη από μακάβριες ιστορίες που εδώ και δεκαετίες είναι γνωστές σε όλους τους κατοίκους της Άμφισσας. Το συγκεκριμένο σπίτι δεν βρίσκεται σε κάποιο απόμερο μέρος της πόλης, ίσα ίσα που σε πολύ κοντινή απόσταση υπάρχουν πολυσύχναστα στέκια. Όμως οι θρύλοι που το ακολουθούν είναι τέτοιοι που οι κάτοικοι αλλά και οι επισκέπτες προσπαθούν να

Enuma Elish: Το βαβυλωνιακό Ποίημα της Δημιουργίας

Ο βαβυλωνιακός κόσμος μας διηγείται τη δική του εκδοχή για την Δημιουργία του Κόσμου, στο Enuma Elish (Ενούμα Έλις), το  Ποίημα της Δημιουργίας. Περιγραφή του Enuma Elish Γνωστό, επίσης, ως Ποίημα της Δημιουργίας , το Enuma Elish , είναι μια ποιητική σύνθεση βαβυλωνιακής προέλευσης, αποτελούμενη από επτά πινακίδες σφηνοειδούς γραφής, από, περίπου, εκατόν δεκαπέντε έως εκατόν εβδομήντα σειρές, που  χρονολογούνται από τον 18ο ή 17ο αιώνα π.Χ. Σύμφωνα με τους ιστορικούς, αυτό το έργο, που προέρχεται από την Βαβυλώνα, βρέθηκε ανάμεσα στα ερείπια της βιβλιοθήκης του Ασσουρμπανιπάλ, που βρισκόταν στην αρχαία πόλη Νινευή. Οι ειδικοί λένε ότι είναι μια μυθολογική ιστορία που προτίθεται να διηγηθεί τη δημιουργία του γνωστού κόσμου. Η θεματολογία του Enuma Elish Η πλοκή αυτού του μύθου, αρχίζει να εξελίσσεται χρονικά σε μία εποχή πριν από τη δημιουργία της ανθρωπότητας, που περιγράφεται ως η στιγμή που ο ουρανός και η γη δεν είχαν ακόμα ένα όνομα. Σύμφωνα

Σταχτοπούτα: οι Άσχημες Αδελφές και η Μητριά

Ο συμβολικός Κόσμος των παραμυθιών: Σταχτοπούτα: οι Άσχημες Αδελφές και η Μητριά Οι αδελφές της Σταχτοπούτας, που συχνά αναφέρονται σαν οι Άσχημες Αδελφές, δεν είναι πάντα εξωτερικά άσχημες. Σε μερικές παραλλαγές είναι πολύ όμορφες εξωτερικά αλλά φανερώνουν μιαν εσωτερική και πνευματική ασχήμια. Στη γερμανική παραλλαγή έχουν "όμορφο πρόσωπο αλλά κακή καρδιά" και αντιπροσωπεύουν τις δυνάμεις του κακού που βρίσκονται στην αγένεια, την απληστία, τη ζήλεια και τη ματαιοδοξία. Η μητριά αντιπροσωπεύει τη σκοτεινή και καταστροφική όψη της γυναικείας φύσης, που σε άλλα παραμύθια τη βλέπουμε στην κακιά μάγισσα. Οι μητριές, όπως αυτές της Σταχτοπούτας και της Χιονάτης, συμβολίζουν ακόμη τον Χαμένο Παράδεισο και τη σκληρή πραγματικότητα ενός κόσμου, στον οποίο το άτομο αντιμετωπίζει αυτή τη σκοτεινή πλευρά της Μεγάλης Μητέρας. Σε μερικές παραλλαγές, η νεκρή μητέρα της Σταχτοπούτας παίζει έναν σημαντικό ρόλο. Εμφανίζεται στην κόρη της δίνοντάς της μαγικά ξόρκια, ή εμφανίζετα

Εδιμβούργο: Η σκοτεινή πλευρά της παραμυθένιας πόλης

Ο κόσμος των πνευμάτων και του υπερφυσικού έχει απλώσει το πέπλο του πάνω από την Σκωτία εδώ και αιώνες. Οι περισσότεροι έχουν συνδέσει την περιοχή με την Λίμνη του Λόχ Νες και τις ιστορίες για το τέρας που μερικοί υποστηρίζουν πως κρύβεται μέσα στα σκοτεινά νερά της. Ωστόσο, οι περισσότερες πόλεις και χωριά έχουν κάποια ιστορία φαντασμάτων, που έχει περάσει από γενιά σε γενιά, να διηγηθούν. Η παραμυθένια πρωτεύουσα της Σκωτίας, το Εδιμβούργο, δεν αποτελεί εξαίρεση καθώς θεωρείται μια από τις πιο στοιχειωμένες πόλεις στο Ηνωμένο Βασίλειο. Πίσω από την παραμυθένια ομορφιά τα αρχαία, τα στενά δρομάκια της παλιάς πόλης κρύβουν τρομακτικούς μύθους και ιστορίες φαντασμάτων. Η πλούσια ιστορία της πόλης και οι αναφορές περί παράξενης και υπερφυσικής δραστηριότητας έχουν προκαλέσει μεγάλο ενδιαφέρον για τους κυνηγούς φαντασμάτων και τους ατρόμητους λάτρεις μεταφυσικών φαινομένων από όλο τον κόσμο. Μάλιστα, αν κάποιος κάνει μια γρήγορη έρευνα στο διαδίκτυο πριν επισκεφτεί τη σκωτσέ

Ο Εσταυρωμένος Χριστός με δύο δωρητές, El Greco

Ο Κόσμος  της Ζωγραφικής σε συνδυασμό με το θρησκευτικό συναίσθημα του Κόσμου των Ανθρώπων δημιουργεί αθάνατα έργα τέχνης, όπως ο πίνακας ζωγραφικής, Cristo Crucificado con dos donantes( Ο Εσταυρωμένος Χριστός με δύο δωρητές) ένας από τους  πίνακες του Δομίνικου Θεοτοκόπουλου (El Greco) που χαρακτηρίζεται για την πρωτοτυπία του. Ο πίνακας δημιουργήθηκε γύρω στο 1590 και σήμερα βρίσκεται στο Μουσείο του Λούβρου στο Παρίσι. Τον πίνακα παρήγγειλε το ένα από τα δύο πρόσωπα που βρίσκονται δεξιά και αριστερά από τον Σταυρό, με το σκοπό να τοποθετηθεί σε ένα μοναστήρι στο Τολέδο. Ο πίνακας χαρακτηρίζεται για την πρωτοτυπία του. Το πρώτο πρωτότυπο χαρακτηριστικό του έργου είναι οι δύο δωρητές, οι οποίοι βρίσκονται τοποθετημένοι εκεί που παραδοσιακά έπρεπε να βρίσκονται η Μητέρα του Χριστού Μαρία και ο Απόστολος Ιωάννης. Άλλα χαρακτηριστικά είναι η χρήση ψυχρών χρωμάτων,  οι επιμήκεις μορφές, η απουσία του τοπίου, το οποίο αντικαθίσταται από σύννεφα σε κίνηση, που φέρνουν στο νου το σκ

Σταχτοπούτα: η Μεταμόρφωση και ο Χορός

Ο συμβολικός Κόσμος των παραμυθιών: Σταχτοπούτα: η Μεταμόρφωση και ο Χορός Για να μπορέσει η Σταχτοπούτα να πάει στον χορό και να συναντήσει τον Πρίγκηπα, ποντίκια και σαύρες μεταμορφώνονται σε άλογα. Και τα δύο αυτά όντα ζουν σε σκοτεινά μέρη και επομένως έχουν φιλικές σχέσεις με τις υποχθόνιες δυνάμεις που συναντάμε στο τζάκι. Και τα δύο υπακούν στον Σμινθέα Απόλλωνα, βασιλιά των Ποντικιών, και τώρα μετατρέπονται στα χρυσά ή άσπρα άλογά του. Είναι επίσης αφιερωμένα στον Ρούντρα, τον Βεδικό θεό που σχετίζεται με τα ποντίκια. Η παραλλαγή του Περρώ μετατρέπει μια κολοκύθα σε άμαξα, όμως σε άλλες πηγές συναντάμε όλο και πιο ενδιαφέροντα μέσα μεταφοράς. Με τα πόδια, μέσα σ' ένα αμαξάκι με δούλους ν' ακολουθούν, σε μια μεγάλη άμαξα με έξι άλογα με δούλους και υπηρέτες ν' ακολουθούν, και τέλος, με ακόμα μεγαλύτερη χλιδή. Η κολοκύθα εμφανίζεται σε δύο ακόμα παραλλαγές. Στη σουηδική, όπου η κολοκύθα μετατρέπεται σε άμαξα, τα ποντίκια σε άλογα και οι κάμπιες σε υπηρέτε

Σταχτοπούτα: το Τζάκι και ο συμβολισμός του

Στον Κόσμο των παραμυθιών οι ήρωες και οι ηρωίδες παλεύουν για να ανακαλύψουν την πραγματική τους δύναμη και τον εσωτερικό τους κόσμο για να φθάσουν, έτσι, στην ωριμότητα. Κάθε παραμύθι έχει τους δικούς του αρχετυπικούς συμβολισμούς. Η Σταχτοπούτα είναι ένα παραμύθι παγκοσμίως γνωστό. Η Jean C. Cooper, στο βιβλίο της:   Fairy Tales. Allegories of the Inner Life ( Ο Θαυμαστός Κόσμος των Παραμυθιών. Αλληγορίες της Εσωτερικής Ζωής. Πορεία προς την Ωριμότητα ,μετφρ. Θύμης Μαλαμόπουλος, Εκδ. Θυμάρι, Αθήνα,1983) αναλύει, μεταξύ άλλων, και τον αρχετυπικό συμβολισμό του παραμυθιού της Σταχτοπούτας, αρχής γενομένης από το "τζάκι": Η Σταχτοπούτα "Μια φορά κι έναν καιρό ζούσε ένας άντρας που παντρεύτηκε δύο φορές. Από την πρώτη γυναίκα του απόκτησε μια κόρη. Η Έλλα πήρε από την μητέρα της και ήταν γλυκειά κι ευγενική..." Έτσι αρχίζει ο Έντμοντ Ντουλάκ τη γαλλική διασκευή του πιο γνωστού παραμυθιού στον κόσμο. Τον περασμένο αιώνα(19ο), η Marian Roalfe Cox (1860–1916)

Η παράξενη περίπτωση των Gillian &Jennifer Pollock: τα Δίδυμα κορίτσια που πεθαίνουν και ξαναγεννιούνται από την ίδια μητέρα

Ο Κόσμος των ιστοριών μετενσάρκωσης, μας διηγείται την παράξενη ιστορία της οικογένειας Pollock. Αλήθεια ή ευσεβής πόθος των γονέων; O John και η Florence Pollock ζούσαν στο Hexham της Αγγλίας και μετά τον γάμο τους έφεραν στον κόσμο δυο κόρες, τις Jacqueline και την Joanna. Στις 5 Μαΐου του 1957 η εξάχρονη Jacqueline, η εντεκάχρονη Joanna και ο φίλος τους Anthony Layden συναντήθηκαν για να πάνε στην εκκλησία. Στον δρόμο προς την εκκλησία ένας οδηγός έχασε τον έλεγχο του αυτοκινήτου με αποτέλεσμα να παρασύρει τα τρία παιδιά και να χάσουν τη ζωή τους ακαριαία. Οι δύο γονείς συντετριμμένοι απο τον χαμό των κοριτσιών τους ζούσαν με την ελπίδα της γέννησης ενός άλλου παιδιού. Ένα χρόνο αργότερα η Florence έμεινε έγκυος. Αν και ο ιατρός τους διαβεβαίωνε πως θα έφερναν στον κόσμο ένα μωρό ο John διαφωνούσε μαζί του και υποστήριζε πως η γυναίκα του κυοφορούσε δίδυμα πιστεύοντας πως θα ερχόταν στον κόσμο μετενσαρκωμένες οι δυο χαμένες του κόρες. Στις 4 Οκτωβρίου του 1958 ο John επαληθεύ

Κρατευτής: το προϊστορικό σκεύος μαγειρικής και η σχέση του με το σουβλάκι

Ο Κόσμος της Προϊστορίας αποκαλύπτει τα γαστρονομικά μυστικά του, επιβεβαιώνοντας ότι, το πολυσυζητημένο σουβλάκι ήταν βασική τροφή κατά την κυκλαδική και μυκηναϊκή εποχή. Το αποδεικνύει ο κρατευτής , ένα είδος μαγειρικού σκεύους  που βρέθηκε σε ανασκαφές τόσο  στη Θήρα όσο και στην Πύλο. Επίσης, περιγραφές στον Όμηρο παραπέμπουν σε αυτό. Σύμφωνα με τους αρχαιολόγους στην αρχαία Θήρα σε κάθε σπίτι υπήρχε η εστία, η οποία αποτελούνταν από μία λιθόκτιστη εξέδρα χαμηλού ύψους. Στην εστία έβραζαν το φαγητό μέσα σε πήλινες  χύτρες. Επίσης, έψηναν και κρέας περασμένο στους οβελούς (σουβλάκια), τους οποίους τοποθετούσαν πάνω σε πήλινα στηρίγματα, τους κρατευτές , που συνήθως ήταν σε ζευγάρια. Περιγραφές για τη συνήθεια αυτή βρίσκουμε στον Όμηρο, στην Ιλιάδα και στην Οδύσσεια. Στην Ιλιάδα στην Ραψωδία Ι, 211-214, λέει ο Όμηρος: πυρ δε Μενοιτιάδης δαίεν μέγα ισόθεο φως. αυτάρ επεί κατά πυρ εκ'αη και φλοξ εμαράνθη, ανθρακιήν στορέσας οβελούς εφύπερθε τάννυσε, πάσσε δ' αλός

Φόρμα επικοινωνίας

Όνομα

Ηλεκτρονικό ταχυδρομείο *

Μήνυμα *

Σε 24 ώρες